Hier vorige week even flink de schrik. Meneer zijn been deed weer heel erg zeer. De been die is aangetast door een herseninfarct die hij ruim 2 jaar terug heeft gehad, maar die vorig jaar pas is gediagnosticeerd. Hij heeft hier nu nog wekelijks therapie voor waar ik hem heen breng.
Dat been deed dus weer erg veel pijn en bleek ook dik te zijn. Maar meneer dacht dat het wel weer zou overgaan en wilde dus niet naar de huisarts.
Ik zei toen al dat hij het serieus moest nemen en dat ik dacht dat het een trombose been kon zijn.
Toen dacht meneer dan stop ik met roken,maar ging nog niet naar de huisarts.
Hij kon helemaal niets en ik bleef door gaan, dus uiteindelijk zei hij woensdag avond dat hij toch de huisarts maar ging bellen. Dus donderdag naar de huisarts en wat bleek, een overduidelijk trombose been! De arts belde gelijk met ziekenhuis en hij moest gelijk beginnen met bepaalde medicatie en kreeg daar twee stuks van mee. Ook maakte ze gelijk een afspraak voor een echo. En ze vertelde hem netjes dat hij echt moest kappen met die zooi, de sigaretten dus.
Vrijdag ruim 4,5 uur in het ziekenhuis rondgehangen, echo gemaakt en meneer heeft echt geluk gehad, de trombose prop zat in zijn lies.
Hij kreeg ook gelijk een tijdelijke kous en moet terug voor een goede.
Vandaag wordt hij gebeld voor een telefonisch consult. De arts zag hoe ik erbij zat en dat leek hem verstandiger. En natuurlijk aan de bel trekken bij verdachte zaken.
Zijn been slinkt al mooi, zijn bovenbeen is als normaal, alleen zijn kuit nog. De pijn is al veel minder en hij slikt braaf iedere ochtend en avond zo'n pil, anti stollingspil. De bloedverdunner die hij slikte hoeft nu niet meer.
Ik ben volledig kapot, maar ik ben blij dat hij zoveel geluk heeft gehad dat het goed is afgelopen. Maar hij zal er nu zelf echt aan moeten werken. Nooit meer roken, goed eten en zijn oefeningen doen en bewegen!