Vaststellen dat ik nog een ontzettende bikkel ben op deze bejaarde leeftijd.

Lupi liep gisteravond na het eten ineens mank met d'r linkervoorpootje, zag er echt niet best uit. Pot Traumeel in d'r leeggeschud, maar ja, toen kwam het moment dat vrouwtje naar boven ging om te slapen, en hoezeer Luperd ook wilde, de trap op lopen ging gewoon niet. Dus heb ik haar de trap op gedragen. En vanochtend er weer af, want trap af ging natuurlijk nog veel minder met zo'n zielige voorpoot. Gelukkig liet ze zich probleemloos optillen en begon ze niet te spartelen of te worstelen maar hield ze zich volkomen roerloos terwijl ik met 29 gespierde boxerkilo's de trap af balanceerde. Als ze wel theater had gemaakt, hadden we waarschijnlijk zes zielige pootjes gehad, want dan waren we naar beneden gestort. Knap kind.
Inmiddels gaat het al weer stukken beter met 'r. Ze was tenminste strontbeledigd toen we vanmiddag zonder Safestix gingen wandelen. Pijn? Wie. Ik? Echt niet. Gooien! Gelukkig heeft ze een verstandig vrouwtje.
