Alles heeft een begin en een eind......
31 mei 2003 -----------04 juni 2009
Door het gebeuren met de achterpoot van GAIA kwamen we in een soort stroomversnelling terecht...............
Ik had gekozen destijds om GAIA niet te laten lijden.
Maar door de laatste ontwikkeling, moest ik GAIA dus eigenlijk 40 tot 60 mg Prednisolon gaan geven.
Dit heb ik even gedaan, max 50 mg, en inderdaad de poot werd en bleef slank.
Echter door deze hoeveelheid Prednisolon, ging de beste man dus nog meer drinken, met gevolg dat hij nog meer moest plassen uiteraard.
En hier ging het mis, hij kon opeens zijn urine niet meer binnen houden en liep druppeld door het huis........
Toen werd het dus de keuze, weinig Pred, en dus kans op dikke poot en bloedvergiftiging, en andere vatbaarheden, of...veel Pred en een hond die incontinent is.
Tevens merkte ik aan GAIA dat hij minder lucht begon te krijgen en heel soms lag hij ook te snurken tijdens zijn slaap.
Dit komt door dat de knopen in de hals de lucht toevoer gaan afknijpen.
Ook ging hij steeds vaker zitten en zelfs liggen als ik even ergens stond, terwijl zijn gewoonte was zoveel mogelijk voetstapjes te zetten .
Kortom, ik zag, op korte termijn, nare dingen in het verschiet.
Ik heb er erg veel over nagedacht, maar vond dat ik mijn belofte aan hem moest nakomen.......
En die was, dat hij niet zou lijden!!!!
We hebben de laatste vier dagen zeer intens geleefd, met extra veel fijne dingen doen en veel wandelen en luieren buiten in het bos.
Rugzak met hapjes en water mee, en er op uit getrokken.
Gewoon een uur op onze rug in de hei genieten van de wolken loze blauwe luchten en de vogeltjes om ons heen.
Gespeeld, gerent, geknuffeld, gehuild en gelachen..........
Donderdagochtend hebben we de laatste wandeling gedaan, en om ongeveer half twee is GAIA gaan slapen............
Het was een heel bizar moment, maar we waren het helemaal eens.
De DA kwam en ze vroeg me buiten : waar wil je het doen, binnen of buiten????
Ik zei "laten we het binnen doen,op zijn plaats.........GAIA ging naar binnen naar zijn plaats en toen we binnen kwamen zat hij daar fier en recht op..............
De DA moest haar spuiten gaan klaarmaken, en ik ging bij GAIA zitten.
Deze begon me als een bezetene te likken in mijn gezicht en mijn handen, zo hebben we een paar minuten gezeten en ik heb tegen de DA gezegd, laten we het maar doen.
Ik heb GAIA stevig in mijn arme gehouden en daar ging het slaap middel................
Al snel gaf hij zich over aan het hele gebeuren, en met een steeds zwaarder wordende ademhaling zakte hij in een diepe slaap.........
Zo heb ik daar een minuut of 10 met hem gelegen, en toen hebben we de laatste spuit gegeven.
Toen was het al snel een hele diepe zucht en toen werd het stil.......
Lieve lieve GAIA....Onze tijd samen was veel te kort, helaas, maar ondanks dat ben ik trots en blij dat wij deze reis samen hebben mogen maken, en samen hebben mogen eindigen.
Ik ben dankbaar en trots en vond dit jaar met jou een van de mooiste die ik beleefde!!!!!
Met liefde denk ik aan je terug!!!!!!!
De laatste foto die ik van hem maakte.............
Rust zacht ware vriend.
Afscheid............
je mag zoooo trots zijn op wat je allemaal met hem hebt beleefd en wat je hem gegeven hebt!!! Jullie zijn toppertjes en hebben een onlosmakende band!! 
