hannabelgje schreef:Nu is het iemand die er echt een hekel aan heeft om alleen te zijn dus ik denk dat hij daar minder of geen behoefte aan heeft.A is een echte extravert en outgoing en ik heb ook altijd gedacht dat ze er geen behoefte aan had. Zeker ook omdat ze steeds zei dat alles zo makkelijk ging met mij en ze niet echt behoefte had aan aan avondje alleen. Totdat ze nu over haar theewater is geraakt. Hoewel dat natuurlijk ook te maken kan hebben met de vluchtelingen in huis.
Kaela schreef:Ze klinkt als een geweldig mens, die haar werk, gezin en opleiding combineert en dan ook nog ruimte in haar hart heeft voor vlichtelingen. Ik weet zeker dat jij daar heel trots op bent en bereid haar daar ook ruimte voor te geven.Zeker. Ze is ook een geweldig mens.
Kaela schreef:Als jij met liefde en begrip naar wat voor haar speelt, haar in een rustig gesprek aan kan geven wat jij nodig hebt, dan zal A daar vast gehoor aan geven. Je zegt het zelf al, een heel kleine andere manier van zeggen “het ligt niet aan jou of ons, maar ik zou graag even wat ruimte willen” had bij jou een heel ander gevoel gegeven. Dat is heel mooi, dat je je dat realiseert en aan haar aan kan geven.Ik ga haar dat zeker terug geven. Maar ik vind ook dat als je samen in een relatie zit je de ander niet zo ineens kan buitensluiten. En daar moeten we ook een balans in zoeken. Ik hoop dat we hier veel sterker uit gaan komen inderdaad.
smulpaap schreef:Hij belde ook weleens halverwege de week . Of ie langs kon komen . Nee , ik had toen die ruimte voor mezelf echt nog nodigGoed dat je dit aan kon geven bij hem en hij dat respecteerde. En ook dat jullie er samen uitkwamen wat wel haalbaar was. Ik denk dat het verschil is dat je hem niet volledig hebt buiten gesloten?
Anne in Zweden schreef:En wat ik nog aan de derde alinea wilde toevoegen: dit hoort ook wel een beetje bij een beginnende relatie, dat het af en toe botst omdat je elkaar nog niet goed genoeg kent om te weten hoe je zulke dingen het beste kunt zeggen en aangeven, op een manier die voor allebei veilig voelt.Ja, misschien wel, logisch ook als je het zo zegt.
Fijn dat het bij jullie helemaal goed is gekomen. Kaela schreef:En nu, nu vind ik onze relatie het mooist als we na een “zeer onhandige actie” al zelf naar de ander gaan en niet alleen sorry zeggen, maar dat ook aangepast op dat wat je van de ander zijn behoefte weet. Dan voel ik me zo veilig, gezien, gehoord en gewaardeerd.Ik hoop dat wij ook ooit op zo'n punt mogen komen.
Dat moet groeien, dat is een proces. Maar daar doe je nu wel een enorme investering in.
pearlsofpassion schreef:Fijn dat we je kunnen helpen te herinneren wat je eigenlijk al wist..Zeker!!! Heel fijn om met jullie te sparren. Op een dijk van een hoofdpijn na ben ik sinds begin van vanmiddag wel rustiger.
Wandelen heeft me ook goed gedaan. Ik merk dat ik vooral nu wat geïrriteerd ben dat ze me zo buitenspel heeft gezet. En natuurlijk neem ik geen contact met haar op en snap ik dat het haar coping is. Maar ik vind geloof ik dat als je samen een relatie wilt hebben je de ander niet zo buiten kan sluiten. Maar misschien zie ik dat verkeerd? Ik vind het wat afstootgedrag.
