Hierbij wil ik jullie bedanken voor al jullie hulp, steun en tips/adviezen.
Sinds een week of twee begon Nicky weer minder te eten... ze at in de ochtend haar bordje meestal redelijk leeg, maar wilde vervolgens de rest van de dag niet eten. De laatste dagen (ik denk ca. 4) stopte ze wederom geheel met eten en had een paar keer over gegeven. Na 2 dagen ben ik met haar naar de kliniek gegaan om maar weer wat vocht te geven, in de hoop dat dat weer wat zou helpen. Ik had het idee dat ze zich die dag wel wat beter voelde daardoor, maar het heeft niet gezorgd dat ze ging eten. Ze hebben haar een spuitje tegen misselijkheid daarbij gegeven in de hoop dat ze daardoor toch weer wat zou eten... ook dat heeft niet geholpen.
De afgelopen dagen werd ze steeds zwakker... ze trilde steeds vaker

, ze sprong mis op het aanrecht en de wasbak (ze dronk graag uit de kraan), heel zielig. Op gegeven moment zag je dat ze zelfs niet meer dufde te proberen om te springen. Ze liep zwakjes, sliep veel en wastte zich ook ineens niet meer. Ondanks dat je zag dat ze zich niet lekker voelde, bleef ze mij volgen in huis... naar boven, naar de wc, naar de keuken naar de badkamer enz... ze hield maar vol en hield maar vol. Gisteren gaf ze 2x heel erg over. Een enorme plas vocht vlak achter elkaar. Het leek teveel om in haar maagje te kunnen zitten, dus waar het vandaan kwam? Het stonk heel erg... zelfde geur als uit haar bekje (rotte kies), maar dan erger.
Omdat ze de vorige keer nog "iets" at en daarna weer meer en helemaal opleefde de afgelopen 2 mnd, hoopte ik dat ze ook hier doorheen zou komen. Echter at ze nu echt helemaal niets meer... ik heb vanalles geprobeerd en neergezet en haar er telkens bij gezet, maar ik denk dat ze zo misselijk was.. ze moest nergens iets van hebben, alleen water uit de kraan.
Ze was nu in een paar dagen al meer gewicht verloren, dan destijds in een paar weken. Ze was nu zelfs lichter dan de vorige keer, terwijl ze in de tussentijd juist was aangekomen. Ze viel dus heel rap af ineens nu...
Ze bleef spinnen als ik haar aaide ook gisteren nog. Ze wilde koste wat kost naar buiten en krapte enorm aan de deur met 2 poten... ik heb haar niet laten gaan, want ik was bang dat ze een plekje zou gaan zoeken en niet meer binnen zou komen.
Ik ben gisteren de hele dag bij haar geweest.. als ze in haar mandje lag en zoals ik aangaf, liep ze alsnog zwak achter mij aan. Ik heb zo'n rustgevend natuurmuziekje opgezet en haar continue geaaid en geknuffeld... ze spinde en als ik op haar buikje aaide ging haar been omhoog dat ik er beter bij kon.. vond ze altijd heerlijk... Ik kon niet stoppen met huilen, maar we hebben gisteren besloten dat we niet wilden dat ze deze week ineens dood zou liggen of veel pijn e.d. zou hebben zoals Mindy destijds en hebben haar laten inslapen....
Ik weet dat het niet anders meer kon en dat ze sowieso snel dood zou gaan op deze manier en dat dit beter is zo, maar ik heb erg het gevoel dat zij maar bleef vechten en dat ik haar heb opgegeven. Ik weet niet wat een dier begrijpt en of er uberhaupt iets is na dit leven, maar dan hoop ik maar dat ze het zal begrijpen dat ik dit voor haar heb gedaan... juist om haar te beschermen en niet om de makkelijkste weg te kiezen
Wij hebben haar begraven in de tuin en oh wat moeilijk om haar in die kuil te leggen en dat zand erover te doen... Ik kon alleen maar denken, was ik maar bij mn moeder toen ze dood ging, kon ik haar ook maar troosten en vasthouden toen, maarja...
Al met al... ik vind het verschrikkelijk, maar ik wilde haar niet laten lijden. Nu zit ik echt alleen overdag, mn maatje is nu ook weg... het is nu wel erg stil in huis
Ze was zo lief...
Dit was gisteren
