[Tanna]

Ach LIEVE ALLEMAAL

Deel echt alleen je verhaal als je dit kwijt wil, ik wil niemand hiermee verdriet doen.

Ik bedoelde dus eigenlijk wat er na de klinische dood gebeurd. Krijgen ze nog iets mee op dat moment zodat je ze kan steunen.

Maar, ook goed om ervaringen te lezen zodat je andere keuzes kan maken. Van de braunule wist ik niet.

Als alles achter de rug is, hartje gestopt en al, dan duurt het nog een minuut of 15 voordat de ziel het lichaam verlaat. Vind het raar of niet, wat mij betreft is het zo en de da die bij ons was stipte dat ook nog even aan. Ik heb die tijd nog met George in mijn armen gezeten, Peter heeft haar geaaid, Ivy was heel dicht bij haar, het voelde ook goed.

[smulpaap]

Het is idd niet het leukste om over na te denken ,of om over te praten
Toch doe ik het wel . Ik ben verhuisd en ik heb ook een nieuwe d.a ,en nog een jonge gezonde hond . Maar ik vin het belangrijk om te weten hoe mijn huidige d.a over deze dingen denkt . Ik.hou nl graag zelf de regie , ik wil ook met deze hond nooit tot aan het gaatje . En als ik het genoeg vind , dan wil ik dat mijn d.a dat respecteert . Dat ik op de d.a kan rekenen , net als met de vorige d.a .die gaf me ook zijn mobiele nummer , voor als het nodig mocht zijn . Dit alles geeft mij nu al rust . Die dieren zijn immers afhankelijk van ons , wij moeten de beslissing nemen . En hen uit hun lijden verlossen . Ik heb met mijn eerste hond de fout gemaakt , hem te lang laten lijden . Het is al 30 jaar geleden , als ik.eraan denk doet het Mme nog steeds pijn , ik voelde me er heel schuldig over . Maar ik heb er ook veel van geleerd. Dit nooit meer , ik had toen ook niet echt een da die zei , het is nu echt zij tijd mevrouw . Ik kon hem ook moeilijk los laten , nu na deze grote fout zie ik dat gelukkig anders . En wat Cindy beschrijft, andere honden afscheid laten nemen , en nog een nacht thuis . Dat vond ik altijd fijn , tijdens de nacht erbij , je tranen de vrije loop , zachte muziek aan , in alle rust afscheid nemen . Een plukje haar afknippen .

Mijn nieuwe d.a vond het helemaal niet erg om over dit onderwerp in gesprek te gaan
Had er alle begrip voor , en zei ook .waren er maar meer eigenaren die dit gesprek aan willen gaan . Er is dan nog geen emotie ,en je kunt in alle rustbespreken wat voor jou belangrijk is . We regelen immers ook voor onszelf dit soort zaken . Niemand anders beslist straks over mijn eigen uitvaart bv
Dat wil.ik mijn nabestaanden niet aan doen , en ik maak graag zelf uit wat ik wil

[miik]

Ik heb 2018 drie van mn honden moeten laten inslapen... en toch is dat weer heel anders als dierenarts assistente op mn werk. Belangrijkste is om van te voren goed met je dierenarts te overleggen, wat je wilt. Mijn Abby, border collie, wist ik dat ze vrolijk naar de deur zou gaan (tumor). Dus ik heb dat ook tevoren uitgelegd, zodat op het moment zelf daar geen discussie over zou zijn, dat ze "te goed" zou zijn.

Een hond die geen braunule laat zetten in de voorpoot, angts voor bloedprikken, is een prik in de bil het makkelijkste. De hond kan daar alleen misselijk van worden en gaan braken. Ze vallen dan in slaap, en als ze slapen kan de laatste injectie gegeven worden (hetzij alsnog in de een bloedvat of in het hart). Maar door de narcose zijn de bloedvaten vaak wat lastiger aan te prikken. Maar als ze dan toch al slapen is dat minder drama.

Mijn honden waren redelijk relaxd en ik vond het fijn om gelijk een braunule in de voorpoot te laten zetten. Dan kan er namelijk altijd, gelijk, direct iets gegeven worden, en ook evt extra als dat nodig is. Ik heb gevraagd of de dieren artsen thuis wilde komen. Eerst in de ochtend nog een laatste stukje lopen samen, quality time. Daarna gaf ik ze wat kalmerende tabletjes en ben met ze op de bank gaan zitten. Zodat ze al suf en slaperig bij me lagen. Mn partner liet de dierenarts binnen. Braunule in de voorpoot.... en op het moment dat ik zo ver was... is het euthesaat in de branule ingespoten. Ze zakken dan vrijwel direct weg. Dit 3x zo gedaan en bij alle drie ging het heel mooi en vredig. Voor mezelf ben ik vrij lang zo blijven zitten. Mijn andere honden kwamen omstebeurd kijken en snuffelen. Toen ik mijn Abby liet inslapen is haar dochter Doortje daarna tegen haar aan gaan liggen. Ik vond dat zelf erg emotioneel, omdat ze dat nooit op die manier deed.

Daarna....
Ik had een plastic mand gekocht (van MP) en daar onderleggers in gelegd om evt urine op te vangen. En daarop een kleed dat met de hond mee mocht. Bij 1 van mn honden heb ik me laten haasten omdat het crematorium dicht zou gaan. Zij is warm meegegaan en dat vond ik achteraf heel vervelend. Bij de andere 2 heb ik dus heel lang gewacht tot ze afgekoeld waren. Daarna heb ik ze in de mand gelegd met het kleed er deels overheen. Ik vond de mand een prettige manier om de dode hond te vervoeren.... respect vol...
Ook bij aankomst bij t crematorium met 2 man was de mand makkelijk te tillen.
(op de bank had ik ook onder de hond een onderlegger gelegd, omdat ze tijdens het inslapen zelf ook al urine kunnen verliezen)

Iets uit mn werk, waar ik zelf heel veel aan heb gehad... Maak ook filmpjes en foto's van de momenten dat je hond niet goed gaat ! Toen ik 3 honden moest laten gaan begon ik soms echt aan mezelf te twijfelen ! Klopte het wel ? Zag ik het niet verkeerd ? Kon het echt niet langer ? En als ik dan achteraf een filmpje zag waarop mijn Joy het zo benauwd had... dan wist ik weer, ohja... het was echt haar tijd. Niet leuk om te zien, en je bent geneigd om het te deleten. Maar het heeft mij enorm geholpen !

Ik heb mezelf steeds voor gehouden: "mijn hond moet goede dagen hebben, met af en toe een slecht moment- dat mag" ..... maar als het slechte dagen worden met een goed moment... dan wordt het tijd om afscheid te nemen. Ik wilde niet dat mijn honden het alleen maar slecht had en bv alleen maar rond etenstijd ff happy was....

Ook is het dus handig om van te voren te zorgen dat je onderleggers/ puppy matjes in huis hebt... en ik had dus die mand geregeld als vervoer, die ik bij het crematorium heb gelaten... (dat gaat dan meestal naar een asiel ofzo daarna en dat vond ik prima).

Sterkte, t blijft zo lastig !

[Kaela]

Spuit in het hart is bij katten en kleinere dieren het meest gebruikelijk. Bij honden wordt dat nooit gedaan volgens mij.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

Oscar heeft een spuit in zijn hart gehad. En de prik in zijn bil. Die heb ik zelf gezet nadat we heb heel flink aan de kalmeringspillen hebben gezet en dat zal meegeholpen hebben, maar akelig was het absoluut niet.

Om op de oorspronkelijke vraag terug te komen. Wij zijn kregen na de spuit in het hart en het doodverklaren van de dierenarts weer privacy. En toen hebben we gehuild, geknuffeld en alles tegen hem gezegd wat we nog zeggen wilde. Ik weet niet hoe het zit met biologisch dood en hoe de ziel het lichaam verlaat. Maar op dat moment was het voor ons goed om dit te doen. En dat zal onze eigen emotie geweest zijn, maar het gaf hoe dan ook de ruimte aan dingen groter dan onszelf. En volgens mij is het enige wat je kan doen als je aanvoelt dat dat soort dingen tijd nodig hebben, heel veel liefde geven. Op de manier die voor jou fijn voelt.

[pearlsofpassion]

Dat vind ik het grootste voordeel aan een branule, dat je eenvoudig extra kan bijgeven. Vandaar dat ik ook zei, zeker bij een dier dat nog niet wil.
Ze vechten tegen de narcose en dan moet er nog een spuit.

1 van mijn konijntjes heeft zo beide spuiten 2x gehad. En ik vond het al zo moeilijk om hem in te laten slapen (hij was 2,5 jaar) en hij vond prutsen aan zijn lijf al zo vreselijk. Dus daar ben ik nog steeds echt niet goed van.
Als hij gewoon rustig was gegaan, was het anders geweest. Nu zie ik steeds die doodsstrijd, dat het echt geworden is.

Dat was ook niet mijn eigen DA. De keer erna wel en zij stak gewoon rustig een infuusje, gaf heel zachtjes en respectvol een overdosis narcose middel en het konijn gleed gewoon super rustig weg.

[Laika]

Dat vind ik het grootste voordeel aan een branule, dat je eenvoudig extra kan bijgeven. Vandaar dat ik ook zei, zeker bij een dier dat nog niet wil.
Ze vechten tegen de narcose en dan moet er nog een spuit.

1 van mijn konijntjes heeft zo beide spuiten 2x gehad. En ik vond het al zo moeilijk om hem in te laten slapen (hij was 2,5 jaar) en hij vond prutsen aan zijn lijf al zo vreselijk. Dus daar ben ik nog steeds echt niet goed van.
Als hij gewoon rustig was gegaan, was het anders geweest. Nu zie ik steeds die doodsstrijd, dat het echt geworden is.

Dat was ook niet mijn eigen DA. De keer erna wel en zij stak gewoon rustig een infuusje, gaf heel zachtjes en respectvol een overdosis narcose middel en het konijn gleed gewoon super rustig weg.

Ja, het is traumatisch als je dat gevecht hebt meegemaakt. Ik heb dat ook bij mijn paard ervaren.
Zij was, net als Aiuto al erg oud maar de herinnering aan het laatste moment is hierdoor erg naar geworden.

[Cathelijn]

Voor mij is het belangrijk om rond het inslapen bij de kop van mijn hond te zijn. Zachte aaitjes, lieve woordjes en je geur in zijn/haar neus.

[eelke]

Mijn hele dilemma tot het besluit staat hier;
viewtopic.php?f=17&t=133869&hilit=wanneer+is+het+genoeg

Het laatste bericht is van 19 december. 20 december hebben we Gijs in laten slapen. Thuis, met prik in zijn bil en daarna een prik in zijn hart. Wat echt heel rustig ging. Wat ik niet wist, want Gijs was de maanden ervoor vaak onder narcose gegaan ivm zijn gips, en dan zakte hij super snel weg. Maar dat ging dan ineens ader in zijn voorpoot.

Doen ze dat alleen voor de bazen, het langzaam inslapen, of is er voor de hond ook nog een voordeel aan?

Voor Joep zou het me nu denk ik niet zo veel uitmaken, thuis of op de praktijk. Thuis is denk ik altij fijner als het op het gewenste moment kan, al is het alleen maar omdat je anders weer zo met je dode hond de praktijk moet verlaten en thuis heb je gewoon meer tijd erna. Gijs wilde niet meer naar de praktijk, die vond het er vreselijk, dus voor hem was het thuis wel erg belangrijk.
Ik ben bij hem blijven zitten tot de dierenarts al weer helemaal vertrokken was. De dierenarts heeft gewacht tot hij zeker wist dat hij overleden was en is toen vertrokken. Tijdens het hele gebeuren lag Joep ook tegen hem aan, ik denk zeker dat Gijs dat gevoeld moet hebben allemaal.

[Envie]

Als alles achter de rug is, hartje gestopt en al, dan duurt het nog een minuut of 15 voordat de ziel het lichaam verlaat. Vind het raar of niet, wat mij betreft is het zo en de da die bij ons was stipte dat ook nog even aan. Ik heb die tijd nog met George in mijn armen gezeten, Peter heeft haar geaaid, Ivy was heel dicht bij haar, het voelde ook goed.

Heel eigenlijk was dat ook mijn vraag, maar ik vind het ook wel fijn om andere ervaringen te lezen

Om op de oorspronkelijke vraag terug te komen. Wij zijn kregen na de spuit in het hart en het doodverklaren van de dierenarts weer privacy. En toen hebben we gehuild, geknuffeld en alles tegen hem gezegd wat we nog zeggen wilde. Ik weet niet hoe het zit met biologisch dood en hoe de ziel het lichaam verlaat. Maar op dat moment was het voor ons goed om dit te doen. En dat zal onze eigen emotie geweest zijn, maar het gaf hoe dan ook de ruimte aan dingen groter dan onszelf. En volgens mij is het enige wat je kan doen als je aanvoelt dat dat soort dingen tijd nodig hebben, heel veel liefde geven. Op de manier die voor jou fijn voelt.

Dank je wel

Mijn vorige hondje heeft eerst een slaappil gehad omdat hij op t laatst zo hyper was als er iemand kwam. Die mocht ik gelukkig een paar weken ervoor al halen. Helaas werkte de pil veel korter dan ze hadden aangegeven en was hij weer klaarwakker Ik had gelukkig een fijne da die hem direkt een prik in zijn bil gaf. Dat moest toch nog een aantal keer herhaald worden voor hij echt diep weg was.

[Kaio]

Hier zijn ze thuis ingeslapen met infuus.
Met Kaio vond ik het niet zo geweldig . Volgens mij niet genoeg narcose of zo....Het was echt alsof ie de fatale dosering voelde en keek ons aan met grote ogen. Die herinnering vind ik tot op de dag van vandaag eentje die ik niet wil hebben. Wil daar eigenlijk echt niet meer aan denken. wordt er nog misselijk van. Ik heb toen ook echt lang nachtmerries gehad.

Maci is ook thuis ingeslapen, infuus , eerst narcose. Deze DA heeft eerst flink tussen de tenen getest of ie echt weg was! Dan het andere spul. Maar dat was dus niet genoeg...(maar ja hij sliep gewoon dus niet erg he) . Zijn hart bleef het doen en dat terwijl die ingeslapen werd vanwege hartfalen, leuk geintje van hem he. Maar goed met een 2e dosis was dat wel gelukt. Daar had ik dus gewoon een "goed" gevoel over.

Ander dingetje om over na te denken is vervoer naar crematorium. Met Maci was tijdens corona tijd en ofwel ze van tevoren hadden aangegeven dat ze gewoon ook tijdens corona je die komen ophalen was het op de desbetreffende dag een ander geluid uit de betreffende medewerker Dat doe je toch niet zeg. Maar uiteindelijk wel opgehaald dus.

Beide dieren hebben hier nog een tijdje thuis gelegen voor ze opgehaald werden. Ik heb ook foto's van voor en na. Wellicht stom maar ik heb ze.
En de andere honden konden er dan ook bij.
En we zijn er zelf ook nog een tijd bij geweest. Vind ik toch echt het fijne aan thuis inslapen, je hebt echt de tijd.

[eelke]

Ja, stel dat het toch op de praktijk 'moet' dan zou ik ze denk ik altijd wel eerst nog mee haar huis nemen, voordat ze gecremeerd worden.

Gijs ging ook in zo'n harde plastic hondenmand. Dat werkte goed. Anders wordt het toch een akelig verslepen met zo'n lijf.

[Hanny]

Wij hebben Karmijn hier thuis laten inslapen, gewoon in haar mand. Dat was goed en rustig.
Geen van de andere honden had er ook maar iets mee.
Recent in Loesje bij de arts ingeslapen. Dat was ook goed en rustig. Deed ons meer zeer, ze was te jong.
Daarna is ze in haar mand mee in de auto gegaan, is daarin gebleven tot we naar het crematorium gingen. Handdoekje er over heen voor nieuwsgierige buurt kinderen Was niet nodig, maar toch..
Beide honden werden niet op schoot genomen, Karmijn was rustig in haar mand en Loesje was geen schootzitter.
We willen geen as in huis, dat hadden we al bedacht. Over en uit. alleen nog herinneringen.

[smulpaap]

Ja, stel dat het toch op de praktijk 'moet' dan zou ik ze denk ik altijd wel eerst nog mee haar huis nemen, voordat ze gecremeerd worden.

Gijs ging ook in zo'n harde plastic hondenmand. Dat werkte goed. Anders wordt het toch een akelig verslepen met zo'n lijf.

Ja , die harde plastic manden had ik ook altijd voor dat doel
Na inslapen erin en de volgende dag de auto in

[Elf]

Onze Doodles is hier thuis ingeslapen door de dierenarts. Dat ging heel rustig en vredig, hij was zo ziek... onze Mees lag vandaag precies een jaar geleden ineens dood in de gang . Voor hem een prachtige dood natuurlijk, voor ons was het wel een schok. We hebben beide honden zelf naar het crematorium gebracht. Dat vond ik fijn om te doen.

[elvira.kloek]

afgelopen week Nelson in laten slapen. De dierenarts in eerste instantie gebeld omdat hij over gaf, diarree had en niet overeind kwam. Eer de dierenarts er was, was hij al flink achteruit gegaan en had ik geen andere keuze, dan hem in laten slapen. Hij heeft eerst een spuit in zijn bil gehad (narcose) en na een tijdje een spuit in zijn hart. Hij is rustig in geslapen. Dierenarts luisterde een paar keer of zijn hartje nog klopte en de laatste keer zei hij dat hij overleden was. Het crematorium heeft hem gehaald en met een grote plastic mand mee genomen. Gisteren is hij gecremeerd en vandaag heb ik hem opgehaald.