Anne in Duitsland schreef:
Naadje, ik lees nu pas wat de uitslag is van het onderzoek. Wat ontzettend kl*te dat het toch kwaadaardig is. En voordat je goed en wel kunt verwerken wat je te horen hebt gekregen, moet je eigenlijk al een beslissing nemen over het te volgen traject. Oef.
Misschien kun je eens googelen op het effect van chemo op een hond. Zoals gezegd, in de link die Dory een paar pagina's terug vermeldde, stond dat honden van een chemokuur veel minder ziek worden dan mensen. Navraag bij de dierenarts en googelen op het onderwerp zou die bewering moeten bevestigen of ontkennen.
Als ik eerlijk ben - maar misschien komt dat ook omdat Yuki niet mijn hond is en ik zijn lijden dus niet dagelijks om me heen heb - zou ik geloof ik egoïstisch zijn en voor de chemo gaan. Ik weet niet of ik niets doen een optie vind; dan takelt je hond toch ook af naarmate de ziekte zich uitbreidt, en dat gaat toch ook met lijden gepaard. De kwaliteit van zijn leven wordt er vermoedelijk ook niet beter op als je de ziekte haar gang laat gaan. Chemo is misschien ook niet fijn, maar als dan blijkt dat hij daar zwaar onder te lijden heeft, kun je altijd nog besluiten wat je dan doet (stoppen en alsnog afwachten, of actieve euthanasie plegen). En de kans is altijd nog aanwezig dat de chemo wel goed aanslaat en dat hij zich uiteindelijk beter voelt dan wanneer je niets doet.
Nogmaals, de beste stuurlui staan aan wal, en ik probeer je alleen maar een handvat te geven bij het wikken en wegen.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met de ontstane situatie; meiske, wat een wervelstorm moet er zich binnen in jou nu afspelen... Ik leef heel erg met je mee.
Ik vind niet dat ik egoistisch mag zijn naar Yuki toe... maar wanneer ben ik egoistisch??? Want niks doen voelt ook niet lekker, omdat ik daarmee de kanker alle vrijheid geef, terwijl ik de mogelijkheid heb om die kanker een halt toe te roepen.
Het klopt dat dieren minder hinder hebben van chemo, dan mensen. Zo hebben ze bv geen haaruitval, of althans: ze worden niet kaal.
Maar het legt natuurlijk wel het hele immuunssysteem plat en dat is ook niet niks...1 virusje/bacterietje erbij en holleee, problemen (en ab etc waarschijnlijk).
Yuki heeft vanaf zijn 3 levensjaar al gewrichtsproblemen met de bijbehorende pijn en functieverlies. Hij loopt nog en daarmee is alles gezegd, hoewel de osteopathie hem wel weer wat stabieler heeft gemaakt. Hij is 11,5 en zit voor mij echt al 1,5 jaar in onze extra tijd!!
Hij gaat waar ik ga, en doet wat ik van hem verlang, zonder morren en vaak ook met veel plezier, omdat hij nou eenmaal zo trouw is.
Maar om nu dit nog van hem te verlangen???
Het hele traject, zijn hele lichaam ontregelt, al het gesleep en gemor aan zijn lijf, dagen contact vermijden ivm de chemo...
De prednison ga ik niet geven...dat voelt niet goed...en we zouden er een maandje mee kunnen winnen, met de kans op negatieve bijwerkingen, waardoor de kwaliteit afneemt ten bate van de kwantiteit.
Zou ik hem de pred. geven dat zou dat storend zijn voor een eventuele behandeling door de holistische artsen in de Bilt en misschien ook op een eventuele chemokuur.
Zou ik kiezen voor 'niets doen', dan ga ik in ieder geval woensdag naar de Bilt om daar de mogelijkheden te bespreken.
Ik weet dat Yuki mee zal gaan in mijn beslissing. Wat ik wil, wil hij en zal hij doen...maar ik vind niet dat ik nog recht heb om iets van hem te vragen, iets wat zo belastend kan zijn
