- za 12 apr 2014, 12:07
#2906402
Het artikel:
Als het aan de hond lag...
Ieder baasje wil het beste voor zijn hond. Sommige honden krijgen rauw vlees, andere zelfgebakken quinoataart.
Door Nienke Denekamp, Tekst en foto’s Bastiaan Heus
ZATERDAG 12 APRIL 2014
Onrustig geblaf. De dalmatiërs Linga, Biscuit, Frou Frou en Fritzi zijn na een paar uur hollen in het bos helemaal klaar voor het hoogtepunt van de dag: de maaltijd. Per hond een kilo haring, kopvlees van het rund, een eendennek, gepureerde rauwe groente en fruit en flinke stukken stinkende pens. Het geheel, afgetopt met een kippenkarkas, geserveerd op kamertemperatuur. Dan is het aanvallen geblazen. De haring verdwijnt in een hap, de pens wordt naar binnen geslobberd en krak, daar gaat het karkas.
De honden van Lizzy Plat-Coelers krijgen al vijftien jaar het Barfdieet (Barf staat voor Bones and Raw Food), volgens de theorie dat de hond net zoals voorvader de wolf beter af is met een rauw voedsel. Hondenbrokken komen er bij Plat-Coelers niet in. Dat is afval van onze vleesindustrie, volgestopt met kleur- en smaakstoffen en conserveringsmiddelen, doodgekookt waardoor alle voedingsstoffen eruit zijn, en weer overspoten met wat vitaminen en mineralen, zegt ze. Haar honden hebben een prachtige vacht, een goed gebit en goede, stevige ontlasting, nooit last van huidallergieën. Knappe baas bovendien die een Barfhond obees weet te krijgen. Plat-Coelers ziet wel eens van die enorme fluorescerende berenhopen in het bos. Duidelijk van brokken vol granen en andere overbodigheden, en die onverteerd de hond verlaten.
Lizzy Plat-Coelers is geen uitzondering. Steeds meer baasjes laten de brokken in de supermarkt links liggen. Zelf eten ze toch ook geen soep uit een zakje of groente uit blik? En de markt speelt hierop in. Via webshops worden de eendennekken, de rundersnuiten (met vacht) en de knabbelmix met stukken bot en kraakbeen per kilo aangeboden. Voor wie geen zin heeft om pens te laten ontdooien en in stukken te snijden zijn er rauwe mixen te koop of diepgevroren versvoer in worstvorm.
Er zijn ook andere trends in de dierenvoeding. Er zijn biologisch hondenvoedsel en zelfs veganistische brokjes te koop. En er worden boeken uitgegeven over comfort food voor honden of met 38 hondenkoekjesrecepten. Allemaal trends met verschillende gedachten, maar met als gemene deler: de hond wordt gezien als een volwaardig gezinslid, die ook culinair evenveel aandacht verdient.
Tachtig procent van het voer van de dalmatiërs van Plat-Coelers is biologisch. Dat kost voor vier honden zo’n 250 euro per maand. Een jaar geleden verhuisden ze naar een kleiner huis met een grotere tuin en een schuur, waar vijf vrieskisten staan vol met blokken vlees en geitenschedels. Zelf eten Lizzy Plat-Coelers en haar man Leo wel vegetarisch, maar meestal niet biologisch. Dat is een budgetkwestie. „Die honden eten beter dan wij”, zegt Leo tevreden.
Elf jaar geleden begon Plat-Coelers met de website barfplaats.nl, die inmiddels 10.830 leden heeft. Op het forum gaat het soms hard tegen hard tussen de rauwvoerders en de enkele probrokker die zich er waagt. Die waarschuwen voor de ziekmakende bacteriën waarmee rauw vlees besmet kan zijn en die met de ontlasting weer naar buiten komt – daar kunnen mensen en dieren met een verminderde weerstand ziek van worden. „Maar honden zijn nou eenmaal smerige beesten”, benadrukt Plat-Coelers. „Als je bang bent voor bacteriën moet je geen hond nemen. Salmonella is overal.”
Barfplaats
Esther Hagen-Plantinga heeft zich, als universitair docent en onderzoeker, wel eens in zo’n discussie op Barfplaats begeven. Ze maakt zich vooral zorgen over de onwaarheden over diervoeding die op internet circuleren. Het is niet zo dat brokken altijd ‘doodgekookt vlees’ bevatten en dat granen in brokken ‘loze vulmiddelen’ zijn die honden en katten niet kunnen verteren. Op de faculteit diergeneeskunde aan de Universiteit van Utrecht doet ze onderzoek naar diervoeding en het effect ervan op de organen en het gedrag van honden en katten. Er wordt minutieus onderzoek gedaan naar eiwitten in brokken. Een vergelijkend onderzoek tussen een Barfdieet en een brokkendieet is nog niet uitgevoerd. Er zijn zoveel verschillen tussen de diëten dat het bijna niet te onderzoeken is of effecten het gevolg zijn van het feit dat ingrediënten rauw zijn, of van de verschillende samenstellingen. De conventionele brok bevat relatief veel koolhydraten en wat minder eiwitten en vet en een Barfdieet bevat veel eiwit en vet en juist weinig koolhydraten.
Er kleven zeker risico’s aan Barfen, vindt Hagen-Plantinga. Met name op het gebied van de gezondheid. Ze krijgt wel eens de vraag of het verantwoord is honden die rauw vlees eten mee te nemen naar knuffelsessies om ernstig zieke patiëntjes met bijvoorbeeld leukemie in het ziekenhuis op te vrolijken. Dat is een heel slecht idee. Ook komen er bij de dierenkliniek regelmatig zieke dieren langs met ernstige tekorten aan belangrijke voedingsstoffen, of met vastgelopen stukjes bot in de darmen omdat ze de verkeerde botten hebben gekregen of omdat ze van de ene op de andere dag op een Barfdieet zijn overgezet, zo’n plotselinge verandering kan de spijsvertering niet aan. Ze huivert bij de gedachte dat grote groepen mensen zonder kennis van zaken gaan Barfen: je moet echt heel goed weten wat je doet. Wel is bewezen dat honden rauw eten beter verteren dan brokken, ja. Er zijn inderdaad overeenkomsten tussen de honden- en de wolvenmaag, maar het is ook zo dat onze hedendaagse hond, na duizenden jaren met de pot mee te hebben gegeten, veel beter in staat is om koolhydraten te verteren. Dat is dan weer interessant als je gaat nadenken over het mondiale voedselvraagstuk. Hoe lang kun je dieren (biologisch) vlees blijven geven terwijl er binnenkort niet eens genoeg dierlijke eiwitten zijn voor de menselijke wereldbevolking.
Huisdieren krijgen een steeds belangrijkere plek in huis, ziet ook Esther Hagen-Plantinga. Vijftig procent van de baasjes voert gesprekken met zijn huisdier. Bij veertig procent van de hondeneigenaren slaapt het dier op bed. En ook de menselijke eetpatronen worden dus op het huisdier geprojecteerd. En zo komt het dat sommige vegetariërs denken dat een kat – toch echt een carnivoor – op plantaardige brokken kan leven. En zo komt het dat honden te veel tussendoortjes krijgen en nu dus veertig procent van de honden en katten te dik is. Zo komt het dat mensen hun hond een volledig zelf samengesteld rauw menu willen geven. Mensen willen het allerbeste voor hun dier. De vraag is of ze goed inschatten wat ‘het beste’ dan is.
„Dierenliefde gaat tegenwoordig inderdaad best ver”, vindt ook Rosa Verschuren.
Ze schreef twee kookboeken met recepten voor de hond, maar durft dit niet in ieder gesprek te vertellen.
Toen de Drentsche patrijs Milan in haar leven kwam, ging ze op zoek naar hondenrecepten. Die waren er niet. Bij wijze van experiment bakte ze eens een plaat tonijnkoekjes. De hond ging uit zijn dak. En omdat Verschuren niet alleen graag bakt, maar ook vormgever is, lag voor ze het wist Het grote hondenkoekboek in de winkel, met recepten als kokos- en notenkoekjes, vanille-schuimstengels, cranberrybiscotti, dadelbiscuits en cupcakes met banaan en bosbessen. Binnen een week zat ze bij Paul de Leeuw koekjes te voeren aan het schoothondje van Patricia Paay. Ze werd door lezers overladen met foto’s van honden voor ovens en – tot haar verbazing – nog veel meer met vragen over voedselallergieën en andere huisdierenkwalen, dus maakte ze ook nog Gezond koken voor dieren. Milan heeft er wel een tic aan overgehouden. De koelkastdeur doet hem niet zoveel, maar als de oven opengaat komt hij heel hard aan gerend. Voorlopig wordt er, als Milan wat grieperig is, trouwens geen lauwwarme kippensoep met laurier, knoflook, peterselie, tijm en basilicum meer gemaakt. En ook even geen superfoodhondenkoekjes met gojibessen en groene thee – met een peuter en een tweede op komst heeft Rosa daar nu even geen tijd voor. Maar ze kan niet wachten tot haar zoontje wat groter is. Dan gaan ze samen koekjes bakken. Voor de hond.
