Angelique schreef:Het is naar mijn ervaring dus ook wisselend. Heb ik het even alleen over de echt kneiterharde plukvachten zoals je die bij de jack russell, teckel, cairn enz. ziet. De ene blijft net zo goed als voor de castratie, de volgende wordt helemaal zacht en fluffy en de ander houdt wel plukvacht, maar met de jaren komt er veel meer onderwol in.
Bij Westies gebeurde het vaak dat er de eerste jaren weinig veranderde, maar dat je dan toch met het verstrijken van opmerkte dat het haar zachter en dus moeilijker te plukken werd. Dat begon dan vaak op de poten en dat werkte langzaam door naar het lijfje.
Dat is ook precies wat er met Moyra's vacht gebeurd is. Meer onderwol, en van onder naar boven moeilijker te plukken. Alleen het haar op de rug en een stukje langs de zijkanten naar beneden is nog goed te doen. De broek ook, al zit daar wel heel veel onderwol, bovenop de rug weer veel minder.
Als het plukhaar daar langer is valt het in een scheiding en kijk je bijna op een kaal stukje huid.
Nu is ze natuurlijk een kruising, dus geen idee of er wel een keiharde plukvacht op zit. Het is gaandeweg wel steeds moeilijker geworden. Ze heeft ook een hele dikke kraag, waar haast niet doorheen te komen is.
Ze is met twee jaar gesteriliseerd en nu is ze 10. Met een jaar of 6 begon het steeds lastiger te worden.
De poten en buik scheren we al, dat was echt niet meer te doen. In maart is de hele plukvacht (voor zover mogelijk) eraf gegaan. Half september zou ze dus weer een keer kunnen, maar na een maand of drie is het eigenlijk al niet leuk meer. Ik kam wel regelmatig met een gewone kam om het losse haar eruit te halen. Dan komt er voornamelijk onderwol uit.
Mag ik jou dan wat vragen, Angelique? Kan je zo'n vacht ook gaan scheren? En wat is het nadeel daarvan? De voordelen zie ik wel, maar het moet voor de hond ook nog te doen zijn.