[Ike]

Wat een afschuwlijk bericht en wat vind ik het verschrikkelijk voor jullie 
Zo snel als dit gegaan is, vreselijk 
Lieve Astrid en Leo, ik wens jullie heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd 

[Kaio]

Sodef*** 
Wat komt dat plotseling en snel. Jeetje 

Ik wens jullie heel veel sterkte 

[Angelique]

Vreselijk

[Borke]

voor

Astrid/Leo, als ik iets kan betekenen voor jullie, morgen of erna, laat het me dan weten. Ik kan op Sofie passen ofzo, geef maar een gil. Misschien dat jullie je ventje het liefst zelf weg brengen naar Stompwijk? Ik wil met alle liefde op Sofi passen....

Wat een lief aanbod van jou en ook van Henneke  :-*

Vooralsnog willen we zelf bij Sofi blijven en Borke af laten halen.
Hoe dat verder met Sofi moet is wel een punt van zorg.

Zal ze ook zonder Borke alleen thuis kunnen blijven als wij langer dan 1- 1.5 uur weg zijn.
Zo lang kan ze het namelijk wel, dat weten we wel.
Waarschijnlijk moeten we gewoon weer van voor af aan voorzichtig opbouwen, wat feitelijk betekent dat we nergens op visite kunnen gaan als we haar niet mee kunnen nemen.
Hoe dat allemaal moet... geen idee  :'(

[Deesje]

heeeel veel sterkte...

vat het niet verkeerd op, ik begrijp dat er veel praktische dingen te regelen zijn, maar neem ook de tijd om afscheid te nemen.. het komt nu nog niet echt binnen, je 'wil' het misschien nog niet helemaal door laten komen.. maar je richten op praktische zaken kan je achteraf spijt doen hebben... neem tijd voor elkaar, samen...

[Charlie Angel]

Jeetje Astrid en Leo, wat schrik ik hiervan zeg, wat een afschuwelijk bericht.
Niet te bevatten zo snel als dit gaat er zijn geen woorden voor.
Ik wil jullie heel veel kracht en sterkte wensen, met die vreselijke beslissing die jullie vol liefde voor jullie knappe Borke maken.
En ook heel veel sterkte met Sofi.

[sella]

Niet te vatten, wat is dat snel gegaan.
Voor Borke natuurlijk fijn dat het geen lange weg van aftakelen is.
Heel veel sterkte morgen.

[Borke]

vat het niet verkeerd op, ik begrijp dat er veel praktische dingen te regelen zijn, maar neem ook de tijd om afscheid te nemen.. het komt nu nog niet echt binnen, je 'wil' het misschien nog niet helemaal door laten komen.. maar je richten op praktische zaken kan je achteraf spijt doen hebben... neem tijd voor elkaar, samen...

Oh je hebt gelijk hoor en zo is het ook.

Het is zo verdomde moeilijk, Borke is haast als mijn schaduw...
Een Stabij heet zo omdat hij echt bij de baas staat, Borke is als hij de kans krijgt altijd graag bij mij.
Nu ook, ligt hij onder mijn bureau aan mijn voeten.
Als ik wegloop dan loopt hij toch weer mee om te kijken waar ik heen ga.
Ik ben blij dat we besloten hebben om vannacht bij hem te slapen, dan slaapt hij vast rustiger.

En dan aai ik hem en knuffel ik hem en bedenk ik me dat ik er helemaal nog niet klaar voor ben om afscheid te nemen, dat het allemaal veel te snel gaat.
En dan streel ik zijn vervormde lichaam en dan weet ik dat het echt tijd is om hem te laten gaan.
En dan kreunt hij zo lief, als hij altijd doet als hij het naar zijn zin heeft door die aanraking en dan bedenk ik me dat het straks allemaal voorbij is.

Nooit heb ik van een dier zoveel gehouden als van hem, ik denk dat ik dat ook nooit meer zal kunnen.
De band tussen ons is zo enorm sterk, die zou voor altijd moeten zijn, maar dat gaat niet met dieren, ze kunnen niet altijd bij je blijven.


Ik heb een stuk lang staarthaar afgeknipt, geen idee waarom eigenlijk.
Hij ligt in het herinneringen-laatje van de secretaire die van mijn moeder was.
Bij onze eerste Maine Coon poes Franny was ik dat vergeten en ik heb er altijd spijt van gehad en nu dacht ik daar opeens weer aan...

We hebben ruim 7 vette prachtige jaren samen gehad en de magere jaren lijken nu binnen 24 uur samengevat...

[tieneke]

Oh je hebt gelijk hoor en zo is het ook.

Het is zo verdomde moeilijk, Borke is haast als mijn schaduw...
Een Stabij heet zo omdat hij echt bij de baas staat, Borke is als hij de kans krijgt altijd graag bij mij.
Nu ook, ligt hij onder mijn bureau aan mijn voeten.
Als ik wegloop dan loopt hij toch weer mee om te kijken waar ik heen ga.
Ik ben blij dat we besloten hebben om vannacht bij hem te slapen, dan slaapt hij vast rustiger.

En dan aai ik hem en knuffel ik hem en bedenk ik me dat ik er helemaal nog niet klaar voor ben om afscheid te nemen, dat het allemaal veel te snel gaat.
En dan streel ik zijn vervormde lichaam en dan weet ik dat het echt tijd is om hem te laten gaan.
En dan kreunt hij zo lief, als hij altijd doet als hij het naar zijn zin heeft door die aanraking en dan bedenk ik me dat het straks allemaal voorbij is.

Nooit heb ik van een dier zoveel gehouden als van hem, ik denk dat ik dat ook nooit meer zal kunnen.
De band tussen ons is zo enorm sterk, die zou voor altijd moeten zijn, maar dat gaat niet met dieren, ze kunnen niet altijd bij je blijven.


Ik heb een stuk lang staarthaar afgeknipt, geen idee waarom eigenlijk.
Hij ligt in het herinneringen-laatje van de secretaire die van mijn moeder was.
Bij onze eerste Maine Coon poes Franny was ik dat vergeten en ik heb er altijd spijt van gehad en nu dacht ik daar opeens weer aan...

We hebben ruim 7 vette prachtige jaren samen gehad en de magere jaren lijken nu binnen 24 uur samengevat...

Ik ben sprakeloos 
Zie Borke hier nog lopen in Tsjechie    zo'n jonge gezonde hond en dan in een paar dagen tijd is het gedaan 
Dit is inderdaad niet te bevatten.

[Ike]

[Erna]

Ik lees het ook nu pas Astrid en vind het verschrikkelijk voor jullie. Alles wat ik ook zou willen zeggen is eigenlijk wel door iedereen gezegd en ik kan alleen maar diep meeleven met jullie.

Tot nu toe hebben wij pas 1 hond thuis in laten slapen en kan ik je ook alleen maar vertellen hoe wij dat hebben gedaan. Misschien heb je er iets aan. Het belangrijkste is dat je het op de manier doet waarop het voor jullie goed voelt. Iedereen kan vertellen wat je zou moeten doen maar ieders gevoel en beleving is anders.

Op het moment van inslapen hebben wij alle honden uit de kamer gedaan. Ik vond het belangrijk dat het daadwerkelijk inslapen rustig zou gebeuren en dat alle aandacht ook bij de hond die moest gaan zou zijn. Je kunt je emoties de vrije loop laten zonder dat je op de andere honden moet letten. Toen het achter de rug was hebben we alle honden tegelijk in de kamer gelaten. De een ging er wel bij, de ander niet en dat was ok. Ze hebben allemaal de kans gehad om op hun manier afscheid te nemen.

Wat ik zelf prettig vond was om de hond zelf weg te brengen naar het crematorium. Het gevoel van  'op je laatste reis begeleid ik je tot het eind'. Maar doe vooral wat jullie willen! Heel cru in dit soort gevallen maar je kunt het nooit meer overdoen. Dus lees ervaringen, adviezen e.d. maar beslis uiteindelijk helemaal zelf. Het is jullie hond, jullie emoties en jullie liefde voor Borke.

Ik wens hem een rustige en zachte reis.

[K&D]

Jeetje, wat een ontzettend grote schok! Onvoorstelbaar hoe snel het dan toch kan gaan....
Ik wens jullie heel veel sterkte.

[Deesje]

pff astrid, ik zit gewoon met tranen in mijn ogen... wat moet dit moeilijk zijn!

geniet van jullie momentjes samen, geniet van een kroel en een kriebel, geniet van je mannetje... het is zo groots en toont zooo je liefde voor hem dat je hem laat gaan.. borke voelt dat waarschijnlijk ook en het zal jullie band alleen maar sterker maken

[siempie73]

Oh wat vreselijk!!!
Zo jong en zo snel, het is niet te bevatten op deze manier....

Heel veel sterkte

[zurca]

Ik vind het zo verschrikkelijk oneerlijk, zo verdrietig voor jullie....