Anne in Duitsland schreef:
Grappig, ik ervaar dat totaal niet zo. Mijn ervaring is juist dat mensen je met open armen verwelkomen zodra ze merken dat je je best doet je aan te passen; de taal zo veel en zo vaak mogelijk proberen te spreken, hoe gebrekkig ook, is daarin een centrale factor. De enige keren dat ik me een outsider heb gevoeld was wanneer ik a: overduidelijk buitenlandse was en b: overduidelijk, op grond van mijn buitenlanderschap, een stuk welvarender dan de lokale bevolking, zodat men de indruk had dat er iets bij me te halen viel. Om die reden heb ik het in Mexico ook maar drie maanden uitgehouden: als blondine van 1.72 lang kon ik op grond van mijn uiterlijk natuurlijk al niet in de natuurlijke omgeving opgaan, maar daar kwam ook nog bij dat ik daardoor steeds door mensen werd benaderd die iets van me wilden - geld, kinderen die ter adoptie werden aangeboden 
, dat soort dingen. Daar voelde ik me vreselijk onwel bij. Maar zelfs in een land als Portugal heb ik me geen outsider gevoeld, ondanks het feit dat ik duidelijk buitenlandse was (qua uiterlijk). Mensen keken vaak even vreemd op wanneer ik in het Portugees tegen ze begon te praten, maar daarna waren de barrières dan ook geslecht.
Ook zie ik in NL niet meer discriminatie dan voordat ik naar het buitenland vertrok. Ik heb (wellicht doordat ik veel omging met homo's) eigenlijk nooit zo in het sprookje van de tolerante NL-er geloofd, misschien dat dat iets uitmaakt. Als ik eerlijk ben, is de vorm van "discriminatie" die mij in NL wel opvalt bij uitstek de omgekeerde vorm: dat je als autochtone NL-er het gevoel hebt met een wijde bocht om bepaalde groepjes niet-autochtonen (om ze zo even samen te vatten) heen te moeten lopen omdat jij als autochtoon anders het mikpunt bent. Tegelijkertijd moet ik opbiechten dat ik bij bij soortgelijke groepjes autochtonen (de oerhollandse tokkies, zeg maar) die neiging om die wijde bocht te maken niet of veel minder heb.
Overigens maak ik me net zo goed schuldig aan omgekeerde discriminatie: júíst naast de allochtoon in de bus gaan zitten, ook als er een plaatsje naast een autochtoon beschikbaar is. Of dat wel netjes is, daar kunnen we over discussiëren, maar in ieder geval schaad ik er niemand mee, denk ik dan.
Ik denk, om Fido's vraag te beantwoorden, wel dat ik aan het verrechtsen ben, maar ik dwing mezelf ook dat trekje in mezelf te herkennen en er niet (bewust) naar te handelen. Zoiets. Omdat ik anderen nog steeds als individu wil zien en hen als individu wil beoordelen, niet als groep.
Meer dan door het zien van een donkere huidskleur voel ik me geïntimideerd bij het zien van gehoofddoekte vrouwen en meiden. Dat ervaar ik als veel bedreigender dan huidskleur. Maar ach, dan loop je, zoals ik gisteren, door de winkelstraat van een lullig provinciestadje in Midden-Zweden, en dan zie je een groepje blanke Zweedse jongeren high-fivend op een groepje donkergekleurde Zweedse jongeren af lopen die op een terrasje zitten te chillen, en dan denk je: misschien valt het ook allemaal wel mee. 
Ik vraag me overigens - zonder bijbedoelingen hoor, gewoon als fenomenale vraag - af in hoeverre je het door mij gecursiveerde in jouw tekst als blanke Nederlandse echt kunt beoordelen.
Ik weet van mijn vader dat hij zich in Spanje ook heel warm onthaald voelde. Ik denk dat bepaalde landen-culturen beter zijn in het open staan voor buitenlanders of laat ik zeggen mensen, dan andere. Zweden valt daar misschien ook onder. Tot nu toe voel ik mij hier volledig geaccepteerd. Maar Nld en Zweden zijn natuurlijk ook erg vergelijkbare culturen. Iig heb ik hier een totaal andere beleving dan in Estland. Maar vergis je niet, ook hier zijn al behoorlijk veel problemen in de grote steden. Wijken vol met buitenlanders, die geen werk kunnen vinden (ook als ze dat wel willen, de taal spreken en hun best doen en vaak komt dat door discriminatie, werkgevers die genoeg aanbod krijgen van autochtone mensen en de allochtone brieven direct al opzij leggen, op basis van de naam bv) en alle onvrede die daarmee gepaard gaat. Midden en noord zweden zijn denk ik niet te vergelijken met het drukke zuiden. Ik heb de eerste gesprekken over 'buitenlanders' hier ook al lang gevoerd (en daar bedoelden ze niet mij mee
)
Wat het cursieve betreft, ik heb zelf aardig wat mensen met een andere dan nlsde achtergrond gekend in Amsterdam, waaronder mensen die 100% perfect en soms accentloos (tweede generatie) NLds spraken, Nlds gekleed gingen, maar toch te kennen gaven zich vaak gediscrimineerd te voelen. Kijk een paar discussieprogramma´s over dit soort onderwerpen en veel mensen geven aan zich in het dagelijks leven doorlopend gediscrimineerd te voelen. Ik denk dat NLds vaak niet begrijpen wat daarmee bedoeld wordt. Daarmee wordt volgens mij niet bedoeld dat je geen plekje krijgt in de cinema, of dat je het zwembad niet in mag, of mensen zich openlijk negatief naar jou toe uiten. Het gaat om het heel subtiele. Je zegt zelf dat je je geïntimideerd voelt door donkere huidskleur en nog meer door gehoofddoekte vrouwen. Op dat moment discrimineer je. Het is een gevoel dat die ander ook voelt, of je dat nu wilt of niet, soms alleen maar onbewust, maar het is er. Zelfs al passeer je elkaar enkel op straat. Dit soort processen heb ik in Estland duidelijk ervaren. En dan was ik daar nog blank en als ´rijke´ westerling werd ik daar in principe gewaardeerd. Maar onderhuids voel je dat je er niet bij hoort. Hoe groter de cultuurverschillen hoe duidelijker alles zich uit natuurlijk.
) Ik hoop zoooo van niet dat het te ver is doorgeslagen. En ook ik weet dat media een grote invloed heeft en de boel meer kan opblazen dan de werkelijkheid maar dan komt dat knagende stemmetje maar wat als het toch zo is en de overheid werkelijk te mild is......
