Ik loop met een zak vol met koekjes en ben vast de gek van de buurt omdat ik veel praat tegen mijn herder. Laat iedereen maar denken wat ze willen want ik ben elke keer weer super trots op haar als ze inplaats van uitvallen en blaffen lekker naast mij blijft lopen omdat ze weet dat ze dan een koekje krijgt. Wij wonen nu hier in de flat een jaar en in dat jaar is ze van een super bange hond die naar iedereen en alles uitvalt verandert in een lieve schat. Steeds vaker hoor ik in de lift dat ze eigenlijk heel lief is en rustig. En ze luistert zo goed. Ik heb geen plaat voor mijn kop, ik moet altijd alert blijven. Het is en blijft een angstige poeperd en soms besluit ze toch ineens dat ze moet uitvallen. Maar negen van de tien keer zie ik voortijd aan haar gedrag al wat haar keuze zal worden. Daarvoor hoef ik niet te slaan of te schoppen. Hoogstens mijn stem te verheffen als ze toch besluit te gaan. Ik merk de laatste tijd dat ze dan eerder uit dat gedrag terug valt en zo iets heeft van eh, wat, oh ja rustig is een koekje.
Lol deze week kwam ik een herder tegen en mijn neentje loopt lekker naast mij mee. Moest ik toch lekker lachen van binnen want die man zei vorig jaar dat je zo'n agressieve herder beter kon laten afmaken want die hoorde niet in een flat. Idioot, ik heb hem toen ook meegegeven dat hij zijn kinderen toch ook niet laat afmaken omdat ze niet lief en braaf zijn.