koekje schreef:Hier een vergelijkbare bevalling als bij pop, met wel het verschil dat mijn vliezen eerder braken. Laten we maar zeggen dat ik het heel pittig vond.
Als ik had geweten op dat moment dat ik een weeenstorm had, was het misschien anders geweest. Ik ging er vanuit dat hét een driedaags bevalfestijn ging zijn, maar het was juist kort maar krachtig.
1 advies: pijnstilling is geen falen en je wordt er ook niet minder moeder van!
Ik heb liever geen pijn stillers maar als mijn lichaam gaat reageren zo als ik denk dat het gaat doen dan vermoed ik dat wel die keuzen ga maken, anders ga ik het gewoon niet trekken.
Als ze tegen mij zeggen dit voeld ongemakkelijk dan ga ik letterlijk van de pijn door de grond, als ze zeggen dit gaat pijn doen dan kan je reken op ik die flauw valt van de pijn.
Dus de woorden "dat voeld niet prettig en je krijg er van een half uurtje pijn van" kan je voor mij vertalen naar het gaat voelen als of iemand je van binnen met een mes bewerkt en dat gaat dan minstens een dag door.
Ben echt heel erg gevoelig daar beneden.
Na die woorden werd ik ook gelijk rood en begon echt te bibberen als een gek, en bibberen is echt een teken van mega stres bij mij.
Hope schreef:Bespreek je zorgen, Jasmijn. Vraag om een vrouwelijk arts, laat ze extra tijd nemen.
Het plaatsen van de ballon duurde minder dan een minuut. Gebeurde gewoon op bed in de ziekenhuiskamer.
Ze hoefde er niet voor naar een onderzoekstafel of iets.
Mijn buurvrouw had ook schrik maar het viel haar 100% mee.
Neem hoge bloeddruk wel serieus, want dat is het ook. Bel je verloskundige, bespreek je zorgen ook met haar.
Echt, je bent al zo ver gekomen, dit laatste stukje kan jij ook.
En wil je geen geknutsel aan je lijf, vraag dan om een infuus met opwekkers in de allerlaagste stand. Er is vast van alles mogelijk als jij er maar om vraagt.
Nog een tip: maak een briefje. Heel kort.
Schrijf daarop je beperkingen en hoe mensen met je moeten communiceren. Hoef jij niet steeds uit te leggen wat je moeilijk vind en waarom.
Mijn briefje:
Let op! Ik heb NAH. Ik kan niet tegen drukte en ik vergeet veel.
Ik kan niet goed tegen veranderingen. Houdt daar a.u.b rekening mee.
Helder, duidelijk en iedereen begrijpt dat het lastig is. En ze vragen me dus 100x of ik het begrepen heb en weet wat de bedoeling is 
Dat briefje is wel een heel goed idee, dat ga ik ook doen.
Ondanks dat er vandaag echt een bom op me is gevallen en ik echt totaal in paniek raakten en zat te bibberen als een rietje was ik wel heel blij dat het ziekenhuis nu al liet zien toch al rekeningen met me te houden.
Er was namelijk vandaag een mannelijke arts die dienst had en ze hebben toen speciaal een vrouwelijke onder arts gestuurd om me dit allemaal te vertellen, ook wou die vrouw eigenlijk bij me kijken maar ze zag zo al dat het even geen goed idee was om dat nu te doen bij me.
Donderdag gaat mijn verloskundige ook mee en we hadden eerst een afspraak om 13:30 maar dat heeft het ziekenhuis verzet naar 9 uur omdat ze anders niet zeker wisten of er wel een vrouw voor me beschikbaar was.
zit namelijk wat heftigere achter geen mannen dan alleen mijn Asperger.
We hebben ook afgesproken dat als ik dan lig te bevallen daar en de wacht wisselt en er komt een mannelijke arts dat die zich dan gelijk voor komt stellen en een hand komt geven zo dat het niet een totaal wild vreemde is, gaat nog steeds echt niet grappig zijn voor me maar we moeten iets.
Ik moet het gewoon echt even verwerken, ik neem een hogen bloeddruk zeker wel serieus want ik weet wat het betekend voor mij en voor elza.
Neemt niet weg dat ik wel even heel erg geschrokken ben, had in de gang van het ziekenhuis toen ik afscheid van mijn verloskundige nam echt een moment dat het me zwart voor mijn ogen werd van angst.
Ik ga het doen hoor en we gaan het redden, maar blij nee dat ben ik even niet
Sterkte
