[yazzie]

@ Kaela: ik denk serieus dat je gelijk hebt... Ben in april een jaar aan het trainen en ik ben wel op het punt beland dat ik denk dat het niet beter gaat worden en we ermee moeten leren leven. Vanochtend dus weer een 'jachtpartij'' meegemaakt, gelukkig geen slachtoffers maar ik vind het zelf heel naar en de reacties van omstanders zijn ook niet om blij van te worden. Iedereen ziet een hond achter een kat aan rennen maar niemand heeft/had oog voor de verwondingen van mijn hond noch het feit dat je al bijna een jaar bezig bent om hierover controle te krijgen. In één keer gaat het weer helemaal fout en kan je weer opnieuw beginnen... Zucht...

Jouw look at that of Siberienne's touch is mijn snuffel. En ja, dat werkt zolang de kat blijft zitten op een meter of 10. Tenminste, hij kijkt, blaft soms maar blijft nog wel bereikbaar. Mijn andere hond kijkt alleen maar en blijft vrij ontspannen. Met een loshangende lijn (los vind ik te spannend). Dat is voor mij prima te handelen omdat ik dan de tijd krijg om te reageren. Op zo'n moment oefen ik even en wijk vervolgens uit. Dat gaat redelijk goed, helemaal ontspannen krijg ik de jongste niet maar in combinatie met appèl tijdens het voorbijgaan, is het goed te doen. Kijken maar ook ruiken, wel er naar toe willen en zeker ook gespannen, maar niet stuiteren of uitvallen. Voor mij controleerbaar. Het mooiste is als hij gewoon ontspannen zonder appèl doorloopt, maar dat is een utopie.

Het gaat mij echt alleen om de plotseling 'kop-kopontmoetingen'. Dat ze onder een auto zitten of in een struik en of uithalen of wegrennen. Het stomme is dat mijn hond die twee keer in zijn gezicht is gegrepen nu wel bereikbaar blijft, reageert op mijn cue snuffel dan wel op mijn stem. Mijn jongste hond, die het 'alleen' als pup heeft zien gebeuren, is degene die niet meer bereikbaar is bij het plotseling zien van een kat.

Oef... najagen van paarden is ook superlink... Geweldig dat je zo ver bent gekomen! Beloonde jij uit je hand of tussen je voeten? Ik heb er juist bewust voor gekozen om op de grond rond mijn voeten te strooien zodat hij zijn neus gebruikt wat ook ontspannend zou moeten werken. Bij uit mijn hand belonen neemt ie in beginnende stresssituaties ook een vingerkootje mee. Cue snuffel werkt hier super en zet ik eigenlijk altijd in als de situatie daar om vraagt. Benieuwd naar jouw uitleg. Mijn jongste heeft alleen een issue met katten, verder niet. Ja, vogels vindt hij leuk, maar kan ik hem gewoon terugroepen en blijft hij bereikbaar. Mijn oudste van net 3 jaar is net een schaap, super makkelijke hond.

[Kaela]

Wat echt heel belangrijk is, is het benoemen en het opbouwen. Look at that gaat in het geheel niet om apél of gehoorzaamheid, het gaat om de associatie. Het zien van een kat moet betekenen dat er bij jou iets geweldigs te halen valt. En dat moet er zo diep in gaan zitten dat op een gegeven moment de hond dat aan jou meld ipv andersom. Ik denk daarom dat jou snuffel nog lang niet voldoende kenmerken van het Look At That heeft om verder mee op te kunnen bouwen. En besef ook dat hele directe ontmoetingen met een kat nooit mega perfect zullen gaan. Dat is to much. Maar hoe sterker jou LAT is, hoe meer hij aan zal kunnen en hoe makkelijker jij hem uit de te close ontmoeting met de kat kan halen.

En heel eerlijk. Ik vind een jaar los trainen akelig lang. Je zegt er zijn geen slachtoffers gevallen, maar je hond is gewond en de kat is waarschijnlijk zwaar in de stress. Dat is onacceptabel. Hoe oneerlijk het ook is dat katten los mogen lopen en alles maar kunnen, jij dient jou hond onder controle te hebben. Als het niet in gedrag is, dan toch minimaal door de lijn en het vasthouden van de hond. Dat is voor mij wel echt verreist.
En elke keer dat je hond er achter aan gaat is je training voor niets geweest. Elke succeservaring (en dat is het als ie er achter aan gaat per definitie) vaagt elke andere vorm van training weg. Als jij wilt dat je hond bij het zien van een kat direct denkt aan de jackpot die hij bij jou krijgt, mag ie niet het idee hebben dat er een kans in zit dat er achter aan gaan meer oplevert. Het gedrag wat ie vertoont heeft mijn inziens weinig te maken met wat ie ooit bij de andere hond gezien heeft, maar alles met wat hij aan belonende ervaringen heeft opgedaan.

Ik voerde uit de hand. Je bent met een conditionering bezig, de neus speelt op dat moment even niet mee. En je moet het bij elke kat doen die je ziet. Altijd. Elke kat is een oefenmoment.

Dit is een goed filmpje. Een klik of de in het filmpje gebruikte yes is prima. Wij benoemden de prikkel, omdat Oscar er meerdere had. Net wat je wilt.

[Cindy de Wolf]

Ik ben het met Kaela eens, er mogen geen successen meer zijn voor je herder, 0. Zo lang die kans erin zit gaat het gewoon niet lukken. Wat ik eruit begrijp is dat je ze beide in 1 wandeling mee neemt, als het even kan apart uit gaan laten. Zodat je 100% focus kan hebben de de kleinste signalen gaat leren herkennen. Verder zorgen dat ze niet meer los kunnen breken, wellicht kan een heupgordel hierin uitkomst bieden, in combinatie met een bungee lijn om wederzijds de eerste klap op te vangen voor als het wel mis gaat. Of proberen uit te gaan laten waar minder/geen katten zijn mocht je daartoe de mogelijkheid hebben.

[Lizzy]

Wat echt heel belangrijk is, is het benoemen en het opbouwen. Look at that gaat in het geheel niet om apél of gehoorzaamheid, het gaat om de associatie. Het zien van een kat moet betekenen dat er bij jou iets geweldigs te halen valt. En dat moet er zo diep in gaan zitten dat op een gegeven moment de hond dat aan jou meld ipv andersom. Ik denk daarom dat jou snuffel nog lang niet voldoende kenmerken van het Look At That heeft om verder mee op te kunnen bouwen. En besef ook dat hele directe ontmoetingen met een kat nooit mega perfect zullen gaan. Dat is to much. Maar hoe sterker jou LAT is, hoe meer hij aan zal kunnen en hoe makkelijker jij hem uit de te close ontmoeting met de kat kan halen.

En heel eerlijk. Ik vind een jaar los trainen akelig lang. Je zegt er zijn geen slachtoffers gevallen, maar je hond is gewond en de kat is waarschijnlijk zwaar in de stress. Dat is onacceptabel. Hoe oneerlijk het ook is dat katten los mogen lopen en alles maar kunnen, jij dient jou hond onder controle te hebben. Als het niet in gedrag is, dan toch minimaal door de lijn en het vasthouden van de hond. Dat is voor mij wel echt verreist.
En elke keer dat je hond er achter aan gaat is je training voor niets geweest. Elke succeservaring (en dat is het als ie er achter aan gaat per definitie) vaagt elke andere vorm van training weg. Als jij wilt dat je hond bij het zien van een kat direct denkt aan de jackpot die hij bij jou krijgt, mag ie niet het idee hebben dat er een kans in zit dat er achter aan gaan meer oplevert. Het gedrag wat ie vertoont heeft mijn inziens weinig te maken met wat ie ooit bij de andere hond gezien heeft, maar alles met wat hij aan belonende ervaringen heeft opgedaan.

Ik voerde uit de hand. Je bent met een conditionering bezig, de neus speelt op dat moment even niet mee. En je moet het bij elke kat doen die je ziet. Altijd. Elke kat is een oefenmoment.

Dit is een goed filmpje. Een klik of de in het filmpje gebruikte yes is prima. Wij benoemden de prikkel, omdat Oscar er meerdere had. Net wat je wilt.

Ik ben het hier echt helemaal mee eens.

Op de grond snuffelen is leuk maar is niet wat je wilt, naar mijn beleving. Je hebt hem aan de riem en je wilt dat hij inderdaad naar jou gaat kijken ipv naar de kat, precies zoals het filmpje demonstreert. Het mooiste zou zijn als je het in scene zou kunnen zetten. Ik zou alleen niet weten hoe maar misschien hebben er mensen hier goede ideeen. Dus dat je niet meer plots uit het niets een kat tegen komt maar in scene gezet zodat het gepland is. En stap 1 van het "YES" traject oefenen. Bij Sjoerd heb ik proactief KIJK gebruikt met fietsers, joggers, skaters en paarden. Ik heb een vriendin met 2 honden die als een jekker tekeer gaan als ze deze zien en ik dacht "dat wil ik nou voorkomen". Dus toen ie pup was precies hetzelfde gedaan. Kijken KIJK roepen, heeeeeeeeeeeeel lekker koekje erin. En een lullig brokje of droog dingetje is hier niet genoeg. Als ie nu een fietser, jogger of skater ziet: komt hij naar me toe rennen (ja, dus als ie los loopt maar dat komt omdat ik het proactief heb getraind). Hoe het deze zomer weer met paarden gaat weet ik niet want we hebben geen paarden meer door het bos gehad de afgelopen maanden.

En ja, hoe rot ook: ik ben het helemaal met Kaela eens dat iedere keer als ie de kans krijgt om achter een kat aan te jekkeren: kun je weer overnieuw beginnen. Dus ik vrees dat je iets moet verzinnen waarmee je hem dus wel onder controle hebt en houdt. Laat het inderdaad een halti zijn of iets. Of misschien een tuig waar je hem op de voorborst kunt vast maken?

En ja het IS irritant en bloedvervelend en eigenlijk vind ik loslopende katten behoorlijk asociaal (en zo'n opmerking is altijd genoeg om wat olie op het vuur te gooien ) maar jij hebt er helaas mee te dealen . Mensen gaan niet voor jou (en voor niks niet) hun kat binnen houden. En 's avonds blijft altijd een lastige natuurlijk. Maar daar ben ik dan ook een eigenheimer in hoor. Voordat het donker is de laatste uitlaatbeurt en 's morgens de eerst volgende uitlaatbeurt zodra het licht wordt. Totdat ie weet "kat = super geweldige fantastische worst bij de baas". Jammer voor het hundje maar ook hij moet hier een beetje inleveren.

[Siberienne]

Dank je wel Siberienne, ga ik lezen.

Had ook al een reactie terug van Monique Bladder. Zij geeft ook aan dat het zeer lastig is om te trainen en zelf begint zij er niet eens aan omdat de kans van slagen heel erg klein is. Dat zegt mij ook wel iets.

Naschrift: ik heb het artikel gelezen. Het verschil is dat zij met haar hond en haar eigen poes in vertrouwde omgeving gecontroleerd kan oefenen. Dat kan ik dus niet. In het 'wild' met een onbekende kat zit je met oncontroleerbare factoren. Als ik ze op afstand, zeg een meter of 10, zie, heb ik controle tot op zekere hoogte. Dan zijn ze nog bereikbaar en willen zelfs snuffelen op cue. Prima en blij mee. Maar als met name mijn jongste hond ze eerder ruikt dan dat ik ze zie, loop ik achter de feiten aan. Als de kat dan ook nog gaat rennen, is er nul controle meer. Met tuig met een ring voor trekt hij me ook omver hóór. Hij draait en stuitert weg, is geen houden aan. Het komt dan zooooo plotseling, eer ik kan reageren ben ik al uit evenwicht. Mijn andere hond kan ik dan nog met mijn stem bereiken maar in eerste instantie geeft hij ook een ruk: dus 80 kilo hond dat in een nanoseconde volle kracht vooruit gaat.

Voor je eigen veiligheid en die van de wereld om je heen: dan kan je nu dus niet met beide honden tegelijk wandelen in een omgeving waar dit kan gebeuren. Tenzij je zoiets als een neushalti gaat gebruiken. Dat geef echt controle. Net als Kaela heb ik dat tegen heug en meug gedaan omdat ik de mannen niet hield (en dat was 50 kilo en ik heb aan een ontmoeting met een kat een kapotte rug over gehouden die nooit mee helemaal goed gaat komen).

Een bungee lijn geeft mij wel meer reactie tijd, neem dan wel een echt goede, veel goedkope zijn zo stuk. Hele goede ervaringen met ManMat.

Weet je, ik wat nog dat een trainer tegen mij zei, eigenlijk zo die een keer vol in de lijn moeten lopen op een moment dat jij aangeeft dat het ‘nee’ is. Nou dat deed Spot maar die jacht prikkel was zo sterk, dat boeide hem totaal niet.

Dat verwachten dat hij tussen je voeten brokjes gaat snuffelen is denk ik te grote stap. Je zal echt met veel kleiner stapje moeten werken dan hem zo iets moeilijks te laten doen...
Misschien heb je wat een het hoek ‘Fired up frantic and Freaked out’ dat veel meer gaat hoe je een Hypere Harry relaxter krijgt.

[yazzie]

Hartstikke bedankt voor al jullie reacties! Heel fijn dat jullie willen meedenken.

@ Kaela: In het filmpje zie ik een klein hondje dat iets gespannen reageert op een andere hond op afstand. Maar dat is echt in geen verhouding met hoe mijn jongste reageert bij een onverwachte ontmoeting met een kat hóór. Dat is level 10 in het kwadraat, in het filmpje is het misschien 2 hooguit 3. In het filmpje blijven ze ook op die afstand staan hé. Er gebeurt verder niks onverwachts. Dit lukt mij dus ook met doorhangende lijnen met mijn twee honden zolang er maar afstand blijft met een kat die gewoon stil blijft zitten. Enige verschil is dat ik het voer om mij heen strooi en zij het uit haar hand geeft. Op zo'n afstand zijn mijn honden ook bereikbaar. Ik denk dat jij gewoon gelijk hebt, dat hele directe ontmoetingen met een kat nooit perfect zullen gaan. Misschien moet ik accepteren dat dit eruit trainen bij deze hond mij gewoon niet lukt.

Voordat ik het over deze boeg gooide en deze cue inzette, heb ik het geprobeerd met het commando kijken. Doen ze allebei uitstekend, maar niet als er een kat vlak voor hun neus wegrent. Wel met harde geluiden, vuurwerk, honden, paarden, hardlopers, rennende schapen, skaters en (heel overdreven ) alles bij elkaar maar helaas dus niet met een kat. Mijn honden lopen bijna altijd los en zijn op afstand 'bestuurbaar' met hier, blijf, kijken en snuffel, handgebaren voor blijf en hier/wachten en twee fluittonen. Allemaal aangeleerd in het kader van veiligheid, stem en fluiten bij mist, gebaren bij lawaai. Er komt eigenlijk nooit een lijn aan te pas en wat me niet zint en als ik het tijdig scan, ontwijk ik met mijn doorgaans volgzame roedeltje. Alleen die verdomde katten...

@ Cindy: ja, natuurlijk kan ik ergens anders gaan lopen en dat doe ik ook. Maar ik moet eerst de deur uit. Op weg naar ging het vanochtend al fout. De twee lange wandelingen ('s ochtends een uur en 's middags anderhalf tot twee uur) loop ik hier al niet meer maar op het strand of aan de zeekant van de dijk waar geen katten zijn. Die zijn echt te ver om twee keer te wandelen. Soms lopen we aangelijnd in het bos en de duinen (aanlijnplicht). De korte wandelingen van 20 minuutjes voor het huis richting poldergebied loop ik dus één op één alleen vanwege dus de katten die ik aan kan treffen. Een heupgordel durf ik echt niet, er komt zoveel kracht vrij dat trekt mijn rug niet (denk ik hoor, geen ervaring mee). Tis wel 80 kg hond met z'n tweeën.

Ben het ook helemaal met jullie eens dat je elk nieuw succes op jacht moet voorkomen. Eind van de middag gespeurd en een lange wandeling gemaakt en zo dan maar alleen even in de tuin (waar ze soms dus ook zitten ). Helemaal ontwijken wordt gewoon heel erg lastig. De laatste wandeling als het nog licht is en vlak voor het slapen dan maar voorlopig in de tuin. Gelukkig gaan we de goede kant op qua daglicht.

@ Siberienne: wat heftig van je rug zeg! Tsjonge... ben nu drie keer gevallen en alleen maar een gekneusde knie en een half blauw lijf maar je rug is wel wat erger. Wat een rotongeluk. Na mijn val waarbij ik mijn knie kneusde heb ik besloten om de lijnen eerder los te laten als ik zelf echt dreig te vallen juist om erger te voorkomen.

Ja, in de lijn laten lopen ken ik. Geen idee hoe ze tegenwoordig politiehonden trainen maar zo werd het terugroepen vroeger geoefend. Ik heb met mijn vorige herders altijd speurhond en verdedigingshond getraind en zelfs met één lawinehond in Oostenrijk. Een correctie is één maar klaar geweld heb ik nooit aan gedaan, ook niet met manwerk. Ook daar komen ongekende driften vrij, dus misschien kan ik daar nog iets uithalen.

Ik ga er nog eens een nachtje over slapen. Morgen naar jullie tips voor een halti en een bungeelijn kijken en ook proberen wat meer filmpjes te vinden van LAT waarbij het onverwachte ook in de training wordt meegenomen en hoe dat dan begeleid wordt. Ik zal de tip voor het boek Fired up frantic and Freaked out ter harte nemen. Nogmaals super bedankt voor jullie positieve reacties en leerzame bijdragen.

[Kaela]

Ik snap dat jou hond bij het zien van katten heel heftig is. Nogmaals, dat was de mijne ook (herplaatser 32 kilo werklijn mechel met gedragsproblemen van hier tot Tokyo). Het filmpje gaat om hoe je het aanleert. Je gaat niets aanleren in die heftige situatie. Je zal het principe aan moeten leren in rust. Dus met afstand zo groot dat jou hond niet heftiger op de prikkel reageerd als de hond in het filmpje. En dan opbouwen. Ik herhaal: opbouwen!!! Afstand verkleinen, prikkel vergroten (bewegende kat, meerdere katten).

En ik herhaal ook: het gaat niet om commando’s. Het gaat niet om gehoorzaamheid. Het gaat om associatie. Denk aan pavlof en de bel. (Bel horen is eten gaan krijgen, dus hond gaat al kwijlen) Het zien van de kat moet de bel worden waar de hond volautomatisch al van gaat kwijlen. De bel is geen commando, het is een signaal dat er iets gaat gebeuren. Zo moet de kat een signaal aan de hond worden dat er iets bij jou gaat gebeuren. Het woord yes of kat is puur ter ondersteuning, het is géén commando!

[pearlsofpassion]

Ik lees uit je antwoord ook dat je niet helemaal begrepen hebt wat de bedoeling is.. En daarom vb uit de hand voeren echt compleet anders is dan op de grond strooien.
Misschien toch wat meer verdiepen in de techniek?

[yazzie]

Ik begrijp het wel. Echt. :)

Alleen (en ik haat het om toe te geven :'( )... ik kan helaas niet alles meer zoals vroeger. Ik heb aplastische anemie wat betekent dat je te weinig rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes heb. Mijn HB was op het dieptepunt 2,7, plaatjes 15. En ja, daarmee deed ik alles nog, zelfs werken maar alles in slow motion en met heel veel klachten die ik toen aan de overgang verweet en waarvan ik vond dat ik gewoon moest doorgaan(sukkel, ikke). Ik heb bijna een jaar overleefd op bloedtransfusies om de paar weken. Je mag absoluut geen bloedingen of infecties krijgen want dat betekent direct ziekenhuisopname in het VU. Best spannend als het coronavirus op datzelfde moment hoogtij viert. Aangezien ik alleen leef met mijn honden, mocht dat absoluut niet gebeuren. Niet eens voor mezelf, maar voor mijn honden, mijn alles. Ik heb zelfs de reguliere behandeling hiervoor niet gedaan want dat betekende ziekenhuisopname voor langere tijd en heb een aangepast protocol samengesteld met de hematoloog van het streekziekenhuis buiten het VU om. Ik kan mijn honden niet wegbrengen... :'( :'( :'(

Dus... voertjes uit je hand aan een gestresste hond vol adrenaline geven heb ik na een paar bloedingen maar vervangen door voertjes op de grond. ;) De riemen die soms om mijn benen knelden, zorgden al voor bloeduitstortingen over mijn hele bovenbeen. Vandaar ook mijn reactie op een heupgordel, als daar druk op komt weet ik niet hoe mijn rug eruit ziet. Omdat ik altijd duizelig was, stond ik minder stevig op mijn benen, vandaar het vallen. Ik reed ook geen auto meer, want ik wilde kosten wat het kost een ongeluk voorkomen. Ik sliep bijna klokje rond en als ik niet sliep, lag ik op de bank. Het enige wat ik echt nog deed was zorgen voor mijn honden. Alleen het was niet genoeg om dit probleem adequaat genoeg aan te pakken bij mijn jongste hond. Mijn oudste hond, die van nature ook rustiger is, lukt het gelukkig wel.

Het gaat nu wat beter maar ik word nooit meer beter. :'( Ik kan niet alles meer wat ik voor twee jaar geleden heel normaal vond en ja, dat vergt ook aanpassing voor training. Heel en dicht :biggrin2: blijven is wel mijn motto want boven alles ik moet er zijn voor mijn honden. (Er staat wel een :biggrin2: en ik maak er ook gekkigheid om maar diep van binnen is het natuurlijk :'( in het kwadraat. )

Ik zal tzt een ander topic hierover aanmaken, zodat het hier weer verder kan gaan over het barre wandelseizoen. Ik had deze reacties ook niet echt verwacht maar wel blij mee. Door samen te sparren steek je hoe dan ook dingen op, ook al is alles voor mij in mijn huidige situatie niet altijd toepasbaar. Ik heb in elk geval weer moed om opnieuw verder te kijken. :-* Sorry voor het 'vervuilen' van dit topic.

[Lizzy]

Ik begrijp het wel. Echt.

Alleen (en ik haat het om toe te geven )... ik kan helaas niet alles meer zoals vroeger. Ik heb aplastische anemie wat betekent dat je te weinig rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes heb. Mijn HB was op het dieptepunt 2,7, plaatjes 15. En ja, daarmee deed ik alles nog, zelfs werken maar alles in slow motion en met heel veel klachten die ik toen aan de overgang verweet en waarvan ik vond dat ik gewoon moest doorgaan(sukkel, ikke). Ik heb bijna een jaar overleefd op bloedtransfusies om de paar weken. Je mag absoluut geen bloedingen of infecties krijgen want dat betekent direct ziekenhuisopname in het VU. Best spannend als het coronavirus op datzelfde moment hoogtij viert. Aangezien ik alleen leef met mijn honden, mocht dat absoluut niet gebeuren. Niet eens voor mezelf, maar voor mijn honden, mijn alles. Ik heb zelfs de reguliere behandeling hiervoor niet gedaan want dat betekende ziekenhuisopname voor langere tijd en heb een aangepast protocol samengesteld met de hematoloog van het streekziekenhuis buiten het VU om. Ik kan mijn honden niet wegbrengen...

Dus... voertjes uit je hand aan een gestresste hond vol adrenaline geven heb ik na een paar bloedingen maar vervangen door voertjes op de grond. De riemen die soms om mijn benen knelden, zorgden al voor bloeduitstortingen over mijn hele bovenbeen. Vandaar ook mijn reactie op een heupgordel, als daar druk op komt weet ik niet hoe mijn rug eruit ziet. Omdat ik altijd duizelig was, stond ik minder stevig op mijn benen, vandaar het vallen. Ik reed ook geen auto meer, want ik wilde kosten wat het kost een ongeluk voorkomen. Ik sliep bijna klokje rond en als ik niet sliep, lag ik op de bank. Het enige wat ik echt nog deed was zorgen voor mijn honden. Alleen het was niet genoeg om dit probleem adequaat genoeg aan te pakken bij mijn jongste hond. Mijn oudste hond, die van nature ook rustiger is, lukt het gelukkig wel.

Het gaat nu wat beter maar ik word nooit meer beter. Ik kan niet alles meer wat ik voor twee jaar geleden heel normaal vond en ja, dat vergt ook aanpassing voor training. Heel en dicht blijven is wel mijn motto want boven alles ik moet er zijn voor mijn honden. (Er staat wel een en ik maak er ook gekkigheid om maar diep van binnen is het natuurlijk in het kwadraat. )

Ik zal tzt een ander topic hierover aanmaken, zodat het hier weer verder kan gaan over het barre wandelseizoen. Ik had deze reacties ook niet echt verwacht maar wel blij mee. Door samen te sparren steek je hoe dan ook dingen op, ook al is alles voor mij in mijn huidige situatie niet altijd toepasbaar. Ik heb in elk geval weer moed om opnieuw verder te kijken. Sorry voor het 'vervuilen' van dit topic.

Allemachtig.... Ja, dit wisten we natuurlijk niet . En dat maakt het leven voor jou wel heel ingewikkeld . Je hoeft helemaal geen ander topic aan te maken en je hebt dit topic helemaaaaal niet vervuild. Van mij mag je hier gewoon door gaan hoor. Je mag ook (wanneer jij wilt) een ander topic aanmaken maar je hoeft van mij niet met dit "gesprek" te stoppen. Ik vind dit veel belangrijker dan mijn zeik verhaal over dat ik baal

[Sonja]

Ik begrijp het wel. Echt.

Alleen (en ik haat het om toe te geven )... ik kan helaas niet alles meer zoals vroeger. Ik heb aplastische anemie wat betekent dat je te weinig rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes heb. Mijn HB was op het dieptepunt 2,7, plaatjes 15. En ja, daarmee deed ik alles nog, zelfs werken maar alles in slow motion en met heel veel klachten die ik toen aan de overgang verweet en waarvan ik vond dat ik gewoon moest doorgaan(sukkel, ikke). Ik heb bijna een jaar overleefd op bloedtransfusies om de paar weken. Je mag absoluut geen bloedingen of infecties krijgen want dat betekent direct ziekenhuisopname in het VU. Best spannend als het coronavirus op datzelfde moment hoogtij viert. Aangezien ik alleen leef met mijn honden, mocht dat absoluut niet gebeuren. Niet eens voor mezelf, maar voor mijn honden, mijn alles. Ik heb zelfs de reguliere behandeling hiervoor niet gedaan want dat betekende ziekenhuisopname voor langere tijd en heb een aangepast protocol samengesteld met de hematoloog van het streekziekenhuis buiten het VU om. Ik kan mijn honden niet wegbrengen...

Dus... voertjes uit je hand aan een gestresste hond vol adrenaline geven heb ik na een paar bloedingen maar vervangen door voertjes op de grond. De riemen die soms om mijn benen knelden, zorgden al voor bloeduitstortingen over mijn hele bovenbeen. Vandaar ook mijn reactie op een heupgordel, als daar druk op komt weet ik niet hoe mijn rug eruit ziet. Omdat ik altijd duizelig was, stond ik minder stevig op mijn benen, vandaar het vallen. Ik reed ook geen auto meer, want ik wilde kosten wat het kost een ongeluk voorkomen. Ik sliep bijna klokje rond en als ik niet sliep, lag ik op de bank. Het enige wat ik echt nog deed was zorgen voor mijn honden. Alleen het was niet genoeg om dit probleem adequaat genoeg aan te pakken bij mijn jongste hond. Mijn oudste hond, die van nature ook rustiger is, lukt het gelukkig wel.

Het gaat nu wat beter maar ik word nooit meer beter. Ik kan niet alles meer wat ik voor twee jaar geleden heel normaal vond en ja, dat vergt ook aanpassing voor training. Heel en dicht blijven is wel mijn motto want boven alles ik moet er zijn voor mijn honden. (Er staat wel een en ik maak er ook gekkigheid om maar diep van binnen is het natuurlijk in het kwadraat. )

Ik zal tzt een ander topic hierover aanmaken, zodat het hier weer verder kan gaan over het barre wandelseizoen. Ik had deze reacties ook niet echt verwacht maar wel blij mee. Door samen te sparren steek je hoe dan ook dingen op, ook al is alles voor mij in mijn huidige situatie niet altijd toepasbaar. Ik heb in elk geval weer moed om opnieuw verder te kijken. Sorry voor het 'vervuilen' van dit topic.

Oef, lastige situatie. Met een HB van 2.7 kan ik me voorstellen dat je niet zo stevig staat. En dat niet uit de hand kunnen voeren herken ik wel. Gelukkig is Guapa nu wat rustiger geworden met het aanpakken van voedselbeloningen, maar er is een tijd geweest dat dat mij ook bloedende vingers opleverde. En dat was voor mij ook niet veilig vanwege een okselkliertoilet. Nu is ze ook erg gebrand op balletjes, dus ben ik gaan trainen met een magneetbal en een clicker. Maar heel eerlijk, op het moment dat er plotseling een kat onder een auto uitschiet interesseert die bal haar dus ook geen bal.
Sterkte, ziek zijn en weten dat je niet meer beter wordt is gewoon ruk. Ik kan er helaas over meepraten.

[Siberienne]

Ik begrijp het wel. Echt.

Alleen (en ik haat het om toe te geven )... ik kan helaas niet alles meer zoals vroeger. Ik heb aplastische anemie wat betekent dat je te weinig rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes heb. Mijn HB was op het dieptepunt 2,7, plaatjes 15. En ja, daarmee deed ik alles nog, zelfs werken maar alles in slow motion en met heel veel klachten die ik toen aan de overgang verweet en waarvan ik vond dat ik gewoon moest doorgaan(sukkel, ikke). Ik heb bijna een jaar overleefd op bloedtransfusies om de paar weken. Je mag absoluut geen bloedingen of infecties krijgen want dat betekent direct ziekenhuisopname in het VU. Best spannend als het coronavirus op datzelfde moment hoogtij viert. Aangezien ik alleen leef met mijn honden, mocht dat absoluut niet gebeuren. Niet eens voor mezelf, maar voor mijn honden, mijn alles. Ik heb zelfs de reguliere behandeling hiervoor niet gedaan want dat betekende ziekenhuisopname voor langere tijd en heb een aangepast protocol samengesteld met de hematoloog van het streekziekenhuis buiten het VU om. Ik kan mijn honden niet wegbrengen...

Dus... voertjes uit je hand aan een gestresste hond vol adrenaline geven heb ik na een paar bloedingen maar vervangen door voertjes op de grond. De riemen die soms om mijn benen knelden, zorgden al voor bloeduitstortingen over mijn hele bovenbeen. Vandaar ook mijn reactie op een heupgordel, als daar druk op komt weet ik niet hoe mijn rug eruit ziet. Omdat ik altijd duizelig was, stond ik minder stevig op mijn benen, vandaar het vallen. Ik reed ook geen auto meer, want ik wilde kosten wat het kost een ongeluk voorkomen. Ik sliep bijna klokje rond en als ik niet sliep, lag ik op de bank. Het enige wat ik echt nog deed was zorgen voor mijn honden. Alleen het was niet genoeg om dit probleem adequaat genoeg aan te pakken bij mijn jongste hond. Mijn oudste hond, die van nature ook rustiger is, lukt het gelukkig wel.

Het gaat nu wat beter maar ik word nooit meer beter. Ik kan niet alles meer wat ik voor twee jaar geleden heel normaal vond en ja, dat vergt ook aanpassing voor training. Heel en dicht blijven is wel mijn motto want boven alles ik moet er zijn voor mijn honden. (Er staat wel een en ik maak er ook gekkigheid om maar diep van binnen is het natuurlijk in het kwadraat. )

Ik zal tzt een ander topic hierover aanmaken, zodat het hier weer verder kan gaan over het barre wandelseizoen. Ik had deze reacties ook niet echt verwacht maar wel blij mee. Door samen te sparren steek je hoe dan ook dingen op, ook al is alles voor mij in mijn huidige situatie niet altijd toepasbaar. Ik heb in elk geval weer moed om opnieuw verder te kijken. Sorry voor het 'vervuilen' van dit topic.

Ik snap je zorgen om de heupgordel en de bloedingen en ik weet ook niet of het voor jou een oplossing is. Wil alleen zeggen dat er goed gepolsterde gordels bestaan en dan met een bungee lijn en evt een halti heb je geen al te harde klappen.

Zoiets bv : https://www.actievehonden.com/p/trainin ... ordel/1628 , dat zijn echt brede zachte banden. Het is dat ik niet meer in nl woon, dus ik kan netje niet laten testen. Ik vond het voordeel van een heupgordel dat ik deels ook mijn handen meer vrij had.

Voeren uit de hand hoeft denk ik ook niet perse, ik gooi ook wel brokjes naar / voor de honden. Het was meer dat ik bij Spot gemerkt heb dat de training vooruit ging toen ik het onderdeel ‘rustig blijven terwijl je iets ziet’ los koppelde van ‘afwenden en naar mij toe draaien’. Dat oogcontact verbreken was voor hem echt hogere school training. Methonden met een echt hoge drift is het zoeken. (En Spot was uitzonderlijk gedreven en ook uitzonderlijk snel, ik trainde bij iemand met werklijn Mechelaars en die vond hem heftig / snel. Spot heeft weleens een hand met worst weg geduwd omdat de lucht van de hertjes in het bos nou eenmaal interessanter was .....)

Sterkte! En succes met alles en ik hoop dat de behandeling succes heeft!

(Dunne leren handschoenen nog een optie om je vingers ge beschermen? Ik gebruik nu ook handschoenen ivm de temperatuur maar het valt me mee hoe goed belonen daarmee gaat)

[Kaela]

Wat heftig Yazzie! Ik snap je onmogelijkheden en volkomen logisch dat je prioriteiten bij heel blijven liggen. Want op lange termijn voor je schatten zorgen is het aller belangrijkste natuurlijk.

De meeste praktische dingen die je noemt zijn best op te lossen! Als het niet precies gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat. Als voor jou een voertje op de grond gooien beter werkt, vooral doen! Ik denk dat dat an sich niet uitmaakt, als je eerst de stappen zoals in het filmpje (yes-hond brengt oogcontact van kat naar jou) volgt. Dan snapt de hond echt wel dat ie bij jou moet zijn en is het nog heel anders als een hand vol koekjes strooien.
Anyway, dan ga ik alweer praktisch denken. Enige wat ik bedoel is, daar kom je wel uit en we helpen graag. Ik hoop dat je zo gezond als mogelijk blijft en van het leven kan genieten met je twee kanjers

[Cindy de Wolf]

Zo dan dat zet alles wel weer flink in perspectief.

Mocht je wel uit de hand willen voeren is dit wellicht handig https://www.aliexpress.com/item/1005001 ... mainSearch zijn niet zo heel dik en zijn echt super. Ook is eventueel een likbeloning te overwegen als je hond dat interessant genoeg vind. https://canibalance.nl/2018/12/13/veran ... -een-tube/ ik gebruik ook wel die tubes met smeerkaas erin van danish chef.

Tav heupgordel, ik heb er weleens 120kg aanhangen verdeelt over 9 honden en mijn rug is nog heel. En daar komen ook echt toch wel flinke klappen op. Het is de bedoeling dat een heupgordel eigenlijk om je bekken zit, dat is stevig bot en zou normaliter best wat moeten kunnen hebben. Overleg het anders met de verkoper. En echt een goede stevige bungee lijn gaat daarbij echt helpen.

Om set ups te kunnen maken kan je misschien contact opnemen met het asiel en/of cattery. Misschien met Yvette van Veldhuisen contac opnemen van alert hondentrainig. Zij kan je denk ik nog wel wat tips en tricks geven of gericht begeleiden.

[Kaela]

Zo dan dat zet alles wel weer flink in perspectief.

Mocht je wel uit de hand willen voeren is dit wellicht handig https://www.aliexpress.com/item/1005001 ... mainSearch zijn niet zo heel dik en zijn echt super. Ook is eventueel een likbeloning te overwegen als je hond dat interessant genoeg vind. https://canibalance.nl/2018/12/13/veran ... -een-tube/ ik gebruik ook wel die tubes met smeerkaas erin van danish chef.

Tav heupgordel, ik heb er weleens 120kg aanhangen verdeelt over 9 honden en mijn rug is nog heel. En daar komen ook echt toch wel flinke klappen op. Het is de bedoeling dat een heupgordel eigenlijk om je bekken zit, dat is stevig bot en zou normaliter best wat moeten kunnen hebben. Overleg het anders met de verkoper. En echt een goede stevige bungee lijn gaat daarbij echt helpen.

Om set ups te kunnen maken kan je misschien contact opnemen met het asiel en/of cattery. Misschien met Yvette van Veldhuisen contac opnemen van alert hondentrainig. Zij kan je denk ik nog wel wat tips en tricks geven of gericht begeleiden.

Oooh ja tubes om aan te likken is ook een idee! Dat is een goeie!

Ik heb dit bij Yvette geleerd op een workshop. Een aanrader, Yvette kan je hier heel erg goed mee verder helpen en is ook heel creatief in oplossingen als dingen anders moeten dan normaal.

Wat is dit toch een fijn forum!