Pff, ik moet ff ventileren.
De laatste 2 weken heeft A het heel druk gehad met haar werk en uiteraard met mij. (ze werkt 32u, heeft ze 2 kinderen, 2 avonden avondschool vanwege omscholen en moet ze thuis ook het eea afmaken).
Maar ze heeft vorig weekend te horen gekregen dat ze Oekraïnse vluchtelingen in huis zou krijgen. Dat maakte haar vorige week enorm intens. Ze heeft een klein huis en haar slaapkamer zouden dan de mensen in komen, 2 volwassenen (moeder en 18jarige) terwijl zij bij de kinderen op de kamer zou slapen. Ze moest dus haar slaapkamer en die van de kinderen opruimen, uitruimen en in orde maken voor 2 volwassenen en een hond. Ze zouden afgelopen vrijdag komen, dat werd zaterdag.
En heel afgelopen week heeft ze ook nog mij steeds gebeld omdat ik ziek was. Maar ik merkte steeds wat afstand, alsof ze niet aandachtig las wat ik schreef en daarop reageerde.
Zaterdag kwamen die mensen aan en is A eigenlijk die dag van de aarde gevallen. Ik stel een vraag en krijg een foto zonder tekst terug.
Gister ook veel afstand in berichten. Geen hartjes meer, niets. En ineens belde ze in de avond. De vluchtelingen zouden vanochtend weggaan naar een grotere plek met meer privacy. En ik kon aan haar zien dat ze doodop was. Ze was heel rustig en normaal is ze altijd wel wat druk. Ze zou bij mij komen werken vandaag maar ook dat heeft ze afgezegd. Dat zou ze niet redden.
Vandaag kreeg ik een berichtje dat ze overspoeld is geraakt en teveel ballen in de lucht moet houden. Op de vraag of ik haar kan helpen zei ze dat ze even tijd en ruimte nodig heeft om op adem te komen en dingen te verwerken en op een rijtje te zetten. Dat de vraag van mij of ik kan helpen haar het gevoel geeft er nog een taak bij te hebben, namelijk dat bedenken.
Ik heb haar gevraagd of ik moet stoppen met berichtjes sturen of dat ze dat wel fijn vind en ik hoopte dat het niet over 'ons' ging.
Maar daar heb ik niks meer op gehoord nog.
Aan de ene kant denk ik dat het niet zoveel met mij te maken heeft maar omdat we nog zo kort daten/samen zijn word ik hier wel heel onzeker van. Het helpt ook niet dat ik ziek ben, weinig tot geen afleiding heb en mezelf dus volledig gestoord kan denken.
Voordat ze appte dat ze tijd en ruimte nodig had heb ik nog een lief kaartje met lieve tekst op de bus gedaan, ik hoop dat dit dan nu ook niet verkeerd valt.
