Wat een hel van een nacht vannacht.
Eerst even wat we gisteren hebben gedaan.
Gisterochtend, 07.30, uitlaatronde 1, 25 minuten. Daarna voeren.
Daarna moeten wij weg. Om 11.00 uur zijn we terug. Ik laat Duuk plassen en speel flink met Nelson.
Tot 15.00 uur zijn ze samen. Speelgoed is opgeborgen, mand is weg, ik laat Nelson niet naar Duuk om te spelen. Na een kwartier ligt Duuk op een mat te slapen en Nelson ligt te pitten op de keukenvloer.
15.00, uitlaatronde twee, 45 minuten, hoog tempo. Daarna gaat Duuk in zijn bench tot 17.45.
Hierna zijn ze samen tot 20.00 uur, waarna ik voer en de beide honden hun bench in gaan.
21.30, uitlaatrondje 3, kwartiertje. Gert neemt Nelson onder zijn hoede, ik Duuk.
Ik neem hem, zoals elke avond, mee naar de paarden. Hij kan hier in de afgesloten stal heerlijk rondrennen. Ik leg Duuk nog in de tuin tot 22.30, waarna hij de bench in gaat tot de nacht.
Tot zover niets mis.
00.30. Duuk blaft het hele huis bij elkaar. Ik ga er uit en tref een bange hond aan. Kussen ligt overhoop en Duuk wil er uit.
Ik neem hem mee naar buiten, wandel tot hij gekalmeerd is. Hij moet plassen. Als hij niet meer hijgt leg ik hem terug. Hij gaat liggen. Ik sta buiten nog een tijd te luisteren maar ik hoor niets.
02.00. Duuk blaft en piept opnieuw. Ik ga er opnieuw uit.
Weer een doodsbange hond. Staart tussen de poten, zodra de bench op een kier gaat vliegt hij eruit en rent in paniek de garage door. Zijn staart raakt zijn kin. Hij trilt.
Ik ga op mijn hurken zitten en blijf tot hij gekalmeerd is. Zijn kussen is overleden. Ligt in kleine reepjes in de bench. Ik ruim alles op en heb totaal geen idee wat er gebeurd is. Nelson is rustig in de ruimte naast de garage. Buiten is het stil, de paarden zijn rustig. Ik ga weer een stuk met hem lopen, misschien moet hij poepen? Hij doet niks buiten.
Ik heb geen andere ideeën dan hem weer terug te leggen. Stom misschien, maar met zijn gesloop ben ik er ook niet erg happig hem in de kamer te laten. Hij heeft bij mijn broer ook de halve huisraad gesloopt dus ook daar gaat hij altijd in de bench, nooit problemen.
03.00, het verhaal herhaald zich. Ik ga, met knikkende knieën, midden in de nacht met hem wandelen, twintig minuten. Ik vind het echt verre van tof dat ik als jonge vrouw rond deze tijd op straat loop, maar ik weet het gewoon niet meer. Duuk kalmeert, drinkt wat bij thuiskomst en gaat weer uit zichzelf in de bench.
04.00, ik hoor een hond gillen alsof zijn leven ervan af hangt en vlieg de trap af.
Ik tref Duuk aan die zich aan het ophangen is. Hij heeft het deurtje van de bench naar binnen getrokken, de hele boel verbogen en zijn kop naar buiten gestoken. Toen kwam hij klem te zitten.
Ik neem een houten balk en wrik de boel open. Alles zit onder het bloed. Zijn kop is kapot, zijn oor ook. Zijn nek is gevoelig.
Ik krijg hem geen riem om dus ik kan niet naar buiten. Hij vliegt grommend de garage door, ik word er bang van en laat hem maar. Als het ergste eraf is lok ik hem met voer en laat hem wat eten. Ik weet écht niet meer wat ik moet. Uiteindelijk krijg ik hem een band om. Ik maak zijn kop schoon, ruim al het bloed op en we kalmeren samen wat. Om 05.30 leg ik hem buiten aan de ketting en probeer ik wat te slapen. Om 07.00 word ik weer wakker door een hond in paniek.
Mensen, echt waar, ik weet niet meer wat ik moet doen.
