[- pien -]

Soms verlang ik nog wel terug naar die tijd dat ze baby/peuter/kleuter waren (combinatie pubers en moeder in overgang kan ook wel een uitdaging zijn )
Nee hoor Koek, ik weet ook nog wel hoe pittig het was toen ze zo klein waren. Maar pfff als ze in de leeftijd komen dat ze uitgaan etc. heb je weer geheel andere zorgen. (slapen doe ik pas lekker als ik weet waar ze uithangen en hoe vaak ze ook aan hun mobiele telefoon gekleefd zijn normaal dan zijn ze ineens niet bereikbaar) Om maar niet te spreken over schoolprestaties etc. of het gebrek daaraan . Elke leeftijd heeft zo zijn charme ben ik bang. Maar ach elk nadeel heeft zijn voordeel, je kan ook best met ze lachen en ik ben toch blij dat ik ze heb

Ja idd . Of dan gaan ze bij opa en oma op bezoek als puber . En dan vragen ze aan opa en oma wat hun eigen moeder uitspookte
Dan word je als moeder weer eens boos op ze , en dan zeggen ze .... Jij . Jij was nog veel erger dan ik , opa en oma hebben het me zelf verteld hoor

Of je zit te rommelen op zolder en vindt rapporten van je vader met een paar 3-en erop en dan denk je 'hoezo moet ik van jou m'n best doen op school'? Op lagere school-leeftijd kijk je natuurlijk niet naar het feit dat je voor jezelf leert
Ik was echt blij dat mijn kinderen best braaf waren in de puberteit, maar als ze zo klein zijn, dat zijn echt tropenjaren Er zijn ook leuke dingen maar soms loop je zo op je tandvlees of zit je zo met je handen in het haar 'wat moet ik hier nou weer mee?' ? ? ? maar als ze dan groter worden komen er weer andere problemen/dingen voor in de plaats als uitgaan en met wie ze omgaan
Nu ze de deur uit zijn en ik zie hoe ze het doen dan ben ik best tevreden en sowieso ben ik heel blij dat ik ze heb

[Kaela]

Vanmorgen zijn we naar de Ikea geweest, om kasten uit te zoeken. En wat geeft facebook vanmorgen als herinnering? Oscar die ons vorig jaar gezelschap hield toen we het schoenenkastje van de Ikea in elkaar aan het zetten waren! Dat was echt raar!

[eelke]

Vanmorgen zijn we naar de Ikea geweest, om kasten uit te zoeken. En wat geeft facebook vanmorgen als herinnering? Oscar die ons vorig jaar gezelschap hield toen we het schoenenkastje van de Ikea in elkaar aan het zetten waren! Dat was echt raar!

Ja dat is echt een vreemde timing ja! Goed kunnen slagen?

Rondje met het hondje gedaan. We kwamen 2 andere vrouwen met kinderen en honden tegen, liepen los, dus Joep ook los, en die het verdere bospad ook los gelaten. Joep vind het maar spannend, nieuwe honden ontmoeten, maar wil het ook wel weer graag. Hij lijkt het echt weer opnieuw te moeten leren, dus wel goed voor hem. Verder bizar hoe veel beter hij kan loslopen zonder Gijs... hij blijft veel beter in de buurt en luistert. Wel fijn, want zo kan hij dus ook vaker los. Daarna weer onze vakantie konijnen gevoerd.

Net mijn brouwsel aangevuld met in water opgeloste bruine basterd suiker. Ohhh de geuren, lekker! Moeilijk dat we zeker nog 8 weken moeten wachten voor het bier te drinken is!

Zo een paar uurtjes werken, en daarna weer mijn baantjes zwemmen.

Het is wel weer een goede dag

[Kaela]

Ja dat is echt een vreemde timing ja! Goed kunnen slagen?

Rondje met het hondje gedaan. We kwamen 2 andere vrouwen met kinderen en honden tegen, liepen los, dus Joep ook los, en die het verdere bospad ook los gelaten. Joep vind het maar spannend, nieuwe honden ontmoeten, maar wil het ook wel weer graag. Hij lijkt het echt weer opnieuw te moeten leren, dus wel goed voor hem. Verder bizar hoe veel beter hij kan loslopen zonder Gijs... hij blijft veel beter in de buurt en luistert. Wel fijn, want zo kan hij dus ook vaker los. Daarna weer onze vakantie konijnen gevoerd.

Net mijn brouwsel aangevuld met in water opgeloste bruine basterd suiker. Ohhh de geuren, lekker! Moeilijk dat we zeker nog 8 weken moeten wachten voor het bier te drinken is!

Zo een paar uurtjes werken, en daarna weer mijn baantjes zwemmen.

Het is wel weer een goede dag

Jou dag klinkt heerlijk Eelke! Wat fijn dat Joep nu zoveel beter los kan. Voorheen had ie natuurlijk Gijs als gezelschap, maar nu is het fijn als hij eens wat kan socializen met andere honden. En lekker zijn pootjes kan strekken!

We zijn aardig geslaagd, alleen de ene kast paste niet in de auto en de andere was niet op voorraad. Dus we moeten ze maar bestellen. We hebben ook een nieuw bed uitgezocht en er moet nog een kledingkast bij, maar beide vallen nu nog even buiten budget, dus daar gaan we voor sparen. We hebben nu allemaal onhandige kasten die heel groot zijn, maar weinig bergruimte hebben en ons bed is oud en te klein. Dus het zou wel super fijn zijn daar wat upgrades in aan te brengen!

[Ronald]

Ik zit komend weekend in mijn eentje in Groningen voor een congres, maar heb wat vrije uurtjes. Iemand nog tips voor waar ik lekker hapje kan eten en waarheid leuk binnen rondkijken is? Ik dacht, ik ga lekker door de stad struinen maar het wordt nogal nat....

Wereldburgers!

[eelke]

Jou dag klinkt heerlijk Eelke! Wat fijn dat Joep nu zoveel beter los kan. Voorheen had ie natuurlijk Gijs als gezelschap, maar nu is het fijn als hij eens wat kan socializen met andere honden. En lekker zijn pootjes kan strekken!

We zijn aardig geslaagd, alleen de ene kast paste niet in de auto en de andere was niet op voorraad. Dus we moeten ze maar bestellen. We hebben ook een nieuw bed uitgezocht en er moet nog een kledingkast bij, maar beide vallen nu nog even buiten budget, dus daar gaan we voor sparen. We hebben nu allemaal onhandige kasten die heel groot zijn, maar weinig bergruimte hebben en ons bed is oud en te klein. Dus het zou wel super fijn zijn daar wat upgrades in aan te brengen!

Goede toekomst plannen!

Ja voorheen met 2 vond ik al dat hond contact niet zo nodig, en vooral ook on handig, dus dat meed ik. Ze hadden een duitse herder in de buurt waar ze mee spelen, en de honden van mijn moeder en zusje, en elkaar, dus dat vond ik wel genoeg. Nu Joep onze enigsthond-prins is, vind ik het wel belangrijk dat er aan zijn hond-contact-behoefte voldaan wordt, dus zoeken we het ook wat meer op. Ik denk dat hij, zo achteraf bekeken, Gijs altijd maar irritant vond met loslopen en daarom niet goed naar ons terug kwam en ver van ons weg bleef. Gijs wilde dan ook altijd spelen en sprong dan steeds in zijn nek, terwijl Joep meer van het pompidom-rondsnuffelen is.

Pootjes strekken kan hij gelukkig op zich normaal wel hoor. Hij loopt altijd aan de 5 meter flex (op de plekken waar dat kan, op de stoep moet hij netjes volgen), en voor de rondes in het bos enzo hebben we een 10 meter flex. Hij kan nu vooral wat langer snuffelen aan de grasspriet die hij wil besnuffelen, maar dat loopt wel relaxter.

Hoe is het nu met jullie zonder Oscar? Begint het leven zo al een beetje te wennen? Het lijkt me zo raar, ineens zonder hond...

[Kaela]

Goede toekomst plannen!

Ja voorheen met 2 vond ik al dat hond contact niet zo nodig, en vooral ook on handig, dus dat meed ik. Ze hadden een duitse herder in de buurt waar ze mee spelen, en de honden van mijn moeder en zusje, en elkaar, dus dat vond ik wel genoeg. Nu Joep onze enigsthond-prins is, vind ik het wel belangrijk dat er aan zijn hond-contact-behoefte voldaan wordt, dus zoeken we het ook wat meer op. Ik denk dat hij, zo achteraf bekeken, Gijs altijd maar irritant vond met loslopen en daarom niet goed naar ons terug kwam en ver van ons weg bleef. Gijs wilde dan ook altijd spelen en sprong dan steeds in zijn nek, terwijl Joep meer van het pompidom-rondsnuffelen is.

Pootjes strekken kan hij gelukkig op zich normaal wel hoor. Hij loopt altijd aan de 5 meter flex (op de plekken waar dat kan, op de stoep moet hij netjes volgen), en voor de rondes in het bos enzo hebben we een 10 meter flex. Hij kan nu vooral wat langer snuffelen aan de grasspriet die hij wil besnuffelen, maar dat loopt wel relaxter.

Hoe is het nu met jullie zonder Oscar? Begint het leven zo al een beetje te wennen? Het lijkt me zo raar, ineens zonder hond...

Ja met 1 hond is het belangrijker om dat op te zoeken als met 1. Al was ik er ook spaarzaam in. Liever weinig echt leuke contacten, dan risico's nemen.

Ik weet niet zo goed wat wennen is. Ja, het went dat hij niet meer blaft als ik thuis kom, dat ik mijn schoenen kan laten slingeren, dat we weg kunnen wanneer we willen en dat soort dingen. Maar echt wennen aan dat ie er niet meer is, nee, dat lukt nog niet goed. Soms overvalt het me ineens zo, dat het echt definitief is dat hij er niet meer is. Soms voel of zie ik hem zo levenechts voor me dat het bijna tastbaar is en dan is het besef dat dat nooit meer echt zal zijn zo hard.
Tijdens de WK stond iemand te vertellen dat ze even thuis was geweest en dat de hond zooooo blij was en zooooo gek deed en bla bla bla. Ik ben maar even weggelopen, kreeg het te kwaad.
Ik had wel verwacht dat ik het er moeilijk mee zou krijgen, maar dat het zo'n langdurig en rauw proces zou zijn had ik niet gedacht.

[eelke]

Ja met 1 hond is het belangrijker om dat op te zoeken als met 1. Al was ik er ook spaarzaam in. Liever weinig echt leuke contacten, dan risico's nemen.

Ik weet niet zo goed wat wennen is. Ja, het went dat hij niet meer blaft als ik thuis kom, dat ik mijn schoenen kan laten slingeren, dat we weg kunnen wanneer we willen en dat soort dingen. Maar echt wennen aan dat ie er niet meer is, nee, dat lukt nog niet goed. Soms overvalt het me ineens zo, dat het echt definitief is dat hij er niet meer is. Soms voel of zie ik hem zo levenechts voor me dat het bijna tastbaar is en dan is het besef dat dat nooit meer echt zal zijn zo hard.
Tijdens de WK stond iemand te vertellen dat ze even thuis was geweest en dat de hond zooooo blij was en zooooo gek deed en bla bla bla. Ik ben maar even weggelopen, kreeg het te kwaad.
Ik had wel verwacht dat ik het er moeilijk mee zou krijgen, maar dat het zo'n langdurig en rauw proces zou zijn had ik niet gedacht.

Ja, dat blijft. Hier is het nu al bijna 8 maanden geleden, maar dan nog blijft het rauw en au. Ik kan inmiddels soms wel met een glimlach vertellen over Gijs, als het over zijn leven gaat, want zijn leven was niet verdrietig. Maar gaat het over gemis, of over het einde, daar kan ik nog niet bij hoor. Gisteren was ik voor het eerst weer bij een dierenarts, en dat was echt wel even slikken (en ik was daar nog nooit geweest, maar de geur is overal hetzelfde) en dan was het nog een heugelijk feit want mijn zusje ging laten titeren ipv enten.

Het is gewoon hard en stom en au. En het duurt lang. Maar ja, ze hebben ook lang in ons hard en systeem gezeten, dus dat duurt dan ook lang voordat dat weer anders is. En bij jullie helemaal, als ik nu Gijs mis dan mag Joep het ontgelden in aandacht, maar dat is bij jullie ook niet

Ik voel soms ook een soort van spijt. Hadden we maar voorzichtiger gedaan bij die bewuste wandeling, hadden we maar meteen naar de orthopeed gegaan, hadden we hem maar wel meteen laten opereren ipv gips. Dat knaagt en doet pijn. Je veranderd er niks meer aan, maar toch.

[Kaela]

Ja, dat blijft. Hier is het nu al bijna 8 maanden geleden, maar dan nog blijft het rauw en au. Ik kan inmiddels soms wel met een glimlach vertellen over Gijs, als het over zijn leven gaat, want zijn leven was niet verdrietig. Maar gaat het over gemis, of over het einde, daar kan ik nog niet bij hoor. Gisteren was ik voor het eerst weer bij een dierenarts, en dat was echt wel even slikken (en ik was daar nog nooit geweest, maar de geur is overal hetzelfde) en dan was het nog een heugelijk feit want mijn zusje ging laten titeren ipv enten.

Het is gewoon hard en stom en au. En het duurt lang. Maar ja, ze hebben ook lang in ons hard en systeem gezeten, dus dat duurt dan ook lang voordat dat weer anders is. En bij jullie helemaal, als ik nu Gijs mis dan mag Joep het ontgelden in aandacht, maar dat is bij jullie ook niet

Ik voel soms ook een soort van spijt. Hadden we maar voorzichtiger gedaan bij die bewuste wandeling, hadden we maar meteen naar de orthopeed gegaan, hadden we hem maar wel meteen laten opereren ipv gips. Dat knaagt en doet pijn. Je veranderd er niks meer aan, maar toch.

Je hebt alles met liefde voor hem gedaan, daar hoef je geen seconde spijt van te hebben! Ik sta mezelf niet toe spijt te hebben. Want dat ligt denk ik altijd wel op de loer, want álles had achteraf anders gekund.

Soms wil ik echt heel heel heel graag nú een andere hond. Maar ik weet ook dat mijn hart daar nog helemaal niet klaar voor is. Dus dat doen we voorlopig nog niet hoor. We hebben ook wel wat dingen die we graag willen doen voor we weer aan een hond begonnen. Een wandel/dierentuin vakantie in België, een stedentripje. Wij zijn geen type om de hond thuis te laten met vakantie, dus het is handiger daar nu even van te genieten.
En dan heeft al die rouw de tijd om te doen wat het moet doen. Hoe k*t dat ook is. Ik snap mezelf momenteel ook niet zo, want ik ben nog nooit zo lang zo verdrietig geweest. Het geeft echt een worsteling met mezelf, op een hele vreemde manier.
Ik weet ook niet of het zo'n verschil maakt als je nog een hond hebt. Ja, jij hebt Joep om je op te richten. Maar Joep is Gijs niet. Net zoals Otje en Pluk Oscar niet zijn. Ook al is Joep wel een hond. Jij hebt nog wel je loopjes, maar die zijn met alleen Joep net zo pijnlijk anders, als helemaal geen loopjes meer hebben. Nee, het is gewoon altijd moeilijk, als je zoveel van ze gehouden hebt. En uiteindelijk is het dat ook waard, zo blijft dat wel voelen. Maar plek voor iets anders is er nog niet.

[eelke]

Je hebt alles met liefde voor hem gedaan, daar hoef je geen seconde spijt van te hebben! Ik sta mezelf niet toe spijt te hebben. Want dat ligt denk ik altijd wel op de loer, want álles had achteraf anders gekund.

Soms wil ik echt heel heel heel graag nú een andere hond. Maar ik weet ook dat mijn hart daar nog helemaal niet klaar voor is. Dus dat doen we voorlopig nog niet hoor. We hebben ook wel wat dingen die we graag willen doen voor we weer aan een hond begonnen. Een wandel/dierentuin vakantie in België, een stedentripje. Wij zijn geen type om de hond thuis te laten met vakantie, dus het is handiger daar nu even van te genieten.
En dan heeft al die rouw de tijd om te doen wat het moet doen. Hoe k*t dat ook is. Ik snap mezelf momenteel ook niet zo, want ik ben nog nooit zo lang zo verdrietig geweest. Het geeft echt een worsteling met mezelf, op een hele vreemde manier.
Ik weet ook niet of het zo'n verschil maakt als je nog een hond hebt. Ja, jij hebt Joep om je op te richten. Maar Joep is Gijs niet. Net zoals Otje en Pluk Oscar niet zijn. Ook al is Joep wel een hond. Jij hebt nog wel je loopjes, maar die zijn met alleen Joep net zo pijnlijk anders, als helemaal geen loopjes meer hebben. Nee, het is gewoon altijd moeilijk, als je zoveel van ze gehouden hebt. En uiteindelijk is het dat ook waard, zo blijft dat wel voelen. Maar plek voor iets anders is er nog niet.

Ja, dat is wel de waarheid als een Koe

[Ronald]

Gisteren werd mij nog gevraagd: "Waar is die zwarte?"... En dat is al meer dan een jaar geleden dat Nox overleden is.

Dat kwam nog wel weer even binnen.

Wel weer leuk trouwens: vandaag vonden we de "geboortekaart" van Nox... Toen ze vanuit het asiel bij ons kwam wonen, heb ik een ansicht naar mijn moeder gestuurd met een foto van Noxje...

[Siberienne]

Je hebt alles met liefde voor hem gedaan, daar hoef je geen seconde spijt van te hebben! Ik sta mezelf niet toe spijt te hebben. Want dat ligt denk ik altijd wel op de loer, want álles had achteraf anders gekund.

Soms wil ik echt heel heel heel graag nú een andere hond. Maar ik weet ook dat mijn hart daar nog helemaal niet klaar voor is. Dus dat doen we voorlopig nog niet hoor. We hebben ook wel wat dingen die we graag willen doen voor we weer aan een hond begonnen. Een wandel/dierentuin vakantie in België, een stedentripje. Wij zijn geen type om de hond thuis te laten met vakantie, dus het is handiger daar nu even van te genieten.
En dan heeft al die rouw de tijd om te doen wat het moet doen. Hoe k*t dat ook is. Ik snap mezelf momenteel ook niet zo, want ik ben nog nooit zo lang zo verdrietig geweest. Het geeft echt een worsteling met mezelf, op een hele vreemde manier.
Ik weet ook niet of het zo'n verschil maakt als je nog een hond hebt. Ja, jij hebt Joep om je op te richten. Maar Joep is Gijs niet. Net zoals Otje en Pluk Oscar niet zijn. Ook al is Joep wel een hond. Jij hebt nog wel je loopjes, maar die zijn met alleen Joep net zo pijnlijk anders, als helemaal geen loopjes meer hebben. Nee, het is gewoon altijd moeilijk, als je zoveel van ze gehouden hebt. En uiteindelijk is het dat ook waard, zo blijft dat wel voelen. Maar plek voor iets anders is er nog niet.

Ik vind het niet zo raar. Een dier - en zeker een bijzondere hond - het is een unieke band. Want een hond oordeelt niet over jou, die neemt je zoals je bent, het is een "ja zonder voorwaarden". Het verdriet kan er echt heel erg inhakken. Maar die plek.. die komt wel weer. Hoe gaat het gezegd ook alweer "Love is the only thing that multiplies by division" ?

Ik vind het jammer dat je zo ver weg woont, anders was je van harte welkom voor een knuffel sessie met Spotteke!

[Siberienne]

En oh ja, bedankt voor de Groningen tips allemaal! leuke restaurants en dat Groninger museum ziet er ook gaaf uit. Ik hoef mij niet te vervelen, dat heb ik wel door!

[eelke]

Gisteren werd mij nog gevraagd: "Waar is die zwarte?"... En dat is al meer dan een jaar geleden dat Nox overleden is.

Dat kwam nog wel weer even binnen.

Wel weer leuk trouwens: vandaag vonden we de "geboortekaart" van Nox... Toen ze vanuit het asiel bij ons kwam wonen, heb ik een ansicht naar mijn moeder gestuurd met een foto van Noxje...

Hoe oud was Nox toen ze bij jullie kwam?

Ik had vorige week ook nog mensen die er naar vroegen. Maar nu vind ik het niet zo raar, mensen zien ons jaren lang vanuit hun woonkamer voorbij lopen, en nu het zomer is zijn ze soms bezig in hun voortuin en vragen er dan naar. Tis ook weer niet iets waar je speciaal voor naar buiten rent... Ik denk steeds 'nu hebben we iedereen wel gehad' maar dan is er dus toch weer iemand, dus over een half jaar misschien ook nog wel

Dan voel ik me wel weer ff heel alleen met 1. Terwijl het op andere momenten wel al wat slijt, zoals vanmorgen dat ik dan merk dat Joep zo lekker ontspannen en braaf los mee loopt. Ik vind het heel fijn om tijdens het lopen veel meer contact met Joep te hebben, want die was anders echt heel erg op zichzelf. Maar als Joep dan zo op zichzelf was, had ik een hele blije beer naast me zitten die steeds zijn kop tegen mijn heup aan legde 'gezellig he'. En dat mis ik ontzettend. Van Joep krijg ik nu hoogstens heel af en toe een snelle blik 'hoi baas'. Maar goed, wie het kleine niet eert...

[smulpaap]

Ik heb dat de laatste maanden ook weer erg vaak . En velen kenden de honden ook niet uit elkaar , begrijpelijk als je er meerdere hebt
Met Amber en Tessa vind ik dat nog best lastig , zo kort na elkaar overleden

Wat loopt u hard . Het hondje (Tessa in dit geval ) ging toch niet zo hard meer ? Nee , maar dit is een ander hondje
Weer dat hele verhaal , en dan worden de anderen ook weer even benoemd . Nee , de hele roedel is er niet meer