Nynke schreef:
hoe gaat het met Joep Plien ???
Alles gaat op zijn Joeps hier Nynepyn. En dan bedoel ik dus dat het hééééééél langzaam gaat. Joep heeft verschrikkelijk veel last van dit warme weer en als hij wel had kunnen lopen had hij ook geen pas gedaan, dus nu is zelfs oefenen een stap te ver voor hem.
Gisteren zijn we voor de derde keer bij Tannetje geweest en daar kwam ook wel naar voren dat Joeps formaat hem nu uiteraard ook tegenzit! Bovendien heeft hij nog duidelijk pijn en ben ik inmiddels weer met pijnstilling begonnen. Was er maandag mee gestopt, maar in de loop van de week merkte ik dat als ik hem oppakte hij af en toe piepte omdat hij (ergens) pijn voelt. Vandaar weer maximale pijnstilling omdat ik er ook echt in geloof dat het veel beter is om geen pijn te hebben, maakt het (denk ik) ook makkelijker voor hem om toch weer te proberen op te staan.
Gisteravond heeft hij trouwens zijn eerste echte poging gedaan om te gaan staan, tijdens het eten. En het leek ook nog ergens op!

Hij heeft nog geen reflexen in zijn achterpootjes, dus staat hij op zijn omgeklapte voetjes. We merken ook wel dat hij duidelijk probeert om zijn achterlijf hoger op te gooien, hij sleept zichzelf ook niet meer kapot. Maar zelf gaan staan, dat lukt niet. Fysio gaf ook aan dat hij daarvoor geen spierkacht genoeg heeft. Dus masseren we ons nog steeds een slag in de rondte, stimuleren zijn zenuwbanen, maar houden ook echt in de gaten dat hij nog steeds vooral veel rust moet hebben.
We hebben een kinderzwembadje achter het huis en daar oefent hij ook in, vindt hij alleen niet zo leuk als in het meer. Dus vaak ook nog 1x daags naar het meer.
Ik heb begrepen dat door de hernia zijn zenuwbanen dusdanig knel hebben gezeten dat die "dood" zijn. Het lijf moet nu de hernia opruimen en andere zenuwbanen zoeken (een andere weg noemde ze het) om de achterpoten aan te sturen. De tijd moet het leren en niemand kan voorspellen hoelang het nog gaat duren en wat hij uiteindelijk weer zal kunnen. "Gelukkig" is het wel zo dat ik er veel rustiger en kalmer onder geworden ben. Het is wat het is en er is weinig dat wij kunnen doen om het sneller te laten gaan. Dat wat we doen, fysio en acupunctuur, is voor ons gevoel het best voor hem.
Verder is hij echt nog 100% Joep! Als hij op zijn wieltjes rondsjokt wordt ieder persoon aangekeken in de hoop dat ze wat over zijn wieltjes gaan zeggen, want dan heeft hij weer lekker aandacht!
