[eelke]

Dank voor je genuanceerde eerlijkheid. Ik stelde de vraag omdat ik erg gekwetst was door de harde manier waarop het werd gesteld (door die ander).
Ik vind dat als ze direct had gezegd; het gaat niet om ons maar ik heb even rust nodig. Dan had ik niet onzeker hoeven worden en de vraag niet hoeven stellen. Ik vind het ook wel een soort zelfzorg naar mezelf op een moment dat ze me zo buiten spel zet. Maar ik ben dit soort dingen aan het leren dus misschien maak ik een denkfout.



Dat zou ik ook denken. Appjes waar ze niks mee hoeft, simpel en luchtig. Gewoon voor een beetje een lijntje.

Ja alleen het gedoe met hoofden is natuurlijk wel dat als zij Stop! zegt omdat ze helemaal overprikkeld is, ze dat waarschijnlijk ook niet op de meest tactische manier kan doen, want overprikkelde hoofden werken niet zo lekker mee.

Het kan natuurlijk zo zijn dat zij nu denkt; vorige week appten we oppervlakkig voor dat lijntje, maar voelde Sam zich afgewezen omdat ik niet voldoende kon reageren, dus dan maar even niets, want dan stel ik haar niet teleur met een reactie die oppervlakkig is. Ofzo. Maar dat is ook het hele gedoe van appen. En ook van een stilteweek. Dan ga je makkelijk dingen invullen.

Dus probeer hem goed op een rijtje te zetten voor jezelf deze week. Zodat je er zaterdag een nuttig en constructief gesprek over kunt hebben.

[pearlsofpassion]

Ik kan haar wel begrijpen hoor.
Als het echt te veel is nu.
Ik ben al 15 jaar samen met mijn meneer en ik kan hem geen halve dag missen, maar als ik gestressed en doodmoe ben omdat ik vb een paar dagen aan een stuk over m'n grenzen heen gegaan ben, dan vind ik met hem bezig zijn ook even te vermoeiend. Dan wil ik ook het liefst wat meer op mezelf zijn, tot het voorbij is.

Zoals ik het lees vind ze je echt echt heel leuk, waardoor ze in de relatie iets te hevig in gesprongen is en geregeld over haar grenzen is gegaan. Holderdebolder verliefd gaat natuurlijk niet samen met rationeel en verstandig zijn en voldoende rust nemen.. Heel leuk allemaal, je kan het niet laten als je verliefd bent. Maar op een keer is de rek er wel uit. En dan is het beter dat ze het aangeeft dan toch door te gaan en te crashen. Want dan kost dat je jullie relatie.
Het feit dat ze over haar grenzen gegaan is toont wel aan dat ze je echt leuk vind! Anders doet ze dat niet.

Ik vind ook dat je haar niet mag afrekenen op het feit dat ze eerlijk zegt wat ze nodig heeft, nl rust tot zaterdag. Ze had ook kunnen zeggen dat er niets was en je toch op afstand proberen houden. Dat had je hoofd pas gek gemaakt.. En terecht.
Ik zou het echt toejuichen dat ze het zo rechtuit en eerlijk zegt. En ik zeg het, als ik de situatie met haar kinderen, werk en les, hoor, en nadenk hoe intens jullie contact hebben gehad de voorbije weken, kan ik echt volgen dat ze dat even nodig heeft. Dat ze het anders niet meer trekt.. En dat heeft niets met jou te maken. Maar als je op bent zit er niets anders op dan even echt alleen aan jezelf te denken. Mensen die dat niet kunnen storten echt in.


Ik denk dat jullie, eens ze uitgerust is en jullie weer een leuk contact hebben, eens moeten praten over een hoeveelheid van contact die wel op lange termijn haalbaar is.
Want het is idd voor niemand goed als dit een soort cyclus wordt.. Nee, jullie moeten een balans gaan zoeken.
Dat is het moeilijkste aan 2 volwassen mensen met een werk, sociaal leven,gezinsleven enz...die een relatie beginnen. Om ook nog tijd voor elkaar te vinden of die levens op elkaar af te stemmen. Zeker als dat drukke levens zijn.
En die balans vinden zal hoogstwaarschijnlijk nog een paar keer mislukken en hoogstwaarschijnlijk willen jullie niet hetzelfde. Maar als het echt goed zit tussen jullie en jullie willen beide liever bij elkaar dan apart zijn onder die voorwaaarden, dan vinden jullie die balans wel. Dan komen jullie er wel..

(Liefde is een werkwoord he.. )

[sam28]

Dankjullie wel

Ik heb onwijs veel aan jullie input.

Het lastige voor mij is dat ik een kameleon ben. Ik schik me wel en grenzen voel ik niet of veel te laat. Dat wil ik graag anders en dat roert nu ook.

Dat we nog een aantal hele goede gesprekken moeten hebben is me wel heel duidelijk. Voor mij is ons contact prima qua hoeveelheid en dat komt omdat ze om het weekend de kinderen heeft en ik daar niet bij ben ingeschoven. Ik heb die weekenden dus "vrij" en focus me op de weekenden dat ze de kinderen niet heeft. Maar wellicht is dan het hele weekend samen voor haar te intens, dan heeft ze maar heel weinig een vrije dag voor zichzelf. Ze zei dat laatste weekend op zondag dat ze wel naar huis wilde maar dat ze ook niet naar huis wilde omdat samen zijn zo leuk is.
Ik weet het ook niet.

Fijn dat jullie zo meedenken. Dat is heel erg helpend en lief.

[sam28]

Ik had gehoopt dat het olympische er wel af zou zijn nu, maar ik heb het idee dat het nog maar begint.

[pearlsofpassion]

Uiteraard!
Nu komt het lastigste deel! En het leukste tegelijk..

[sam28]

En het leukste tegelijk..

Hahaha, dat hoop ik maar, dat het het leukste word!

[Too]

Er zijn heel veel verstandige dingen geschreven maar kan het ook zo zijn dat , bovenop alles, het voorbereiden op de komst van de Oekraïense mensen - niet alleen heel praktisch ruimte creëren maar ook mentaal voorbereiden op .. wie zijn het, hoe zijn ze, wat hebben ze nodig- heel veel energie heeft gekost?
Was het de bedoeling dat ze na een paar dagen zouden vertrekken of had ze zich voorbereid op een langer verblijf en is ze nu een beetje in een gat gevallen

[sam28]

Ik denk dat dit zeker meespeelt Too. Absoluut. Ik denk de onzekerheid, het niet weten en als ze er dan zijn; de intensiteit ervan. Zeker in haar kleine huis.
Ze zouden ook een stuk langer blijven tot aan max een maand. En zijn inderdaad redelijk snel weer doorgetrokken naar een ander onderkomen. Geheel begrijpelijk want bij A hadden ze weinig privacy en al amper ruimte. En waar ze nu zitten hebben ze meer ruimte en meer privacy. Ik kan me dat gat ook wel voorstellen.



Wat ik zo fijn vind van hier is dat jullie zo meedenken. Ik merk dat alles wat jullie zeggen, ik normaal ook wel kan bedenken maar mijn paniekerige en gestreste en zieke hoofd doet het niet zo goed.

Dankjewel

[hannabelgje]

Dat van die weekenden herken ik wel ja. De weekenden dat Frank de kinderen heeft heb ik vrij voor andere dingen. Mijn familie of mijn vrienden of gewoon lekker niks (hoewel ik dat nu minder lekker vind). Maar hij heeft dan nooit een weekend voor zichzelf. Nu is het iemand die er echt een hekel aan heeft om alleen te zijn dus ik denk dat hij daar minder of geen behoefte aan heeft. Ik heb dat wel en vind het fijn dat ik op deze manier ook me time heb.
Lijkt me voor A best ook heftig maar ik zou me ook enorm onzeker voelen met een week geen contact. Dat is ook echt niks voor mij. Gelukkig is Frank net zo plakkerig als ik.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

[Kaela]

Samen zijn is een balans zoeken tussen elkaars behoeften. En omdat die behoeften steeds verschillen, duurt het echt even voor je daar samen gemakkelijker doorheen fietst.

A. verdient haar ruimte en veel respect voor alles wat ze doet. Ze klinkt als een geweldig mens, die haar werk, gezin en opleiding combineert en dan ook nog ruimte in haar hart heeft voor vlichtelingen. Ik weet zeker dat jij daar heel trots op bent en bereid haar daar ook ruimte voor te geven.
Daaraantegen heb jij voldoende bevestiging nodig (en dat is volkomen normaal, maak jezelf ook niet gek met dat dat drammerig zou zijn, dat is het niet) en steun nu je ziek bent en een voor jou moeilijke isolatie door moet. Wat dat betreft is de samenloop van al deze factoren gewoon ook even heel erg ruk.

Als jij met liefde en begrip naar wat voor haar speelt, haar in een rustig gesprek aan kan geven wat jij nodig hebt, dan zal A daar vast gehoor aan geven. Je zegt het zelf al, een heel kleine andere manier van zeggen “het ligt niet aan jou of ons, maar ik zou graag even wat ruimte willen” had bij jou een heel ander gevoel gegeven. Dat is heel mooi, dat je je dat realiseert en aan haar aan kan geven.

Ik kan me helemaal voorstellen hoe moeilijk deze tijd nu voelt. En ik vind het onwijs knap dat je er met ons over praat. Ik hoop (en ik heb vertrouwen erin) dat we volgende week lezen dat jullie hier goed samen over gesproken hebben en jullie je sterker dan ooit samen voelen.

[smulpaap]

Lastig voor jou nu Sam
Maar idd ik zou als de tijd er rijp voor is over in gesprek gaan .
Toen wij iets kregen was ik nog bezig met mijn therapie . Om mijn burn out te overwinnen
Ik heb het er toen ook met de peut over gehad . En het antwoord wist ik eigenlijk al . Spreek je grens uit
Dat heb ik ook direct gedaan . Hij belde ook weleens halverwege de week . Of ie langs kon komen . Nee , ik had toen die ruimte voor mezelf echt nog nodig . Wij hebben ook steeds besproken wat leuk en haalbaar was
En ik merkte dat hij er alle begrip voor had .

[Anne in Zweden]

Samen zijn is een balans zoeken tussen elkaars behoeften. En omdat die behoeften steeds verschillen, duurt het echt even voor je daar samen gemakkelijker doorheen fietst.

A. verdient haar ruimte en veel respect voor alles wat ze doet. Ze klinkt als een geweldig mens, die haar werk, gezin en opleiding combineert en dan ook nog ruimte in haar hart heeft voor vlichtelingen. Ik weet zeker dat jij daar heel trots op bent en bereid haar daar ook ruimte voor te geven.
Daaraantegen heb jij voldoende bevestiging nodig (en dat is volkomen normaal, maak jezelf ook niet gek met dat dat drammerig zou zijn, dat is het niet) en steun nu je ziek bent en een voor jou moeilijke isolatie door moet. Wat dat betreft is de samenloop van al deze factoren gewoon ook even heel erg ruk.

Als jij met liefde en begrip naar wat voor haar speelt, haar in een rustig gesprek aan kan geven wat jij nodig hebt, dan zal A daar vast gehoor aan geven. Je zegt het zelf al, een heel kleine andere manier van zeggen “het ligt niet aan jou of ons, maar ik zou graag even wat ruimte willen” had bij jou een heel ander gevoel gegeven. Dat is heel mooi, dat je je dat realiseert en aan haar aan kan geven.

Ik kan me helemaal voorstellen hoe moeilijk deze tijd nu voelt. En ik vind het onwijs knap dat je er met ons over praat. Ik hoop (en ik heb vertrouwen erin) dat we volgende week lezen dat jullie hier goed samen over gesproken hebben en jullie je sterker dan ooit samen voelen.

Helemaal mee eens! En wat ik nog aan de derde alinea wilde toevoegen: dit hoort ook wel een beetje bij een beginnende relatie, dat het af en toe botst omdat je elkaar nog niet goed genoeg kent om te weten hoe je zulke dingen het beste kunt zeggen en aangeven, op een manier die voor allebei veilig voelt. Ik weet nog dat ik aan het begin van mijn relatie met meneer A ook weleens dacht: nou, dat was het dan, je kersverse verkering, voorbij voordat ie goed en wel op gang is gekomen. Maar even een paar nachtjes erover slapen, even de aarde een paar keer om haar as laten draaien zonder iets ingrijpends te doen, en dan was het weer overgewaaid.
Inmiddels zijn we 28 jaar verder, en als we nu eens denderende ruzie hebben (niet zo vaak gelukkig), maak ik me geen moment zorgen of dit het einde betekent van onze relatie.
Ook omgaan met teleurstellingen in een relatie is een proces, wil ik maar zeggen.

[Kaela]

Helemaal mee eens! En wat ik nog aan de derde alinea wilde toevoegen: dit hoort ook wel een beetje bij een beginnende relatie, dat het af en toe botst omdat je elkaar nog niet goed genoeg kent om te weten hoe je zulke dingen het beste kunt zeggen en aangeven, op een manier die voor allebei veilig voelt. Ik weet nog dat ik aan het begin van mijn relatie met meneer A ook weleens dacht: nou, dat was het dan, je kersverse verkering, voorbij voordat ie goed en wel op gang is gekomen. Maar even een paar nachtjes erover slapen, even de aarde een paar keer om haar as laten draaien zonder iets ingrijpends te doen, en dan was het weer overgewaaid.
Inmiddels zijn we 28 jaar verder, en als we nu eens denderende ruzie hebben (niet zo vaak gelukkig), maak ik me geen moment zorgen of dit het einde betekent van onze relatie.
Ook omgaan met teleurstellingen in een relatie is een proces, wil ik maar zeggen.

Helemaal waar! En hoe vaker je dat samen doormaakt, op een manier dat je er samen van leert, hoe veiliger het gaat voelen.

In het begin zijn kleine dingen zo groots. En nu, nu vind ik onze relatie het mooist als we na een “zeer onhandige actie” al zelf naar de ander gaan en niet alleen sorry zeggen, maar dat ook aangepast op dat wat je van de ander zijn behoefte weet. Dan voel ik me zo veilig, gezien, gehoord en gewaardeerd.

Dat moet groeien, dat is een proces. Maar daar doe je nu wel een enorme investering in.

[Anne in Zweden]

Helemaal waar! En hoe vaker je dat samen doormaakt, op een manier dat je er samen van leert, hoe veiliger het gaat voelen.

In het begin zijn kleine dingen zo groots. En nu, nu vind ik onze relatie het mooist als we na een “zeer onhandige actie” al zelf naar de ander gaan en niet alleen sorry zeggen, maar dat ook aangepast op dat wat je van de ander zijn behoefte weet. Dan voel ik me zo veilig, gezien, gehoord en gewaardeerd.

Dat moet groeien, dat is een proces. Maar daar doe je nu wel een enorme investering in.

Dat. Het is zo bevrijdend om te weten dat je even heeeel boos op de ander mag zijn maar dat als puntje bij paaltje komt, die boosheid nooit erg genoeg zal zijn om het einde van je relatie te betekenen.

[pearlsofpassion]

Dat van die weekenden herken ik wel ja. De weekenden dat Frank de kinderen heeft heb ik vrij voor andere dingen. Mijn familie of mijn vrienden of gewoon lekker niks (hoewel ik dat nu minder lekker vind). Maar hij heeft dan nooit een weekend voor zichzelf. Nu is het iemand die er echt een hekel aan heeft om alleen te zijn dus ik denk dat hij daar minder of geen behoefte aan heeft. Ik heb dat wel en vind het fijn dat ik op deze manier ook me time heb.
Lijkt me voor A best ook heftig maar ik zou me ook enorm onzeker voelen met een week geen contact. Dat is ook echt niks voor mij. Gelukkig is Frank net zo plakkerig als ik.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

Wat ik ook al heel vaak gehoord heb bij gescheiden mensen met kinderen is dat ze in het vrij weekend het meeste van het huishouden doen. Dat is gewoon gemakkelijker. En als dat bij A zo is, is dat ook even lastig want dan moet ze daar nu op andere momenten tijd voor vinden. Dat geeft ook spanning natuurlijk. Tis allemaal een beetje zoeken.
Maar met wat geduld en ruimte lukt dat wel.

Ik ben het verder trouwens helemaal eens met Karin en Anne. Mooi gezegd dames !


Fijn dat we je kunnen helpen te herinneren wat je eigenlijk al wist..