- wo 11 jun 2014, 09:22
#2939130
Sandra, dit is een hele lastige situatie zeker voor jullie allemaal maar ook voor ons/mij om te beoordelen. Wij lezen, man.....honden....uitgekotst.....wegdoen....... maar er zit heel veel meer achter, is vaak genuanceerder dan wat er op het scherm staat.
Alleen jij kent de hele situatie, hoe alles gegaan is, wat de punten van strijd zijn, hoe dingen afgesproken zijn, en natuurlijk kan en wil je niet alles op www zetten.
Door vragen te stellen, overdenkingen neer te zetten kunnen wij je hooguit anders op bepaalde dingen laten kijken, een nieuwe blik geven op de hele situatie. Je hoeft geen antwoord te geven op m'n vragen hoor, het is meer proberen mee te denken voor jou, zodat jij misschien vanuit een andere hoek tegen de situatie aan kan kijken.
Je schrijft dat je man toegestemd heeft met de honden, is dat gewoon spontaan gegaan, of na drammen van jou? Heeft hij misschien toegestemd en gezegd, prima maar het zijn jouw honden ik doe er niets mee, als je een keer ziek bent wil ik ze best even kort uitlaten maar verwacht niet meer?
Hebben je honden gedragsproblemen, die jij had gezegd weg te trainen maar door je zwangerschappen heb je dat nog niet gedaan?
Als ze bv uitvallen buiten tegen andere honden/fietsers o.i.d. en je man liep voorheen niet vaak met ze, word hij nu er iedere keer mee geconfronteerd, en kan ik me voorstellen dat het voor hem steeds minder leuk word om met ze buiten te zijn, waardoor de frustratie ook naar binnenshuis doorwerkt naar de honden.
Heb jij voor de honden gekozen, maar maak jij je er nu makkelijk vanaf door maar te blijven zeggen ik heb nog problemen door de zwangerschappen terwijl je misschien wel meer zou kunnen doen, maar te moe o.i.d. bent?
Kijk eens naar je eigen aandeel, je man zegt uitgekotst te zijn op de honden, maar is dit zo, voelt hij zich niet begrepen/gehoord door jou en reageert hij dat zo via de honden naar jou af?
Kinderen krijgen zet je leven even op z'n kop, als moeders dan ook nog niet hersteld is na de zwangerschappen, je als man daardoor meer zorgtaken krijgt dan hij had verwacht, dan is het het makkelijkst schoppen tegen de honden, dit omdat hij misschien wel zou willen klagen over de kinderen maar dat zijn ook zijn kinderen en dat doe je toch wat minder makkelijk.
Is het wel dat hij uitgekotst is op je honden...... is er niet iets wat er tussen jullie zelf speelt en probeert hij jou op een gevoelige plek te raken, de honden?
Misschien iets op werk waardoor hij niet lekker in zijn vel zit, daardoor het zwakste punt pakken om tegen aan te "schoppen", de honden?
Is het misschien een gevoel van aandachts te kort, eerst was hij de enigste die de aandacht van je kreeg, toen werd het delen doordat je ook aandacht had voor de honden, daarna de kinderen, zelf nog niet fit zijn, dus komt er meer op hem aan?
Als je praat met je man over de honden, zijn het dan redelijke antwoorden, of speelt er idd andere dingen, die nu over de rug van de honden uitgevochten worden?
Een huwelijk/relatie redden door kinderen te "nemen", of door dieren weg te doen, zijn doekjes tegen het bloeden, tijdelijke oplossingen, ok het zal beter gaan, je man heeft geen reden meer om te mopperen over de honden, maar de onderliggende problemen blijven bestaan, zie het als een vulkaan, het kan kort of lang duren maar de uitbarsting komt, nu "pruttelt" hij over de honden, maar wat ik al eerder schreef zijn het wel de honden, maar is het niet meer een probleem die staat tussen jullie en over de ruggen uitgevochten word van de honden?
Als er zoals je zelf schrijft meer speelt tussen jullie, is het misschien een idee om in relatie therapie te gaan, daar kunnen jullie samen jullie punten proberen op te lossen. Stel hij geeft al langer aan dat hij gekozen heeft voor de honden maar er zo ongelukkig mee is achteraf, het voor jou heeft volgehouden om ze te accepteren, maar jij hebt zijn signalen niet willen/kunnen horen, kan ik me voorstellen dat hij ze nu uitkotst, niet redelijk maar wel begrijpelijk.
Als je samen aan de probleem dingen kan en wilt werken, en het uiteindelijk blijkt dat hij echt zo ongelukkig is met/door de hond, en jullie voor elkaar blijven kiezen, kan je altijd nog overwegen om een andere huisje voor ze te zoeken, je schrijft ze zijn nu nog jong, als je bv in therapie gaat, nou stel dat je een half jaar of een jaar verder bent, zo oud zal dat dan voor de honden ook niet zijn.
Mijn moeder zei altijd, andermans boeken zijn duister te lezen , wij lezen in het kort jouw verhaal, maar er is nog zoveel meer, meer kanten, en alleen aan de hand van jouw stukje kan ik reageren.
Probeer met je man te praten, wat is belangrijk, wat kan er veranderd worden, wat kan jij verbeteren, wat levert het op als je de honden weg doet, wat kan jij meer doen zodat hij minder belast word met de honden? Nogmaals wegdoen om een relatie te redden is vaak kansloos.
Heel veel sterkte met alle problemen waar je mee te maken hebt, met de keuzes die je (moet) gaan maken.
sterkte meissie!!
