Moderator: Lizzy
), geef hem extra Q10, ga hem Meidoorn geven (te geven bij hartritmestoornissen en heeft een gunstige invloed op de doorbloeding van de hartspier). En dan maar kijken hoe het gaat..... . Eerlijk gezegd heb ik liever dat hij nog 1 week leeft maar zich goed voelt dan 3 maanden leeft waarbij hij zich alsmaar brak voelt......Borke schreef: Heb je nu van die kunstgras-tapijten Lizzy?Nee, het zijn grijze plastic tapijten. Deze:
Tja Leen Bakker is een prima adres voor dergelijke zaken!
Het lijkt me een verstandige keuze om voor de kwaliteit te gaan, ik denk dat Frank dat ook vind, maar ben toch benieuwd wat hij zegt!
Lizzy schreef: Nee, het zijn grijze plastic tapijten. Deze:Moeilijk hé? Wens je veel sterkte...
Ja, ik kies liever voor kwaliteit. Brutus is ruim 14 jaar, hij heeft een prachtig leven gehad en ik ga niet de laatste weken van zijn leven (want waar praten we over, met zijn hart heeft hij hooguit nog een paar maanden te leven) met een zieke hond zitten. Dan maar kijken hoe hij het op de natuurlijke preparaten doet en als het niet meer gaat (al is dat deze week nog), dan moeten we hem laten gaan.
Ik zeg dat nu zo nuchter..... Nou, eerlijk gezegd meen ik het. Hij voelt zich gewoon afschuwelijk op die medicijnen en ik vind dat hij zo'n einde niet heeft verdiend. Brutus zijn allergrootste passie in het leven is eten. Altijd geweest. Als hij de medicijnen krijgt, loopt hij te miezenmuizen, voelt hij zich brak en heeft hij nergens zin in. En hij heeft het nog steeds benauwd. OK, misschien iets minder benauwd maar hij heeft het nog steeds benauwd.
Ik heb vanmiddag om 15:30 uur een bel-afspraak met Frank.
Borke schreef: Toch denk ik dan aan Monique met Annak, op het moment dat zij opgewekt en vrolijk deed, deed hij ook weer 'normaal'.Ja het is soms zo moeilijk te bepalen waarom een hond zich niet lekker voelt. Zeker bij niet-duidelijk aanwijsbare medische redenen. Overigens gaat het met Annak op dit moment uitstekend
Nou weet ik wel dat Brutus echt wel wat mankeert, maar daarom hoeft hij zich niet ongelukkig te voelen.
Het staat er een beetje krom als ik het zo neertyp, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?
Weet anders dat het in ieder geval goedbedoeld is
. Gewoon, zoals ik hem ken. Lizzy schreef: Oh maar wij zitten hier niet te huilen bij hem hoor! We hebben het gewoon super gezellig met elkaar. Hij heeft vandaag weer als vanouds overal belangstelling voor. Hij loopt me achter na de keuken in, kijken of er wat te bietsen valt. Hij is weer geinteresseerd in de doos van PinkelLijkt me niet meer dan logisch dat je het heel moeilijk vindt en in dit soort gevallen slaat de twijfel heel makkelijk toe. Maar persoonlijk denk ik dat je zeker de juiste keuze maakt door te kiezen voor kwaliteit van leven voor Brutus! Aan een paar weken van misselijk en brak zijn heeft niemand iets, tenzij je daarmee zorgt dat hij daarna weer er maanden tegen aan kan, maar dat is nu helaas niet zo. Dus ik zou ook zeker kiezen voor natuurlijke ondersteuning, een vrolijke Brutus die weer bietst en sjanst en speelt en dan maar wellicht iets korter hem om je heen hebben, die tijd kan je in ieder geval nog wel intens van hem genieten in plaats van alleen maar intens met hem mee te leven
Ik geloof trouwens niet dat Brutus het echt vervelend vond/vindt dat hij binnen plast en poept. Volgens mij voelde hij zich te brak om zich daar druk over te maken. Bovendien weet hij dat het mij niet uitmaakt. Ik ruim met liefde zijn poep en pies op. Ja, we zijn niet alleen maatjes in goede tijden!
Ik vind het moeilijk. En ik hoop ook dat ik geen spijt van mijn beslissing krijg (kan altijd nog terug natuurlijk....). Maar ik denk dat we het juiste doen..... En ik hoop natuurlijk dat we hem nog zo lang mogelijk bij ons kunnen houden.... En dat al die pillen en poeders nog wat voor hem gaan doen...... Want deep down wil ik hem natuurlijk gewoon niet kwijt. Simpel.
en 
Lizzy schreef: Oh maar wij zitten hier niet te huilen bij hem hoor! We hebben het gewoon super gezellig met elkaar. Hij heeft vandaag weer als vanouds overal belangstelling voor. Hij loopt me achter na de keuken in, kijken of er wat te bietsen valt. Hij is weer geinteresseerd in de doos van PinkelIk kan me voorstellen dat je eerder spijt zou krijgen van het 'rekken' van zijn leven terwijl je hond zich overduidelijk beroerd voelt, dan voor kwaliteit kiezen en het aan wie of wat daar ook maar over gaat over laten wanneer het tijd is om afscheid te nemen.
Ik geloof trouwens niet dat Brutus het echt vervelend vond/vindt dat hij binnen plast en poept. Volgens mij voelde hij zich te brak om zich daar druk over te maken. Bovendien weet hij dat het mij niet uitmaakt. Ik ruim met liefde zijn poep en pies op. Ja, we zijn niet alleen maatjes in goede tijden!
Ik vind het moeilijk. En ik hoop ook dat ik geen spijt van mijn beslissing krijg (kan altijd nog terug natuurlijk....). Maar ik denk dat we het juiste doen..... En ik hoop natuurlijk dat we hem nog zo lang mogelijk bij ons kunnen houden.... En dat al die pillen en poeders nog wat voor hem gaan doen...... Want deep down wil ik hem natuurlijk gewoon niet kwijt. Simpel.
Rovanna schreef: Liz, ik geef je groot gelijk. Kwaliteit is het allerbelangrijkste en als we onze honden wat kunnen ondersteunen om die kwaliteit te behouden of terug te krijgen is dat prima maar er komt altijd een moment waarop dat niet meer mogelijk is zonder allerlei kunstgrepen en dan komt het welzijn van de hond in gevaar en dat moet altijd prioriteit zijn. Sterkte vanmiddaghier ben ik het helemaal mee eens!
Ja het is soms zo moeilijk te bepalen waarom een hond zich niet lekker voelt. Zeker bij niet-duidelijk aanwijsbare medische redenen. Overigens gaat het met Annak op dit moment uitstekend
