- do 05 nov 2020, 19:44
#3412787
Ik kan mij heel goed herinneren dat ik in mijn burn-out periode heel veel moeite had met zien wat wel kon. Ik bleef vaak hangen in wat niet fijn/eerlijk/goed was. En dan is het wel prettig als andere mensen ook nog eens zeggen dat het misschien wel niet terecht is wat nu gebeurt. Maar ik moet wel zeggen dat bij mij de weg omhoog begon toen ik de knop om kon gaan zetten. Ik ben begonnen met een dank dagboek. Dat liet me zien wat ik wel had. En nog steeds gebruik ik dat, om mezelf te helpen als het even niet goed gaat. En natuurlijk mag je balen en even flink in de dip zitten. De enige reden dat ik dit schrijf is dat ik het je gun dat je de kracht vindt om jezelf eruit te helpen. Want niemand gaat voor je regelen dat de huidige situatie verandert. Al zouden de maatregelen niet terecht zijn, je hebt er geen invloed op. En da’s best heel moeilijk.
En wat de cijfers in het artikel betreft; ik heb veel geleerd van het boek ‘Het best verkochte boek ooit - met deze titel’ van Sanne Blauw, ook te beluisteren als gratis podcast. Het gaat erover hoe we vaak denken dat cijfers en getallen neutraal zijn maar dat achter het gebruik toch vaak ook subjectieve waarde oordelen zitten.
Dat vind ik vooral in de discussie over hoe erg het is als oude mensen dood gaan. Gemiddelde levensverwachting van een mens in NL is 81,5 dus als iemand op zijn 80ste sterft is dat ‘maar’ een verlies van 1,5 jaar. Maar dat klopt niet; de levensverwachting van iemand die die leeftijd gehaald heeft is namelijk tussen d 85 en 89. Dus het individu verliest veel meer jaren. Dan ligt het er maar net aan hoe je rekent om hoeveel verloren levensjaren dat echt gaat. En bovendien: wat is de waarde van een levensjaar? Ik ben een beetje bang dat er dan toch vooral word gekeken naar productiviteit, inzet op de arbeidsmarkt. Ik heb nog niemand horen zeggen dat het verlies van ouderen ook een verlies is aan kennis, levenservaring en levenswijsheid. Er wordt toch vooral het beeld geschetst van ‘dor hout’ dat net wat eerder sterft in het verpleeghuis. Door woordkeuze, door het aanhalen van verkeerde statistiek. Terwijl wat in de ziekenhuizen op de IC overleden is toch de mensen waren die volop in het leven stonden, ook al waren ze dan ‘oud’.
En begrijp me goed; ik zeg niet dat jij dat zegt /denkt hoor! Het valt me alleen wel op in de media.
Maar goed, zoals ik ook wel eens eerder heb gezegd, ik ben blij dat ik het beleid niet hoef te maken want je kan het nooit goed doen...
PS zou er iemand je peuter voor willen /kunnen lezen via Skype? Lijkt me leuk om te doen maar op het moment heb ik geen tijd vrees ik...