Jantina schreef: Joh, als er maar iets helpt!!! Hup naar binnen die mattentroost je, ik krijg dagelijks verschillende pb's - mails - sms'en - fb - berichten met de vraag of ik nog niet bevallen ben, goed bedoelde tips enz.
Hier ook alles rustig. Hij zit daar nog prima! Nu we echt kunnen aftellen lijkt er wel een last van m'n schouders te zijn hoor. Volgende week ben ik al lang en breed mama, zo onwerkelijk! Ik word alleen gruwelijk nerveus van de mensen om me heen, hoe goed bedoelt ook. Word nu al gebeld wanneer ze dan langs mogen komen enz. Mijn moeder wil in het ziekenhuis gaan zitten wachten terwijl ze 5 min er vandaan komen, dat soort ongein. Word al nerveus als ik er aan denk! Mensen lief, laat het kindje eerst gezond ter wereld komen en als ik het dan ook nog enigszins overleef horen jullie het vanzelf.
Maar t zal er allemaal wel bij horen...
Helaas voor hen komt dat mijn humeur niet ten goede en ben ik dat dus grondig beu.
Van sommige snap ik trouwens niet waarom ze er zo achter zagen.... Tis hen toch te veel om op bezoek te komen (ik woon te ver

Deze na middag was ik echt op. En het licht ging uit...
Ik weet nog dat ik een opname had opgezet op de digibox, maar ik heb ze dus niet uitgekeken.
Fanne heeft tijdens mijn slaapmomentje nog enkele mensen afgescheept die me wilde vragen hoe het ging enz.
Ben dan een uurtje wakker geweest, maar voor ik het goed en wel besefte was ik al weer in slaap gesukkeld.
Ik hoop op een rustige nacht nu (tenzij het in gang schiet natuurlijk).
Morgen eindelijk om 16u terug naar de gyne. En ik hoop ergens dat hij zegt dat ik niet meer naar huis moet.
Ik heb het echt zo hard gehad.