Anne in Zweden schreef: ↑zo 06 nov 2022, 15:48
Ik vind het bij honden toch wel verschil maken qua ras. Onze boxerteefjes waren absoluut niet berekenend, waren er te allen tijde op uit om ons blij te maken, niks achterbaks of loederigs. Huskymix Chiqa daarentegen...
Ongelofelijk aanhankelijk en lief, maar wel degelijk met een kop erop. En heeft de reuen stevig onder de duim, met d'r 1,5 jaar. Dat zijn dan wel weer sullen, als het om Cheeky Chiqa gaat.
Dit ben ik helemaal met je eens hoor! Mijn meiden zijn ook totaal niet achterbaks. Sterker nog, Fritzi is een beetje.... nou, laat ik zeggen het is net een reutje (
een beetje dom). En ze is echt heel schattig. En heeft geen verborgen agenda. En Biscuit is een hele eerlijke open meid. Toch vergeleken bij Sjoerd zijn ze wel meer uitgekookt. Zo kijkt ze Sjoerd gewoon weg van de bank, als zij daar wil liggen. En hij gaat dan ook als een mak schaap weg

. Biscuit trapt ook nergens in, die is super bijdehand. Sjoerd is daar in tegen echt gewoon zo sullig, die trapt gerust 10 keer in hetzelfde (in iets dat leuk is he, je hoeft maar 1 keer een zere poot te bestuderen en hem daarbij meer pijn te doen en hij wil zijn poot gelijk 3 weken niet meer laten zien want dat zoveel pijn, echt mannen pijn

. De meiden hebben daar in tegen een pijngrens waar je U tegen zegt).
Ik heb 1 teef gehad, die was zooo gehaaid, dat Leo en ik zelfs onze ogen niet konden geloven. Zij (Whoofer) en Brutus hadden allebei een kluifje gekregen van ons. Zij was er zo mee klaar, Brutus lag nog uitgebreid te kauwen. Whoofer wilde zijn kluifje. Brutus had dat niet direct door. Wat deed dat secreet (

): ze begon out of de blue te blaffen en rende naar de deur. Brutus dacht "hee, bezoek!" en rende daarop ook naar de deur. In 1 rechte lijn rent Whoofer op zijn achter gelaten kluifje af en nam er bezit van. Ik geef toe, het is ongelofelijk maar het is echt waar!!