Ronald schreef: ↑ma 06 apr 2020, 16:16
Niet alleen PTSS bij het zorgpersoneel. Ik merk op mij heen dat er mensen langzaam maar zeker afbranden. Mensen die mensen nodig hebben en nu alleen thuis zitten, dat heeft gevolgen voor het geestelijk welbevinden.
Het blijft moeilijke en lastige materie. Als straks de crisis voorbij is, wat is er dan allemaal stuk? Welke mensen hebben het niet gered? Welke bedrijven zijn over de kop gegaan?
Ik ga maar weer even terug onder mijn steen...
Het is ook voor iedereen moeilijk. Bij mij begint ook pas langzaam door te dringen dat dit echt is en voorlopig niet weg. Klinkt misschien raar dat ik het zo zeg maar in eerste instantie was ik bezig met "doen" en " we gaan dit oplossen" Gaandeweg komen er steeds nieuwe problemen, blijken dingen onzekerder dan we dachten en moeten we ons aan gaan passen aan een nieuwe realiteit. Da's pittig. Ik merk ook dat collega's erg worstelen met de onzekerheden.
Ik denk dat het daarom belangrijk is om dat te delen. Dat het F-woord moeilijk is.
Ik heb mijn boeken van Brene Brown maar weer eens uit de kast getrokken en kijk op haar website en kwam dit tegen:
"It’s all about FFTs (effing first times) and how hard it is to be new at things – from small things to global pandemics. When we have no relevant experience or expertise, the vulnerability, uncertainty, and fear of these firsts can be overwhelming. Yet, showing up and pushing ourselves past the awkward, learner stage is how we get braver."
en
"This pandemic experience is a massive experiment in collective vulnerability. We can be our worst selves when we’re afraid, or our very best, bravest selves. In the context of fear and vulnerability, there is often very little in between because when we are uncertain and afraid our default is self-protection. We don’t have to be scary when we’re scared. Let’s choose awkward, brave, and kind. And let’s choose each other."