Mowgli schreef:
Ik heb ook nog een paar worsten met met het gemalen wildvlees met vleesbot liggen van TH. Naar mijn mening is het botpercentage erg hoog, Mowgli krijgt er krijtpoep van. Het zou dus best kunnen zijn dat daardoor de kotseritis is opgetreden.
Nee, dat is het denk ik niet - al heb ik geen idee van hoe de keutels eruitzien, want onze katten doen hun behoefte buiten.
Ik denk eerder dat er een soort psychosomatische reactie is op rood vlees. Eergisteren heb ik haar reepjes rundvlees gegeven, die ze met veel smaak heeft opgesmikkeld. Maar zodra het bordje leeg was, kwam het er weer uit... (Dit was dus spiervlees zonder bot, vandaar dat ik niet denk dat het iets met het botpercentage te maken heeft.) Bij lichtere vleessoorten heeft ze dat niet (tot nu toe: kip, eend, konijnenspiervlees). Begin januari komt gemalen konijn (koppen + spiervlees) van TH, eens kijken hoe ze daarop reageert. Ik denk dat ze dat wel lekker gaat vinden, want het gemalen konijnenspiervlees van TH vindt ze dus ook heerlijk.
Toch lijkt het ook niet aan het bloederige te liggen, heb ik de indruk, want ze eet de Kaninchenallerlei van TH dus ook graag, en daarvan moet ze niet kotsen. Heb vanochtend een schoteltje voor d'r neergezet, en een schoteltje eend, en ze ging voor de Allerlei.
Gisteren heb ik haar nog een paar stukjes rundvlees gegeven, maar dan wel een beetje gedroogd. Ze heeft die ook zonder problemen gegeten, al is het duidelijk geen favoriet (het rauwe rundvlees knaagde ze wel zó weg).
Ik hoop wel dat ze wat "rooie soorten" vlees gaat eten, want ik maak me een beetje zorgen over de hoeveelheid taurine die ze op deze manier binnenkrijgt, als ze alleen lichte vleessoorten wil eten. Al ben ik wel weer een beetje rustiger nu ze die Kaninchenallerlei heeft gegeten, omdat daar naast gemalen koppen ook lever, long en hart in zit.
Brokken blijven bijvoeren voor de taurine heeft ook geen zin: die kijkt ze nu gewoon met de nek aan...

Gisteren heeft ze nog wel een zuinig hapje gegeten daarvan, omdat ik even niets anders had wat ze lustte, maar tjonge, als blikken konden doden...
