We zijn er weer hoor, en alles is goed gegaan!
Het uitgebreide verslag is medisch gezien niet zo spectaculair, aangezien ik er (helaas) niet bij mocht blijven en we dus twee uur op de pier van Hoek van Holland (en in het cafe 8)) hebben doorgebracht.
We werden allervriendelijkst ontvangen (na twee uur file

), Soof kreeg een prik om wat rustig te worden. Nou, dat was zacht uitgedrukt, want ze redde het niet eens meer om van de spreekkamer mee terug naar de wachtkamer te lopen...Ergens halverwege besloot ze dat het wel welletjes was geweest, deed een dikke drol

en viel zachtjes piepend in slaap. Ted raakte lichtelijk over haar toeren toen grote kleine zus ineens inzakte, en helemaal toen een witte jas haar afvoerde naar achter. Maar eenmaal buiten beviel het leven als enig kind haar wel weer

Goed, op naar Hoek van Holland dus! Lekker uitgewaaid, broodje gegeten, Ted had zich officieel solidair verklaard met Sophie die moest vasten, maar heeft toch een Bastognekoek, een half zakje viskoekjes en een halve tosti ham-kaas weten te ontfrutselen

Ennn....toen werden we gebeld dat Soof opgehaald kon worden. Nou...ik kan een ding zeggen: huppelend de praktijk uitkomen is wel een beetje overdreven. Sophie huppelde wel, maar dat was meer omdat ze van slaapdronkenschap niet doorhad waar ze haar benen zette

Doornroosje in de auto geplant en naar huis gereden...Doornroosje in de mand geplant en daar ligt ze nu nog steeds te knorren. Ik moet zeggen, die wondjes zien er echt fantastisch uit! Het is echt maar een enkel hechtinkje, je ziet het amper.
Ted, de grote opportunist, zag meteen haar kans schoon nu de baas in huis het afgelegd had tegen het narcosemiddel en probeerde haar kans onmiddelijk te grijpen. Man, man, man wat kan die Teckel vervelend zijn zeg

Eerst moest Sophie er aan geloven, die moest de mand uit en dat moest gebeuren door aan haar oren te trekken. Werkte niet. Toen moest minstens het dekentje van SOphie de mand uit, en toen ik Ted een pets met een kussentje verkocht besloot ze dat het kussentje de boosdoener was...dag kussentje. Vervolgens heb ik uit pure arrenmoede de flos maar weer tevoorschijn gehaald, maar nadat ze die ook op begon te eten weer opgeborgen. Piepkip van Femke (verjaardagscadeau van vorig jaar 8)) tevoorschijn getoverd...werkelijk waar; alsof ze door de duivel bezeten was. Met gevaar voor eigen leven piepkip afgepakt en de hele middag liggen worstelen met een Teckel die mij aan mijn haar zat te trekken met haar tanden. Ik wist ineens weer waarom ik ooit het zo'n goed idee vond om een tweede hond te nemen
Maar goed, Sophie verplaatst zich nu wel een beetje door het huis, maar valt halverwege de actie telkens in slaap. Verder ziet het er dus keurig uit...ik ben (tot nu toe) tevreden!
