Ik maal een groot deel van mijn vleesbot zelf.
De rest krijgen ze ook in delen.
Bij mij omdat Luis maagonstekingen krijgt van alles harder dan kip als hij het zelf knaagt. Heel vreemd, maar ja, het is niet anders.
Maar je zou er dus over kunnen denken om een deel bot gewoon zelf te malen ipv het gemalen te moeten kopen.
Als je aan de mooie konijnenkarkas 'puntmutsjes', kan komen, die kan ze vast ook niet gewoon inslikken. Dat is gewoon te plat en breed daarvoor.
Ik heb er die zo bevleesd zijn dat ik ze als bot en spier bij elkaar kan geven, zelfs voor katten. Maar dat is ook niet altijd zo hoor, dus soms moet er nog wat vlees bij. Alleszinds, als ze zo mooi zijn, kan je dus ook een mooi stuk geven, vb een half karkasje. Als je 2 ribbetjes in een keer moet geven, zal het ook weer niet lukken...
Maar het is ook heel zacht bot om te malen in dat geval.
Als ze een eendennek gaat inslikken (ik kan me niet voorstellen dat dat past

) in zijn geheel, dan kan ik naast hele prooi en die konijnkarkasjes niet op erg veel zaken komen die je kan proberen te geven om te knagen. Een heel karkas ja, maar die zijn vaak te kaal voor katten en altijd al te groot. De rug van een parelhoenkarkas heeft Cuzco nog een hele kluif aan, soms laat hij zelf delen liggen (en hij laat verder nooit wat liggen

) omdat hij ze niet wegkrijgt. Maar Cuzco is natuurlijk wel van het schrokken af, misschien dat jouw kat die harde delen net kost wat kost zou proberen in zijn geheel inslikken...
Wat doet ze eigenlijk met een doodgewone geplette kippennek? Ik kan die heel mooi plat meppen, zonder dat ze uit elkaar hangen (vleeshamer), en dan kon Cuzco ze ook niet meer gewoon inslikken, omdat ze dan te breed waren. Maar als jouw kat zelfs eendennekken wil inslikken...

Cuzco probeerde wel een kwart eendennek zo in te slikken, maar een halve werd snel opgegeven.
Anderzijds kan je die kippennek wel proberen, omdat een geplet bot toch niet echt kwaad kan als ze er niet op kauwt. Speel je op safe, zeg maar.
Verder wil ik nog een keertje zeggen dat het schrokken hier pas overging als hij echt het gevoel kreeg dat niemand aan zijn eten kon komen. Hij ziet niemand als hij eet (en denkt dus ook dat niemand hem ziet). Hij mag er pas uit als de anderen gedaan hebben. Als hij op dat moment al 5 min gedaan heeft, is dat maar zo. Hij vind dat niet erg (zit op zijn gemakje zijn snoet te wassen). Ik maak er een punt van hem er niet uit te laten vanop het moment dat hij gedaan heeft, maar altijd een paar min langer. Zo jaag ik hem niet op.
Hij zit in een reismandje met een dekentje over. Donker, afgesloten en voor zijn gevoel veilig. En dan eet hij rustig. Als hij iets niet geknaagt krijgt, haal ik het weg, mep er een paar keer op en geef het meteen terug. Dat zorgt ook voor vertrouwen.
Pas op, het is niet ideaal, want het is lastiger om je kat in het oog te houden. Als je je daar niet zeker genoeg in voelt, moet je dat niet doen! Ik kan aan de geluiden herkennen wat Cuzco aan het doen is, en dus als hij stikt in iets, ben ik er op 2 sec bij. Ik ben heus wel al eens zijn bakje 'binnengevallen', zonder dat er wat echt aan de hand was (hij had het zelf al terug onder controle), maar beter een keertje te veel dan te weinig.
Ik doe het gewoon zo, ondanks het feit dat ik hem niet zie, omdat dit in mijn opinie, in Cuzco's geval, de kans dat het fout gaat heel erg beperkt. Toen hij nog open en bloot at, verslikkte hij zich constant van het schrokken, en toen at hij al in een hoekje achter een doos, om hem het zicht te beperken. Tegenwoordig eet hij echt heel rustig en beheerst (hij moet toch wachten achteraf, weet dat ik zijn eten niet weghaal, en hoeft zich dus niet te haasten).
Ik moest voorheen ook wel iets verzinnen, want hij begon te grommen tijdens het eten en dan liepen de anderen weg en op het laatst ging hij zelfs met zijn eten lopen. Hij wist dat dat niet de bedoeling was, dus het was meteen met volle snelheid ver weg.

Toen ben ik op het idee gekomen van hem iets te geven waar hij niet weg kon om daarmee ook rust rond het eten te brengen. Duidelijkheid en structuur.
Als ik hem iets toestop in de keuken, en het is iets te groot om meteen in te slikken, reageert hij weer net hetzelfde als voorheen. Hoofd laag, klaar om te grommen of ermee weg te lopen. En soms schiet hij er ook de trap mee op. Zelfs als er geen andere kat in de buurt is hij het net van mij gekregen heeft. Je kan soms denken dat ze heel rustig zitten, maar soms denkt de kat daar zelf anders over...
Ik wil niet zeggen dat dat bij jou het geval is, want dat weet ik niet. Maar denk daar eens kritisch over na.

Het kan maar helpen...