Ulrike schreef:
Ik vind het wel heel jammer dat er wel een erg negatief beeld hier wordt geschetst over buitenlandse honden. Natuurlijk zijn er veel probleemgevallen bij en ook daarbij een groot aantal honden die ofwel niet naar Nederland gehaald hadden moeten worden of toch echt niet geplaatst hadden moeten worden bij de mensen waar ze terecht komen. Ook vind ik veel stichtingen echt verkeerd bezig, maar er zijn zo ongelofelijk veel honden waarbij je je alleen maar kan verbazen hoe goed ze zich aanpassen in voor hen totaal onbekende situaties. Honden die nog nooit binnen hebben geleefd maar vanaf dag 1 zindelijk zijn, ongelofelijk zacht van karakter en geen problemen geven met mens en dier etc. etc. Ik vind wel dat daar aan voorbij wordt gegaan. Veel daarvan zul je wel min of meer als pup moeten behandelen, maar dat lijkt me logisch. Maar verder hebben velen echt geen noemenswaardige problemen en zijn in de basis echt niet anders dan elke hond die gewoon hier geboren en getogen is. Veel buitenlandse honden zijn ook buitengewoon goed gesocialiseerd met andere honden en ze hebben ook hun voordelen.
Ik vind het jammer dat hier de nadruk alleen op de probleemgevallen wordt gelegd. En zelfs bij die honden is het zo knap om te zien hoe snel ze vaak vooruitgang maken. Als ik alleen al kijk naar Saartje die ik bij Daniëlle alleen maar zag als ze op haar buik het kippenhok in stoof. Zij staat nu gewoon naast me op de hei als ik met vreemden praat en neemt zelfs lekkers van ze aan. Je ziet haar gewoon haar grenzen verleggen. En bij haar weet ik ook praktisch zeker dat ze niet alleen bang is maar ook echt actief mishandeld. En onze Finch die op straat is opgegroeid en meteen bij zijn opvanggezin in Nederland over de veel te lage schutting klom. Hem hebben ze twee weken lang opgejaagd en er zelfs met visnetten op de fiets achteraan gejaagd. En nu staat hij te knuffelen met mensen op de hei. Toegegeven vaak is er wat begeleiding nodig bij zijn gedrag, maar hij gaat zo giga vooruit. En juist als ik onverwacht in een situatie terecht kom die ik graag meer begeleid had, laat hij zien dat ik me vaak teveel zorgen maak.
Onze podencootjes hebben echt geen kwaad in zich, nou ja Bass vindt katten niet zo leuk al heeft hij er hier nog prima mee samen geleefd.. Daya kan met kinderen van alle leeftijden, katten, alleen thuis blijven, ze kan met alle honden, ze zou het super doen wat gehoorzaamheid betreft als we er meer energie in zouden steken. Echt een zachter hondje bestaat niet en ik gebruik haar nog wel eens om juist angstige honden te socialiseren. Zo is ze ook echt de buddy van Saar. Beide podencootjes hebben jachtinstinct, maar dat zou zoiets zijn als klagen over een drijvende border collie.
Nou ja om het kort te zeggen, ik vind het ontzettend jammer dat er zo voorbij wordt gegaan aan alle zachtaardige lieverds die zo graag bij iemand in huis zouden wonen maar hun leven verdoen in een (buitenlands) asiel en waarbij het adoptiegeld echt wordt gebruikt om de oorzaak aan te pakken.
Ik hoor anders over de honden in de NL asiels excact hetzelfde als over die uit buitenlandse asiels met uitzondering van doodzieke honden, die ziektes komen in NL gelukkig niet voor. Dus ik zie het verschil niet. Ook bij bepaalde honden in NL asiels denk ik wel eens... is dit verstandig om te herplaatsen? Of bij een asielhond waarvan ik dacht, waarom hebben jullie een operatie van 3000 euro betaald terwijl de hond 4 maanden later alsnog wordt geëuthaniseerd, maar ze tegelijkertijd wel 10 honden geweigerd hebben, omdat ze die ene toen besloten hadden op te nemen. Maar de honden in NL asiels worden indien ze echt niet plaatsbaar zijn ook geëuthaniseerd en dat is -vind ik- gewoon humaan. sterker nog ik weet dat asiels hier in de buurt honden met echte gedragsproblemen gewoonweg weigeren. Die mag je helemaal niet afgeven.
Maar wat ik wel een beetje vreemd vind. Iedereen loopt te gillen ik heb een buitenlander want de honden NL asiels zijn vreselijk, maar wel zegt men denkt zo negatief over buitenlanders. Volgens mij denkt men erg negatief over honden in NL asiels.
En ik heb zelf slechte ervaringen met asiel én buitenlanders. Zeer persoonlijke ervaringen.

Maakt dat ik gewoon heel kritisch ben. Heb overigens wel herplaatser(s) (gehad) én met gedragsproblemen echt geen gemakkelijke honden die nul begeleiding nodig hebben.

Wat wordt de volgende hond?
Een hond die bij mij past en dat kan via asiel, opvang etc etc zijn. Waar die hond vandaan komt zal me worst wezen, maar ik moet hem wel kunnen zien en met hem werken om te weten of hij wel bij me past en als ik zeg ja dit is de hond voor mij ga ik echt niet weigeren omdat hij uit timboektoe komt, dan komt die hond.
Waar het hier om gaat is: moet je elke hond redden ook als die hond voor de rest van zijn leven ongelukkig en doodsbang is?
Nou, ongelukkige en doodsbange honden vind ik niet humaan. Dat is een persoonlijke mening, maar dat gun ik geen een hond en dan is euthanasie in mijn ogen heel humaan.