Na verloop van tijd kwam er wit slijm (ook wel eens taai slijm mee)
Begonnen met tussiskin hoestsiroop voor kinderen, maar dat hielp niet veel. Naar de dierenarts geweest, die dacht aan kennelhoest en AB (ik dacht doxoryl of iets dergelijks) meegekregen voor 14 dagen. Het hoesten en kokhalzen ging echter niet weg. Nog een zelfde AB er achteraan voor nog eens 10 dagen.
Het hoesten bleef echter vooral 's nachts in rust, piepende ademhaling, verschrikkelijk om te horen.
Toen maar weer naar de DA. Die heeft een rontgenfoto gemaakt en zag wat witte waas op de longen, daar heeft ze ook weer een AB kuur voor gehad. Het werd ietsje minder maar bleef niet weg.
Wel zag de DA een wat afgeplatte luchtpijp, aan het begin is de luchtpijp 1,9 cm, in het midden 1,4 cm, aan het eind weer 1,9 cm.
De rontgenfoto heb ik in mijn bezit.
Dit is aangeboren volgens hem en niets aan te doen. Hij zegt dat veel kleine rassen zoals Saartje daar last van hebben.
Wat is daarvan gelezen heb is dit een lichte afwijking in de eerste graad, ongeveer 25% dus.
Hij zei toen wel dat ze mogelijk de rest van haar leven iets zou blijven hoesten. (Saartje is volgende maand pas twee jaar)
Het bleek dat ze vorig jaar geen enting tegen kennelhoest heeft gehad en hij heeft haar dus weer geent met een neusenting.
Dit om de weerstand wat te verhogen zei hij.
Na de tweede rontgenfoto na de AB kuur waren de longen schoon.
Ook heeft ze volgens de DA een prima hartje.
Intussen was ik ook begonnen met bisolvon, dit helpt wel wat tegen het slijm ophoesten, maar niet veel.
Echter nu hoest ze nog steeds en ben afgelopen vrijdag weer bij de DA geweest, omdat ze weer heel erg veel schraapte, kokhalste en slijm opgaf.
DA heeft weer alles beluisterd maat zegt zeker te weten dat het de afgeplatte luchtpijp is en dat ik daarmee moet leren leven.
Het gekke is dat als ik met haar naar het bos ga, ze nergens last van heeft (dus niet hoesten of kokhalzen) en niet overmatig hijgt na inspanning. Ze rent daar als een idioot en merk helemaal niks.
Koorts heeft ze nooit gehad en zelfs tijdens een heftige hoestbui, waarbij ze echt piept met de ademhaling wil ze gewoon spelen.
Ook steeds goede eetlust gehad, ze vreet de bodem bijna uit de bak!!
Wat denken jullie hiervan, heb op het forum al gezocht op trachea collaps en zag een post van Tannetje voorbij komen, die iets schreef over spiersupprt van groene os, waarmee ze goede resultaten gezien heeft.
Volgens de DA heeft opereren geen zin, alhoewel ik hier anders lees:
http://www.causus.be/vrij.cfm?Id=208
Dieren met een tracheacollaps worden aangeboden met volgende symptomen:
Hees hoesten is een van de typische klachten.
Het hoesten is erger bij warm weer, tijdens de wandeling en als de hond zich opwindt.
De dieren zijn meestal "buiten adem" na enkele meters stappen.
Hier wordt niet gesproken over schrapen keel, slijmvorming en kokhalzen.
Dat vind ik heel vreemd en daarom twijfel ik aan diagnose.
Ik weet even niet meer wat wijsheid is!!
beetje vreemd omdat te geven terwijl een hondje al niet in orde is, ook daar moet ze antistoffen tegen maken
Sterkte en succes!
) maar is me prima bevallen.
