Siberienne schreef:Ik vind het niet zo raar. Een dier - en zeker een bijzondere hond - het is een unieke band. Want een hond oordeelt niet over jou, die neemt je zoals je bent, het is een "ja zonder voorwaarden". Het verdriet kan er echt heel erg inhakken. Maar die plek.. die komt wel weer. Hoe gaat het gezegd ook alweer "Love is the only thing that multiplies by division" ?Ja, voor liefde is altijd genoeg plaats! En voor knuffelen met Spotteke ook, zeker jammer dat je zo ver weg woont! Xavi van Hylos is ook altijd wel goed in knuffelen, daar krijg ik binnenkort vast ook wel weer een dosis hondenliefde van. En mijn moeder komt eerdaags logeren met Jeppe en die is iets minder goed in knuffelen, maar heel goed in samen een goed gesprek voeren
Ik vind het jammer dat je zo ver weg woont, anders was je van harte welkom voor een knuffel sessie met Spotteke!

OT: heel goed geslaagd met kleding shoppen voor de bruiloft die ik over 2 weken mag fotograferen. Netjes, goed in te bewegen en door de sale helemaal niet duur. Toen nog een schoenendillema, maar nou blijken mijn pas gekochte rijschoenen er uitstekend onder te staan. Beetje bijzonder, maar die zitten super lekker, dus dat is ook mooi voor een hele dag rondlopen!