zurca schreef:
Ik denk dat een hond die zo panisch is voor mannen niet op zijn plek is bij een opvangadres waar alleen een man woont! Ook al weet zoiemand wat te doen, ik denk dat het voor de hond geen doen is. Die zal in contstante angst leven, geen ideale uitgangssituatie om te gaan trainen lijkt mij zo!!
Precies!
Ze willen dat Duuk gewoon niet aandoen, en dat kan ook niet. Hij zou er echt achteruit gaan. Hoe goed je ook met honden kan omgaan, hoe goed je intenties ook zijn, Duuk heeft daar geen boodschap aan als het een man is. Een hond die zo vreselijk bang is kan niet nadenken en dus ook niet getraind worden.
Over de optie Duuk zelf in huis te nemen hebben vriendlief en ik het gehad. We hebben echter moeten besluiten hoogstens een tijdelijk adres te kunnen zijn. Fysiek is het zorgen voor Duuk voor mij behoorlijk zwaar. Tel daarbij op dat manlief eigenlijk nergens mee kan helpen en de taak ligt volledig bij mij. Nelson is nog volop in ontwikkelfase dus die heeft veel begeleiding en opvoeding nodig. Het begeleiden van de twee honden die op zo'n totaal andere manier in het leven staan valt echt niet mee. Daarnaast heeft manlief eerlijk aangegeven dat hij het best moeilijk vindt dat hij niet kan zijn zoals hij is in huis. Je moet constant nadenken over vluchtroutes voor Duuk. Er wordt zachter gepraat, langzamer bewogen. Hij vindt het moeilijk een hond in huis te hebben waar hij niet of nauwelijks fatsoenlijk voor kan zorgen als ik eens echt ziek zou worden of weg zou zijn. Ik kan daar best in komen.
Daarbij komt ook nog dat wij voor Nelson hebben gekozen. We wilden, met twee paarden die flink blijvend geblesseerd zijn een onbezorgde hond in huis. En tja, dat krijgen we met Duuk natuurlijk niet. Ook de kosten zullen verdubbelen en een GT is ook niet gratis. Stel dat Duuk 12 wordt, dan is er nog 10 jaar te gaan. Wij durven die verantwoordelijkheid niet te nemen. Ik ken mezelf, elk dier wat hier komt blijft tot het einde.