Gistermiddag hebben we onze beau moeten laten gaan. Na ons besluit heeft beau helaas niet meer lang bij ons mogen blijven.
Hij had een bult in de hals die nu dus begon te groeien, van de week had hij het al eens moelijker gehad met ademhalen, maar toch ging het na een uurtje weer beter. Had eergisteren een gesprek gehad met de dierenarts dat ik me toch wat zorgen begon te maken. Ik had voor gisteren een afspraak staan om 15.15 uur, zo laat mocht het niet meer worden voor beau.
Donderdag nog een flinke wandeling, wat heel goed ging. Gistermorgen niks aan de hand, uitgelaten lekker happie daarna, ik ben gaan werken en was even voor de middag terug.
Ik kwam binnen en trof een hevig benauwde beau aan, hij liep te zwalken op de benen, begon slijm en vocht over te geven en de blik in zijn ogen.....
Heb direkt de dierenarts gebeld dat ik eraan kwam met hem, onderweg de airco hoog, hij was niet blauw ofzo, maar had zeer veel moeite met ademen. De blik in zijn ogen was gebroken.....
Bij de dierenarts schrok ze van de omvang van de bult in zijn nek, was inmiddels om zijn luchtpijp heen en kneep de boel dus dicht....Operatie was al geen optie, dat wist ik al, omdat dat gebied vol zenuwen zit en zeer veel bloedvaten.....
Ik wilde beau niet langer laten lijden en heb besloten hem te laten gaan.
Beau is ruim 9 jaar geworden, hij was ons eerste bulletje en wat een direkteur was het, altijd de boel regelen op zijn manier, zijn rare trekjes.
Wat zullen we hem missen.
Dag lieve, eigenwijze mannenhond van me,
Nooit meer de regelbeau,
nooit meer dirk pesten,
nooit meer de honden van de tv jagen,
nooit meer wandelen met je andere bullenvrienden,
nooit meer mee naar de paarden,
nooit meer slapen op bed met de baas,
nooit meer........
Een heerlijk gezicht!!Ik hoop dat ik nog een hele tijd van hem kan genieten, want we kunnen onze kleine direkteur nog niet missen!!!
