[Binno]

Kunnen ze dan niet beademen? Alleen een ademhalingsstilstand is niet zo´n probleem. Die kun je gewoon beademen. Het is wel handig als ze dan controleapparatuur hebben in elk geval om de CO2 in de gaten te houden, maar liefst ook een ECG. Eigenlijk vind ik dat een must voor een beetje klinkiek.

Ja, dat hebben ze daar wel.
Maar de schrik zit er bij mij goed in, ik zit er wel over te denken maar ik durf het risico (voorlopig nog?) niet te nemen.

[*Dorothea*]

In deze kliniek zitten een aantal gespecialiseerde dierenartsen en er wordt daar altijd gewerkt met gasnarcose, inderdaad omdat dat dat de meest veilige manier is.
Vorige keer was trouwens ook met gasnarcose (maar toen wel bij een gewone DA die op haar eentje werkt zonder assistentie), maar als het echt echt moet dan moeten we het risico wel nemen natuurlijk. Veel keuze is er dan niet.
Pfff moeilijk...

Niet alleen gasnarcose is belangrijk, maar ook de manier van inleiden. Er zijn allerlei middelen om het risico veel minder te beperken, helaas gebruiken de meeste klinieken standaard domitor en ketamine. Ja en dan kun je wel gas hebben.... 

En kunnen ze echt beademen? Of bedoelen ze het gebruik van een ballon waar ze in knijpen als het misgaat. Er zijn maar weinig klinieken die echt beademingsapparatuur hebben. En zo zijn er ook maar weinig eerstelijns klinieken die goede apparatuur hebben om de narcose te bewaken. Dat wil zeggen het meten van de bloeddruk, hartslag en CO2 tijdens de operatie, want dan kun je al eerder zien als er iets mis dreigt te gaan.
Gasnarcose lijkt voor een leek zaligmakend, maar er komt nog zoveel meer bij kijken.

Ik wil niet jouw kliniek afkraken hoor, maar soms kan het wel eens zinnig zijn om een tweedelijns kliniek om raad te vragen. Die hebben vaak een anaesthesist in dienst, een gespecialiseerde dierenarts die echt verstand heeft van narcose, want bij de meeste praktijken doet men maar wat.

[Binno]

Niet alleen gasnarcose is belangrijk, maar ook de manier van inleiden. Er zijn allerlei middelen om het risico veel minder te beperken, helaas gebruiken de meeste klinieken standaard domitor en ketamine. Ja en dan kun je wel gas hebben.... 

En kunnen ze echt beademen? Of bedoelen ze het gebruik van een ballon waar ze in knijpen als het misgaat. Er zijn maar weinig klinieken die echt beademingsapparatuur hebben. En zo zijn er ook maar weinig eerstelijns klinieken die goede apparatuur hebben om de narcose te bewaken. Dat wil zeggen het meten van de bloeddruk, hartslag en CO2 tijdens de operatie, want dan kun je al eerder zien als er iets mis dreigt te gaan.
Gasnarcose lijkt voor een leek zaligmakend, maar er komt nog zoveel meer bij kijken.

Ik wil niet jouw kliniek afkraken hoor, maar soms kan het wel eens zinnig zijn om een tweedelijns kliniek om raad te vragen. Die hebben vaak een anaesthesist in dienst, een gespecialiseerde dierenarts die echt verstand heeft van narcose, want bij de meeste praktijken doet men maar wat.

Interessant, daar weet je inderdaad als 'leek' allemaal niet.
Nu ben ik al een aantal keer van DA veranderd, ook al van dierenkliniek, en deze heeft echt wel mijn volle vertrouwen.

Ik ken daar intussen alle dierenartsen, ze zijn bekwaam, hebben elk hun specialisatie, je kan er goed mee praten, op alle vragen krijg je een eerlijk antwoord.
Over het verdoven van Snow is reeds eerder gesproken omdat hij zoveel tandplak heeft, maar Dr. Van Doorn, één van de hoofddierenartsen die de kliniek mee opgericht heeft (die zelf zegt 'zijn hart aan anesthesie verloren te hebben') staat niet te springen om het risico te nemen, ook de DA die deze week Snow onderzocht en behandeld heeft is van hetzelfde oordeel.
Misschien omdat ze horen dat ik het zelf niet goed aandurf, maar toch...
Tenzij in noodgevallen natuurlijk als je geen andere keuze hebt omdat de hond het anders toch ook niet zou overleven.
Nu kan ik nog wel naar een andere kliniek gaan, er is nog één met een goede (maar verschrikkelijk dure) reputatie hier vlakbij, daar kunnen ze dan wel zeggen dat het risico beperkt is, maar dat kan ook dààr mij niemand garanderen, al zal het risico met de juiste apparatuur en goede controle wel allemaal tot een minimum herleid worden.
Bovendien voelt het hier nu echt goed en vertrouwd aan, ook de manier waarop ze met de dieren omgaan, en met hun baasjes.
Ik weet hoe zij ongeveer denken en werken, en zij weten hoe ik over bepaalde dingen denk en daar hebben ze respect voor, er kan op een normale manier over gepraat worden, ze staan open voor andere meningen, en dat heb ik al wel anders geweten.
Die vertrouwensband vind ik dus ook erg belangrijk. Bij een andere kliniek begin ik weer van nul als een volkomen vreemde.

Volgende heb ik even van hun site gepikt, dus ik veronderstel dat ze het zelf ook wel zullen toepassen, kan het altijd nog een keertje vragen als ik er naartoe ga

Nochtans is de kennis van anesthesie (producten en methoden) de laatste jaren enorm gestegen en is de begeleiding van de slapende patient heel intensief (monitoring van hartslag, ademhaling, hoeveelheid zuurstof in het bloed, polsslag, uitstoot van CO2, etc. , toedienen van extra warmte, baxtervocht enz..), zodat operatierisico’s tot een minimum kunnen herleid worden. Tot een minimum, want sterfte kan altijd, net zoals bij humane chirurgie, optreden: het dier kan allergisch reageren op een der gebruikte anesthesieproducten, de algemene toestand van het dier was al zo slecht bij aanvang van de spoedoperatie dat het lichaam het opgeeft enz... Maar toch is het aantal operatiedoden flink gedaald het laatste decennium.

[Binno]

Er is nog een keertje urine nagekeken op oa. gruis, om zo misschien te weten te komen om welke soort stenen het gaat.
Maar er is geen gruis gevonden, wat natuurlijk op zich wel heel goed nieuws is.
PH was 6
Sg 1.027

Zijn er bepaalde dingen in de voeding die hij absoluut niet of juist wel zou mogen hebben om te vermijden dat hij nog meer stenen zou krijgen, of is dat moeilijk te zeggen zonder te weten om welke soort stenen het gaat?
Ik laat hem nu nog wel vaker uit, ook laat op de avond zodat hij zijn plas nooit telang moet ophouden, en probeer ervoor te zorgen dat hij nog wat extra vocht binnenkrijgt.

[*Dorothea*]

Tsja qua voeding hangt er helemaal vanaf wat voor steen het is, aan de foto te zien kan het calciumoxalaat of struviet zijn. En voor de eerste heb je een alkaliserend dieet nodig en voor de tweede een verzurend. Dus het is heel belangrijk om te weten wat voor steen het is. Urineonderzoek is niet altijd zaligmakend. Ik had laatst een hond in de praktijk die had primair een calciumoxalaatsteen gevormd, maar struviet in z´n urine. Door de steen had hij een blaasontsteking gekregen en struviet ontwikkeld. De steen hebben we opgestuurd voor onderzoek, de kern bestond uit calciumoxalaat, waar tegen allemaal struviet was afgezet.

[Binno]

dat kan dus ook?
OK, dus veel meer kan ik op dit moment eigenlijk niet doen, ja duimen dat die stenen braaf op hun plaats blijven zitten...