- do 05 jul 2007, 10:39
#789025
We hebben gisteren Brian voor een gewisse dood weggehaald!
Ik heb gisteren Brian naar de Kompaan in Ommen gebracht. Tijdens het onderzoek en het onder narcose brengen ben ik bij hem gebleven, daarna heb ik mijn mannetje achter moeten laten in de kliniek.
Het onderzoek dat Brian heeft ondergaan maakte duidelijk dat het er niet goed uitzag. De rechternier van Brian bleek niet veel meer dan een soort grote ballon gevuld met vocht en cystes. Van de nierschors is niets meer over. Er was ook sprake van een beginnende abcesvorming.
Concreet: de nier en de urineleider moesten operatief worden verwijderd. Om goed 11.00 uur zijn ze begonnen met de operatie. De operatie zou zwaar worden, Brian heeft een lekkende hartklep en zijn conditie is slecht.
Uiteindelijk heeft Brian ruim 5 uur op de operatietafel gelegen. Het was een moeilijke operatie waarbij nauwkeurig gewerkt moet worden vanwege het risico van beschadiging van andere organen.
Om even over vijven belde de chirurge, mevrouw Naan, om te laten weten hoe het gegaan was en wat ze had aangetroffen. En daar was zelfs zij, een chirurge met vele jaren ervaring, even stil van.
De aansluiting van de urineleider naar de blaas is waarschijnlijk nooit open geweest. De urine die door de nier wordt geproduceerd kon daardoor geen kant op, alleen maar terugstromen naar de nier. Daar waar bij honden van dit formaat de nier een vuist groot is en zo'n 400 gram weegt, is er gisteren bij Brian een nier verwijderd van het formaat watermeloen en een gewicht van (houd je vast) 7,5 kg.
Daar waar de urineleider normaal gesproken een doorsnee heeft van ongeveer 1 cm, had de urineleider van Brian een doorsnede van 10 cm.
Die nier drukte tegen het middenrif aan waardoor Brian zo kortademig was en heeft een bloedvat bekneld waardoor zijn bloeddruk zo hoog was.
De nier stond op knappen met alle risico’s van dien. Als de urine in de buikholte was terecht gekomen dan was het afgelopen geweest met mijn bink.
Maar hij is er nog! Mijn vent is een doorzetter. Hij vind dat het zijn tijd nog niet is.
Ik wilde Brian, als het enigzins verantwoord was naar huis hebben. Hij en ik hebben een sterke binding en hij voelt zich "in den vreemde" niet op zijn gemak. Gisterenavond rond 21.30 heb ik telefonisch overlegd wat verstandig was en ik mocht hem komen halen. De kliniek in Ommen is hier een kleine anderhalf uur rijden vandaan, rond 1.00 uur vanacht was ik thuis.
Brian was suf en heel wiebelig van de narcose, hij heeft een lang werkende opium-achtig narcose gehad. Dus ik had even wat moeite om hem uit de auto in huis op zijn plekkie te krijgen. Zo'n 70 kg slappe hond verplaats je niet makkelijk in je uppie. Maar het is ons gelukt. Ik heb hem een lekker warm zacht plekkie in de keuken gemaakt en ben daar op een matrasje naast gaan liggen.
Hij was vanacht een paar keer onrustig en hijgerig, zijn lichaamstemperatuur was wat hoger en van de narcose zag ie (zoals Rob Gerritsen dat zo mooi uitdrukte) rose poessies.
Ik heb hem een paar maal wat water in zijn bek gespoten (met zo'n sportersbidon). Water geeft wat afkoeling en spoelt ook een beetje door, dan is die troep wat sneller uit zijn lijf.
Verder dien ik hem per injectie pijnstilling toe, Temgesic.
Dat is een zware pijnstiller die wat sneller en beter werkt dan tabletten. Daarnaast krijgt hij anti biotica, Clavubactin.
Al met al heeft mijn mannetje het nog even niet makkelijk, maar waarschijnlijk ziet dat er in de loop van de dag heel anders uit.
Laatst gewijzigd door Antonia op do 05 jul 2007, 14:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Gelukkig dat je op tijd was.
