Ik blijf het een moeilijke afweging vinden..wel/niet, wel/niet, wel/niet..waar in ik heel erg neig naar
niet te enten. Maar ja, dan spookt het ook weer door mijn hoofd: kan ik wel leven met de ernstige gevolgen die het niet laten enten zou kunnen hebben?

Maar goed, ik kan die vraag natuurlijk net zo makkelijk omdraaien: kan ik leven met de zeer ernstige gevolgen die het wél laten enten zou kunnen hebben?
Soms is het wel makkelijk totaal onwetend te zijn, en te vertrouwen op de witte jassen. (Maar ja, dat is je kop in het zand steken natuurlijk).
Uiteindelijk wil je natuurlijk gewoon het allerbeste voor je dier: een zo lang mogelijk en gezond leven!
Diep van binnen denk ik dat het zo een vaart niet zal lopen als ik besluit de enting niet te laten zetten. Raiko zwemt eigenlijk nooit. Is waarschijnlijk ook de enige hond met smetvrees haha

..want hij gaat werkelijk elk (modder)plasje uit de weg. Maar goed, daar in tegen is ie wel een echte snuffelkoning, en moet meneer overal zijn neus insteken...
Een extra overweging om de Weil-enting niet te laten zetten is dat Raiko in januari is gevaccineerd tegen Rabiës, met de drie-jarige enting van Nobivac. (Dit omdat we begin van het jaar een weekend naar België zijn geweest). Het is inmiddels begin mei, maar Raiko heeft dus nog steeds een heel klein bultje precies op de plek waar de enting is gezet. (Ik houdt dat bultje ook 'angstvallig' in de gaten. Maar het is niet groter geworden, maar helaas ook niet kleiner). Verder heeft hij geen reactie gehad op de enting.
Maar goed, wel weer een reden er bij om te besluiten niet te enten tegen Weil. Officieël had hij ook al half april de Weil enting moeten hebben.
Pfffff..wou dat het maar alvast weer najaar/winter was. Voor mijn gevoel hebben we dan het ergste gehad en komt het dan vast wel goed..(schijnveiligheid natuurlijk..maar ja..)
Trouwens, ik weet niet precies meer wie de link naar het e-book stuk van Rodenburg en Temminck hier had geplaatst. Maar vond het een duidelijk en interessant schrijven. Bedankt voor die link!