Vorige week maandag met spoed naar Dierenarts omdat hij niet wou lopen en hijgde en bleek tandvlees had.
Na onderzoek (betasten bleek niet mogelijk hij gilde het uit) rontgenfoto's genomen, waar iets raars op te zien was ter hoogte van de organen maar niet goed te zien wat er precies was. maar het leek de pijn te veroozaken.
Bloed afgenomen om alle waardes te bepalen. Geen ontstekingsreacties te zien. geen rare afwijkingen.
Arts maakte direct afspraak met een andere kliniek voor een echo, om te zien wat er er aan de hand was . Maar waar we heel lang op moesten wachten voordat ze uberhaupt contact kregen (2 uur!) Helaas een Evidencia die bij aankomst een Anicura bleek.
De echo liet iets vreselijks zien.
Mijn arme hond had een ws acuut gescheurde milt en 3 dikke tumoren daarin die de scheuring veroorzaakt hadden. Een nier was ook aangetast rest organen en ook hart waren normaal.
Operatie zou niets uithalen want prognose max daarna nog maar 1 maand tot 3 maanden en chemo.
Voor mij was dat genoeg om helaas in shock te moeten besluiten mijn Shedje die nog maar net een maand 9 jaar was te moeten laten gaan.
Heb mijn eigen dierenarts opgbeld om verzoek voor euthanasie bij mij thuis.
Dat kon gelukkig. Met spoed terug naar huis waar ik nog net tijd had om hem iets lekkers te geven die hij met smaak opat.
En toen was ze er al met assistente.
Osiris heeft zich afzijdig gehouden maar werd gewoon heel lief door assistent voor zien van aandacht en knuffels.
Het ging zacht en snel. Maar vreselijk dit plotseling verlies van mijn dus ogenschijnlijk gezonde hond.
Shed voorafgaand geen echt afwijkend gedrag. At goed en graag zijn maaltijden en snacks, kon de vorige dag ook gewoon geborsteld worden, had vrolijk nog gerend en gedold met andere honden. was nooit misselijk geen afwijkende ontlasting, geen afwijkend drinkgedrag. Niets maar ook niets. gewoon een fijne vrolijke hond wel met enorme angst voor harde geluiden van wat maar ook.
ja een paar weken geleden hoorde ik m een gil geven toen hij met een hond aan t rennen was. Maar had er geen acht op geslagen. De hond had m niet gebeten, was tegen hem opgebotst, maar er was niets te zien en ook daarna kon ik hem gewoon aanraken en de weken daarna ook gewoon een actieve hond, Rennen en spelen aan het strand met Osiris. Lange wandelingen in de bossen waar ze lekker konden struinen en doen.
Ik heb me laten vertellen dat honden vaak wel symptomen laten zien als misselijkheid niet eten, braken sloom gedrag. Maar dat dit wel uitzonderlijk is dat hij niets van dat alles had.
Milttumoren goed en kwaadaardig kunnen zomaar ontstaan en groeien enorm snel om uiteindelijk de milt te doen scheuren.
Het land nog steeds niet .. dit doet zo'n enorme pijn.
Ook Osiris is nog steeds na inmiddels al anderhalve week in rouw. Alle plaatsen waar we heengaan.. hij mag kiezen.. neemt hij de tijd om op hun gezamelijke favoeriete plekken. Stil te staan, te luisteren, te kijken, te wachten. staan of liggend en zacht piepend of met toegeknepen ogen. Pas als hij denkt Shed komt toch niet wil hij verder lopen en dan snel richting huis.
Gelukkig eet hij, maar veel moeilijker dan voorheen. Hij was zo gewend altijd samen te eten.
We rouwen samen om het heengaan van een voor mijn idee nog zo;n jonge hond.
