[yazzie]

Luister naar je hart en wees daarnaast reëel. Je weet precies wat een hond nodig heeft. Als je dat nu dagelijks kan en wil bieden, waarom dan niet weer kiezen voor een maatje? Als extra back-up je die zekerheid geeft, ga daar dan eerst naar op zoek.

Ik ben ook alleen en heb helaas ook een aandoening. Maar ik leef nu. Wachten tot ik beter word, gebeurt niet meer dus waarom en waarop wachten? Hopelijk word ik alleen maar ouder. Niemand heeft de toekomst hé, alleen het heden.

Ik begrijp zo goed dat je je maatje mist Ondanks dat ik alleen ben en niet meer gezond, weet ik 100% zeker dat ik mijn leven wil blijven delen met een hond, zo lang het tenminste eerlijk blijft voor de hond. Veel sterkte.

[Siberienne]

Een hond van een ander is toch niet hetzelfde hè? Het is niet alleen het uitlaten en verzorgen dat ik mis, maar ook het maatje. Ik kan nu, meestal, wel een acceptabele wandeling maken en dan helpt het wel als een hond ook voldoening kan halen uit snuffelen. Daar past een Artesien dus wel weer heel goed.
Ilan had ik de laatste paar jaar altijd aan de heupgordel en dat ging eigenlijk heel goed.
Hier in de wijk zijn veel verschillende rassen vertegenwoordigd dus je ziet vanalles voorbij komen. Maar als je hart eenmaal ergens ligt...
Er zijn hier ook wel vooral jonge mensen die zich hebben aangemeld bij dat hondjeuitlaten.nl, dat zou iets kunnen zijn.

Als je al een hond hebt zijn heel veel zaken vanzelfsprekend en doe je ze gewoon, maar als je dan opnieuw moet kiezen is het opeens weer anders.

Nee dat is niet hetzelfde. Toch kun je ook een band hebben met een hond van een ander. Ik had dat met een hond van een wat oudere dame in ons vorige dorp. Ik heb me toen ook spontaan aangeboden als backup voor mocht er wat mis gaan met haar. Gelukkig nooit nodig geweest.

Ik zat er zelf wel aan te denken om oppas te zijn als we zelf geen hond meer zouden hebben, maar dan wel een vaste oppas, hier wordt best vaak ook gezocht naar mensen die een hond uit willen laten of geregeld een weekend willen oppassen. Een hond leren kennen kost best wat tijd en energie en het moet ook matchen. Vind ik dan.

[eelke]

Ik dacht ook dat ik zo ongeveer dood zou gaan, zonder hond. Maar twee jaar later, leef ik nog steeds. Dat wel.

Ik vond, en vind, het heel moeilijk. Het went wel een beetje. Het was altijd fijn om naar huis te gaan, want Joep was er. Nu niet meer en is het huis leeg en echt gewoon geen fuck aan. Pardon.

Maar ik werk te veel, en heb ook nog een sociaal leven. Geen back up in de buurt (als in, binnen een paar minuten) die gemakkelijk even kan uitlaten of oppassen. Dus ik niet geen andere, nieuwe hond in die situatie plaatsen. Joep kwam daar door omstandigheden in, maar ik zou er zelf nooit voor kiezen zo.

Ik had ook nog nooit alleen gewoond. Dat was ook wel echt wennen. Een hond geeft toch ritme, je kan er tegen praten, en wil dingen doen. Nu is er 0 interactie. Nou ja, 0,1 misschien want ik heb tegenwoordig een aquarium garnalen

Ik snap je overigens wel goed hoor, dat je richting de toekomst kijkt. Wat als er back up nodig is. Dat zou voor mij ook wel een voorwaarde zijn. Je wil toch immers dingen goed geregeld hebben voor je hond.

[Cathelijn]

Luister naar je hart en wees daarnaast reëel. Je weet precies wat een hond nodig heeft. Als je dat nu dagelijks kan en wil bieden, waarom dan niet weer kiezen voor een maatje? Als extra back-up je die zekerheid geeft, ga daar dan eerst naar op zoek.

Ik ben ook alleen en heb helaas ook een aandoening. Maar ik leef nu. Wachten tot ik beter word, gebeurt niet meer dus waarom en waarop wachten? Hopelijk word ik alleen maar ouder. Niemand heeft de toekomst hé, alleen het heden.

Ik begrijp zo goed dat je je maatje mist Ondanks dat ik alleen ben en niet meer gezond, weet ik 100% zeker dat ik mijn leven wil blijven delen met een hond, zo lang het tenminste eerlijk blijft voor de hond. Veel sterkte.

Dit klopt natuurlijk ook gewoon.
En ik werk nog maar 18 uur dus dat kan ook een voordeel zijn.

[Cathelijn]

Ik dacht ook dat ik zo ongeveer dood zou gaan, zonder hond. Maar twee jaar later, leef ik nog steeds. Dat wel.

Ik vond, en vind, het heel moeilijk. Het went wel een beetje. Het was altijd fijn om naar huis te gaan, want Joep was er. Nu niet meer en is het huis leeg en echt gewoon geen fuck aan. Pardon.

Maar ik werk te veel, en heb ook nog een sociaal leven. Geen back up in de buurt (als in, binnen een paar minuten) die gemakkelijk even kan uitlaten of oppassen. Dus ik niet geen andere, nieuwe hond in die situatie plaatsen. Joep kwam daar door omstandigheden in, maar ik zou er zelf nooit voor kiezen zo.

Ik had ook nog nooit alleen gewoond. Dat was ook wel echt wennen. Een hond geeft toch ritme, je kan er tegen praten, en wil dingen doen. Nu is er 0 interactie. Nou ja, 0,1 misschien want ik heb tegenwoordig een aquarium garnalen

Ik snap je overigens wel goed hoor, dat je richting de toekomst kijkt. Wat als er back up nodig is. Dat zou voor mij ook wel een voorwaarde zijn. Je wil toch immers dingen goed geregeld hebben voor je hond.

Alleen met hond is toch niet echt alleen voor mij. Ik woon al mijn hele leven in hetzelfde dorp, dus ik ken wel wat mensen. Mijn ouders pasten altijd op Ilan maar zij worden ook wat ouder inmiddels.
Dus of zoals Siberienne zegt: een vaste oppashond waar je een band mee opbouwt, of toch die eigen hond met een goede vaste oppas in de buurt voor nood. Nu kan ik op slechte dagen nog altijd wel een rondje strompelen, dus de ergste nood is er dan wel af en het komt gelukkig niet zo vaak voor.
Ik merk dat ik toch richting nieuwe hond ga

[Kaela]

En dat is helemaal goed Cathelijn! Te vroeg of te snel bestaat niet. Het is helemaal aan jou wanneer je een volgend maatje wil. Je liefde voor Ilan veranderd daar niet mee, hij zit diep in je hart.

[Cathelijn]

En dat is helemaal goed Cathelijn! Te vroeg of te snel bestaat niet. Het is helemaal aan jou wanneer je een volgend maatje wil. Je liefde voor Ilan veranderd daar niet mee, hij zit diep in je hart.

Het is nu nog te vroeg maar ik kan nu hopelijk toch ook het idee dat het nooit meer kan loslaten.

[Ronald]

Precies wat Karin zegt: je bent hier op de beste plek om het te vragen, maar de uiteindelijke beslissing maak je zelf.

[smulpaap]

Ik kan het me zo goed voorstellen Cathelijn
Je geliefde maatje te moeten missen is afschuwelijk . En na verloop van tijd kan je nu eenmaal lezen en schrijven met je hond

Maar wat hier al benoemd word , het is voor een ieder anders . En het is jouw besluit om weer een hond te nemen

Ik weet nog wel met mijn vorige viertal
Ze zijn allemaal oud geworden . Met de bijbehorende kwalen en slapeloze nachten , zorgen enz . Ik was er toen wel even klaar mee ( dacht ik ) mijn ex niet . Die wilde wel weer een hond .
Tessa bleef over , ze was dus nog de enigste hond . Ze moest een ingreep ondergaan , was al op leeftijd, met de nodige aandoeningen . Dus ik was haar een hele lange dag kwijt . Want zo'n oude bes krijg je niet gelijk weer mee naar huis
Ik vond het afschuwelijk , wat was het stil in huis . En toen wist ik , een leven zonder hond is toch niets voor mij . Toen heb ik de vereniging gebeld . Ik had geen haast , maar wilde wel op de wachtlijst voor een hetplaatser . We wilden geen pup meer , maar ook geen hond met goed gevulde rugzak meer . Dat hadden we wel gehad . Eerder dan gedacht kwam er een hondje van 10 maanden op ons pad . Dat was Thara . Een goed gefokt hondje , een fokker naar ons hart en gelukkig weer terug gekomen bij de fokker . Thara was uiteraard ook niet kant en klaar . Maar na een jaar flink investeren heb ik er een gouden hondje aan . De dames hebben elkaar nog ruim drie maanden meegemaakt . Tessa leefde er weer even van op .. toen moesten we haar laten gaan . Ik was toen heel blij dat Thara er al was . Altijd 4 tot 5 honden gehad , en dan niets meer . Dat leek me niet te doen .

[hannabelgje]

Ik moest meteen aan jou denken.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[Cathelijn]

Dank je, wel een knapperd zeg!
We beginnen langzaam aan het idee te wennen dat er weer een andere hond gaat komen.
Maar wel pas na de zomer. Ik heb net vakantie gehad en nu al mijn collega's gaan is het gewoon niet mogelijk om voldoende vrij te krijgen. Met Ilan was dat geen probleem, die kon makkelijk naar mijn ouders. En het voelt ook als te vroeg, dat is het ook nog.
Maar ik zal het in de gaten houden en eens polsen bij de vaste oppassers of een hond als deze een optie zou kunnen zijn.

[Anne in Zweden]

Ik mis Ilan echt verschrikkelijk Hij heeft een enorme leegte achtergelaten. De stilte is oorverdovend. Ook op vakantie, want hij ging altijd mee en dan lagen we samen in de tent. De hele dag is zijn afwezigheid ontzettend aanwezig Thuiskomen van de vakantie was ook weer extra lastig.
Maar ja, wat nu?
Ik heb wel gedacht voorlopig geen hond te nemen, mede vanwege mijn aandoening, maar dat was voordat Ilan er niet meer was.
Ik ben toch wel weer een beetje zoekende naar wat het beste is, ook mentaal.
Geen hond, een oudere herplaatser maar wat dan, weer een Artesien maar dan zal het wel een pup worden want anders komen ze niet of nauwelijks langs en dan moet je nog maar een klik hebben. Ik heb al sinds mijn 15e een Artesien.
Alleen zonder hond is toch wel echt alleen en daar had ik met Ilan samen eigenlijk geen last van.
Het is nog echt te vroeg om al een hond op te gaan halen, maar een beetje nadenken over wat ik wil voor de komende jaren kan wel natuurlijk. En mochten jullie nog goede ideeën hebben: laat maar komen. Als iemand weet hoe het voelt zijn jullie het wel

Bij mij helpt maar één ding om over het verdriet van een overleden hond heen te komen, en dat is: snel weer een nieuwe. De afleiding, het plezier, de humor - het helpt allemaal om het verlies van de eerdere hond een plekje te geven.

Toegegeven, soms lijkt de nieuwkomer dermate op een van de andere overleden honden dat het bijna lijkt alsof die er nog steeds zijn. Aris lijkt qua karakter zodanig op Scotch dat ik bijna niet bij mijn herinneringen aan Scotch kan komen, omdat het voelt alsof hij er nog steeds is. Hetzelfde geldt voor Moa, die in december bij ons is gekomen nadat Lupi in oktober onverwacht moest worden ingeslapen. Moa lijkt in zoveel dingen zoveel op Lupi, het lijkt wel een reïncarnatie.

Daar moet je tegen kunnen; ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat fijn vindt. Maar hier helpt het heel erg om het verdriet de baas te kunnen.

[Cathelijn]

Het is toch ook wel mooi als je honden zo door blijven leven? En dat vertrouwde gevoel, dan ben je meteen 10 stappen verder in het ontwikkelen van een band.
Ik heb inmiddels al contact gehad met de rasvereniging, maar sluit ook een herplaatser nog niet uit. Die volgende hond lijkt er toch wel te gaan komen. Het voelt nu alsof het tijd overbruggen is tot er weer een hond is.
Met oppasnetwerk wordt ook al groter, net nog iemand die aanbiedt op te passen als het een keer nodig is, dus dat geeft ook wat meer zekerheid dat het best wel weer kan.
De zomer door en dan serieus een beslissing gaan nemen.

[Anne in Zweden]

Het is toch ook wel mooi als je honden zo door blijven leven? En dat vertrouwde gevoel, dan ben je meteen 10 stappen verder in het ontwikkelen van een band.
Ik heb inmiddels al contact gehad met de rasvereniging, maar sluit ook een herplaatser nog niet uit. Die volgende hond lijkt er toch wel te gaan komen. Het voelt nu alsof het tijd overbruggen is tot er weer een hond is.
Met oppasnetwerk wordt ook al groter, net nog iemand die aanbiedt op te passen als het een keer nodig is, dus dat geeft ook wat meer zekerheid dat het best wel weer kan.
De zomer door en dan serieus een beslissing gaan nemen.

O zeker, ik vind dat ook mooi en heel fijn. Maar ik denk dat niet iedereen dat zo voelt.

Succes met alle overwegingen betreffende een nieuwe hond. Komt best goed, als ik dat zo lees!

[hannabelgje]

Ik vond het ook heel moeilijk. Je kiest 2 kittens en denkt te beginnen aan een heel nieuw avontuur samen. We vonden et zo leuk die twee broertjes samen. We zeiden nog tegen elkaar dat we dat altijd zo gingen doen. En dan na 7 weken is het ineens over. Is je overgebleven broertje compleet de weg kwijt en moet je op zoek naar vervanging terwijl je zelf nog niet eens helemaal beseft wat er is gebeurd.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk