Nou, ik zal het beknopt even opschrijven (zodat het niet te lang wordt

)
Uit het bloedonderzoek bleek dat ze een te hoog billirubine had, wat volgens de homeopathische DA op galblaasproblemen wees. Tevens had ze te veel leukocyten wat weer wees op een ontsteking. Veel opheldering hadden we dus niet, dus hebben we besloten om een echo te laten doen bij onze eigen DA. Daar was op te zien dat ze erg vergrote darmlussen had wat toch wees op een obstructie. We hebben toen besloten om haar te laten opereren omdat ze echt zwak was.
Gisteren is ze geopereerd en ze bleek een darminvaginatie te hebben. Dat is als de darmen door bijv. darmontsteking, in elkaar gaan zitten. Dan zit dat dus in de knoop en blokkeert het alle doorgang. Met andere woorden: ze moet enorm veel pijn hebben gehad

En toch liet ze het niet echt merken als je aan haar buik voelde: geen kik ??? Onvoorstelbaar hoe sterk die beestjes kunnen zijn. Ze hebben 8 cm darm weg moeten halen, dat stuk was niet meer te redden.
Als we langer hadden gewacht was het dus echt fout gelopen.. Ik voel mij zo schuldig dat ze er zo lang mee heeft rondgelopen!!
Maar goed, na de operatie bleef ze nog best lang bleek, dus mijn andere Lab heeft een bloedtransfusie gegeven. Vannacht was cruciaal (de plaats waar de darmen aan elkaar zijn gehecht kunnen weer scheuren) maar ze is er door!! Vanmorgen stond ze weer te kwispelen en vanmiddag heeft ze ook gegeten. Een honger dat ze had

, maar ze krijgt natuurlijk hele kleine beetjes per keer.
Nou, vannacht moet ze voor de zekerheid nog bij de DA blijven, omdat ze nog best wat diarree heeft (al die troep die vastzat achter die invaginatie moest eruit!!). Ze zit dus aan het infuus.
Al met al een happy end!! Wat zijn we blij dat we ons meisje weer terug hebben. Ik heb haar gemist!! Heerlijk om haar weer vrolijk te zien en dat ze zich weer goed voelt...
Bedankt voor al jullie steun!!