koekje schreef: Geen paniek, ik vraag vanavond meneer hoe hij dat met zn busje doet.Is zijn busje een amerikaan? Welk merk is dat eigenlijk?
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
koekje schreef: Geen paniek, ik vraag vanavond meneer hoe hij dat met zn busje doet.Is zijn busje een amerikaan? Welk merk is dat eigenlijk?
- Judith - schreef:Oh fijn dat alles behoorlijk voorspoedig is verlopen!
Behalve dat ze niet heeft geslapen, ja!De eerste sondevoeding zat er ook alweer in. Nu rustig herstellen.
Pauline schreef: En dan zou ik graag willen dat ik goed nieuws had, maar helaas..... Ik heb er nog maar weinig mensen van op de hoogte gebracht, maar onze Joep heeft sinds 2 weken een hernia en zijn achterhand is verlamd. We zijn door een hel gegaan, maar inmiddels ben ik van alle kanten erg goed (ontzettend goed) geholpen en hebben we een plan van aanpak opgesteld. Om te beginnen moet ik dat gaan doen waar ik heel slecht in ben... namelijk GEDULDIG zijn.Op weg naar Joep's herstel Pauline!
Gisteren zijn Eddie en ik met de beide jongens naar Hella Mentjox in Capelle a/d Ijssel geweest. Zij heeft veel ervaring met honden met hernia's en acupunctuur. Helaas gaat zij na volgende week op vakantie, maar was nog wel bereid (dankzij hulp van een outsider) om Joep in ieder geval 2x te behandelen met acupunctuur. Tannetje gaat het vanaf 17 juli overnemen en daar ben ik heel dankbaar voor. Zij was heel positief en gaf aan dat ze Joep zeker weer ziet lopen. Vertelde ook dat we rekening moeten houden met een lange herstelperiode, maar tijd dat hebben we wel. Joep is ons alles waard en we zullen knokken om hem er weer bovenop te krijgen.
Ik heb het zwaar, echt loodzwaar gehad. Heb totaal geen ervaring met hernia honden en had NOOIT, maar dan ook echt nooit verwacht dat Joep zoiets kon overkomen. De geleerden zijn daarover ook stomverbaasd. Joep is a. te gespierd en b. te oud, maar goed.... het is toch gebeurd. Er zijn geen foto's gemaakt, we overwegen ook zeker geen operatie, we behandelen het zoals het al jaren wordt behandeld met rust en nu dus acupunctuur. Het was vooral erg moeilijk om in een woud van meningen een weg te vinden waarbij we ons allebei (Eddie en ik) goed voelden. Hoe goed bedoeld ook, zoveel mensen, zoveel adviezen. We hebben advies gevraagd bij mensen die al jaren teckels fokken, uiteraard ook bij zijn eigen fokster, en de uitkomst was bij iedereen hetzelfde. Niet opereren, geduld, geduld, geduld. Dat gaat een harde dobber worden, maar daar komen we ook wel weer door. Gelukkig is Joep een voorbeeldige patiënt, normaal sliep hij ook al als hij niet liep en aangezien hij nu niet loopt, slaapt hij eigenlijk constant..... We blijven hem wel actief prikkelen, door hem mee te nemen in de bolderkar, in de fietskar, oefeningen in een babybadje met hem te doen en speurspelletjes op een vierkante meter.
Tot overmaat van ramp heeft mijn moeder afgelopen zaterdag een tia gehad (gelukkig was ik op dat moment bij mijn ouders in huis) en heeft daarvoor in het ziekenhuis gelegen. Gisteren weer thuis gekomen, maar het gaat ronduit slecht. Ze is nog erg verward en angstig. Heb vanochtend nog optie verpleeghuis met mijn vader besproken, maar hij geeft aan dat hij zich liever "dood zorgt" voor haar dan dat hij haar op laat nemen. En dat was precies zoals ik het in had geschat. Dus ook daar spring ik bij zoveel als ik kan. Bovenstaande is ook de reden dat ik minimaal reageer. Ik lees wel vaak her en der, maar kan niet de rust vinden om fatsoenlijk te reageren.
Edit: en omdat ik nu zelf ook veel bij de patiënt verblijf ga je "rare" dingen doen.... Uitrekenen hoeveel km Joep al gelopen heeft, kwam op ruim 25.000..... Ik heb hem gezegd dat hij nu even rust mag nemen, maar straks moet hij weer aan de bak.
.Pauline schreef: En dan zou ik graag willen dat ik goed nieuws had, maar helaas..... Ik heb er nog maar weinig mensen van op de hoogte gebracht, .........Och lieverd, wat een ellende. Ook dat nog erbij. Geef je vader een dikke kus van me en wens hem ook heel veel sterkte. Als ik iets kan doen, wat dan ook, dan laten weten hoor!
Tot overmaat van ramp heeft mijn moeder afgelopen zaterdag een tia gehad (gelukkig was ik op dat moment bij mijn ouders in huis) en heeft daarvoor in het ziekenhuis gelegen. Gisteren weer thuis gekomen, maar het gaat ronduit slecht. Ze is nog erg verward en angstig. Heb vanochtend nog optie verpleeghuis met mijn vader besproken, maar hij geeft aan dat hij zich liever "dood zorgt" voor haar dan dat hij haar op laat nemen. En dat was precies zoals ik het in had geschat. Dus ook daar spring ik bij zoveel als ik kan. Bovenstaande is ook de reden dat ik minimaal reageer. Ik lees wel vaak her en der, maar kan niet de rust vinden om fatsoenlijk te reageren.
Edit: en omdat ik nu zelf ook veel bij de patiënt verblijf ga je "rare" dingen doen.... Uitrekenen hoeveel km Joep al gelopen heeft, kwam op ruim 25.000..... Ik heb hem gezegd dat hij nu even rust mag nemen, maar straks moet hij weer aan de bak.
