Voor ik het besefte stond ik stil, zag er nog 2 zitten en wat verder nog 2. Dus ja, maar een paar huizen verder een doos gaan vragen en vragen of ze het zagen zitten het telefoonnummer van Poespas (organisatie die zwerfkatjes opvangt, steriliseert en terugplaatst of herplaatst) op te zoeken.
Kristine van Poespas moest echter werken, dus ik kon haar niet meteen bereiken. Ondertussen de kittens maar in de doos gaan stoppen, want zo aan de kant van de weg laten zitten, dat was geen optie.
Bleken het uiteindelijk 12 kittens te zijn, leeftijd tussen 7 en 16 weken. Ale, dat bleek achteraf, want tijdens het inladen had ik niet echt tijd om ze te tellen. Het mag een wonder heten dat ik erin geslaagd ben ze allemaal in de doos te krijgen want diegenen die erin zaten probeerden de hele tijd eruit te geraken. Ze waren gelukkig wel heel erg tam, dus ik moest niet gaan jagen of dergelijke.
Maar daar stond ik dan, met mijn fiets, 2 grote dozen en geen plaats om ze naartoe te brengen. Dan heb ik ontzettend veel geluk gehad dat een collega van't werk me wilde komen ophalen met de auto. De katjes hebben we op het werk dan, geteld, koel gezet, wat water en voer gegeven (die mevrouw die doos gaf, had nog wat liggen van haar vorige kat).
Toen kreeg ik Kristine aan de lijn en gelukkig had ze nog plaats en kon ik er 's avonds terecht.
Stijn (mijn man
) is toen zo ontzettend lief geweest om me op't werk te komen ophalen met de auto. Thuis ze nog even in mijn eigen vervoersboxen gezet, want die dozen was toch geen doen.
Bij Kristine hebben we ze allemaal gewassen, want ze hadden allemaal diarree en zaten dus na een dag in dozen onder de poep. Ze hebben allemaal vlooien en bijna allemaal oormijt en nies. Vele oogjes zijn erg ontstoken en sommigen hebben echt vieze reutels.
Maar goed, tegen 12u waren ze allemaal gesetteld, gewogen, kleurbandjes aangedaan om hen uit elkaar te houden en AB, oorzalf en soms oogzalf toegedient.
En toen konden de uitgeputte schatjes eindelijk wat gaan slapen. Eten vonden ze ook heel erg welkom en het water was snel leeg. In zo'n bench eten ze toch een stuk beter dan in zo'n doos, dat merk je wel.
Kristine vond dit toch echt te ver gaan, en heeft de kranten op de hoogte gebracht waarna er al snel een telefoontje volgende van een oudere man die dicht bij de vindplaats woonde en een klein zwart poesje had gevonden aan zijn achterdeur. Duidelijk een zusje van de jongste garde van bende en dus staat het uiteindelijke getal op 13 kittens. Zij is dus ook naar de opvang gekomen, maar die man denkt erover een heel rustig ouder katje van de groep te adopteren. Dan is het jonge geweld er al wat meer uit.
Ik heb de naam gekozen van het katje dat er het ergst aan toe is: een zwart-wit meisje van zo'n 10 weken. Amber
Zij had mij het meest geraakt omdat ze zo'n dichtgezwollen ogen heeft, maar nog steeds vrolijk rond zich heen kijkt en nieuwsgierig is naar alles wat beweegt. Zo'n sterk katje.
Maar ook de anderen hebben mij weer eens doen beseffen hoe weerbaar zo'n katjes toch zijn. Zo vreselijke ervaring achter de rug, heel erg ziek, en toch nog levenslustig en vertrouwen in de mens.
Ik zal er de komende weken zeker nog een paar keer gaan zitten en Kristien gaan helpen. Al is het maar om hen allemaal eens te knuffelen. Das ook al een dagtaak met zoveel katjes tegelijk...
Ik hoop dat ze snel allemaal genezen en een thuisje vinden.
Voor de geïnteresseerden: https://www.facebook.com/media/set/?set ... 208&type=1
