"Een regel kan zijn dat we nooit honden met elkaar kruisen als ze te verwant zijn aan een lijder. Wanneer we de lijder het etiket R0 geven dan zeggen we dat hij 100% erfelijk belast is. De R staat simpelweg voor risico. De ouders en volle broers/zussen van een lijder krijgen het etiket R1 (50% kans). Een nakomeling van een volle broer/zus is dan een R2 (25% kans). Maar een halfbroer/ zus van een lijder heeft 25% kans en is dus ook een R2 hond. En zo kunnen we door etiketteren naar R3 (12,5%) en R4 (6,25% kans). Wanneer we nimmer een hond uit de categorie R2 t/m R4 kruisen met een andere hond uit die categorie maken we het risico zo klein als mogelijk. Uiteraard is het erg belangrijk dat iedereen dan eerlijk is. Dit kunnen we alleen maar doen als de melding gedaan kan worden zonder dat ‘naming and shaming’ optreedt. En mocht het antwoord worden: ‘Maar dan hebben we te weinig honden in onze populatie’: keur dan look-alikes aan of start outcross. Als het zo slecht met een ras is gesteld, moet je andere maatregelen nemen. En met de huidige mogelijkheden op het gebied van DNA-onderzoek kan het DNA-profiel van iedere look-alike vergeleken worden met die van de populatie."
(bron: https://www.veterinair-neuroloog.nl/med ... lepsie.pdf);
Als je het zo leest klinkt het heel eenvoudig
