Een kleine update; volgende week dinsdag hebben we een afspraak bij de neuroloog. Het zal zo'n uur en drie kwartier rijden zijn vanaf hier, maar hopenlijk 'hebben we dan ook wat'.
Nadat ik deze filmpjes gemaakt had heeft Moos nog een keer zo'n soort 'aanval' gehad. Dit keer weer midden in het bos na 1.5 uur wandelen. Alles bij elkaar duurde het wel zo'n 30-45 min deze keer denk ik.
Wat heel sneu was om te zien was dat hij volledig verkrampt was, zijn rug, nek, en poten, maar toch besloot dat hij naar zijn allerfavorietste hondenbaasje toe moest. Het was meer kruipen wat hij deed, maar hij ging er naartoe...

Ook vond hij dat hij ook per se een kwartje frolic moest hebben en heeft dit stijf als een plank opgegeten; niet helemaal van harte, maar eten zou hij, vond hij zelf.
Daarnaast ben ik al een jaar met hem bezig met bij vlagen manken met de voorpoten, een heel weekend niet hebben kunnen lopen, soms struikelen buiten (gisteren 'miste' hij de stoeprand weer eens) en de laatste weken krast hij ook tijdens het wandelen erg met zijn nagels over de grond.
Er zijn ook dagen, weken dat hij eigenlijk gewoon helemaal Moosie is, ook buiten, dat je eigenlijk niks aan hem merkt verder , en dan weer periodes dat hij zich terugtrekt, en als een oude man meewandelt. Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik achterom kijk tijdens een lange wandeling met de vraag "gaat het nog Moosie".
Echter als je hem echt aanspoort dan rent hij dan ook wel weer.
En nou ja, nu moet er maar eens heel grondig naar gekeken worden. Met die krampaanvallen erbij kunnen we zo ook niet door blijven gaan.
