Esther Q schreef: Ik begrijp niet waar het idee vandaan komt dat je persé in je uppie in de natuur gaat zitten en alleen je mes meeneemt. Dat is behoorlijk tegen natuurlijk en bovendien nogal stom als je alleen een mes mee zou nemen, in plaats van alles dat je in je leven bij elkaar verzamelt hebt. Als er nou iets dom is vanuit overleven gezien, is het wel om bruikbaar materiaal niet te gebruiken. En dat soort (idd behoorlijk zwart wit, zo van alles of niets, alsof je alleen maar van de natuur mag gaan leven als je daar naakt naartoe gaat, anders voldoe je niet aan 'de spelregels' (van wie in vredesnaam?) en ben je afIk snap het ook niet. En het percentage mensen dat dit doet (en zich vanzelfsprekend zeer goed voorbereid) is zo klein, ik denk dan "waar maakt de overheid zich sowieso druk om?". En waar die anti reacties vandaan komen, geen idee. Er is er geen 1 in dit topic die roept "jaaaa, dat zou ik ook wel willen, volledig in mijn blote billen onvoorbereid in de rimboe worden neergezet met alleen een mes". Er is zelfs niemand die goed voorbereid op deze manier wil leven. Sterker nog, de manier waarop jij en Steff leven, er is er maar 1 die daar naar verlangt en dat is Miik. De rest zit liever waar ie zit.) ideeën zijn nou net onderdeel van een onrealistisch plaatje. Er komt dan namelijk een heel moeilijk psychologisch proces bij kijken, waar bijna niemand tegen bestand is. In mijn begin topic heb ik het over een paar mensen. Dat kan dus variëren van 2 t-m vul het zelf in. Dan heb je al een boel meer kennis, ervaring, mankracht en bovendien is het voor mensen ook normaal om samen te werken. Er zijn nu nog steeds mensen in Alaska die geheel zelfvoorzienend zijn gaan leven, na eerst in de westerse maatschappij te zijn opgegroeid. Ik heb meerdere documentaires van die mensen gezien. Ze hebben drie kinderen, eentje verloren, de andere twee leven inmiddels in de stad. Pa en ma nog steeds met zijn tweetjes middenin de wildernis, alleen te bereiken met een vliegtuigje. Er waren meerdere gezinnen in de streek, die zo'n 50-100km van elkaar vandaan leefden, maar ik geloof dat zij nu de enige zijn en dat de overheid na hun overlijden geen nieuwe mensen meer zal toestaan om zo te leven in die streek. Kun je het illegaal doen natuurlijk, maar waarom geen toestemming geven? Dat snap ik dus niet. Wat is daar de motivatie achter? Ik vind het ontzettend waardevol als iig enkele mensen de kennis houden over hoe te leven in de natuur. Ik ben zelf met een bushcrafter een paar keer op stap geweest in het bos. Heel interessant en het bos wordt plotseling een snoepwinkel. Bijna alles kun je wel ergens voor gebruiken. Middenin de winter kan ik nu vuur maken met een vuurstaal en een mes, verder heb ik niks nodig. Geeft toch een prettig gevoel om dat te kunnen, zeker in onze situatie. Je lucifers zouden maar nat zijn allemaal... dan kan 40km terug naar huis plotseling heel erg ver zijn en zelfs onoverkomelijk met wat tegenslag. Eigenlijk is het een reusachtige verarming van de menselijkheid, dat we niet eens meer weten hoe we zelf voor ons eten en veiligheid moeten zorgen, dat onze kinderen daar niets meer over leren, dat we totaal afhankelijk geworden zijn van de maatschappij. Hoewel ik de stap nooit zal zetten om in de natuur te gaan leven schuurt dat gegeven bij mij wel met mijn drang naar onafhankelijkheid.
In Estland leren de kindertjes vandaag de dag trouwens nog steeds van alles over eten uit de natuur. Maar ook dat zal snel voorbij zijn vrees ik.
En miik, het is jammer dat iemand als jij niet de mogelijkheden krijgt/heeft om het leven dat je in canada had voort te zetten. Ik ben overtuigd dat je daarin veel meer tot je recht zou komen
Maar ik denk dat er mensen zijn die het willen en die het kunnen. Heel weinig, maar ze zijn er. En die zichzelf prima kunnen redden. En ik zou het fijn vinden als deze mensen gewoon lekker de kans kregen om ook te doen wat zij willen. De planeet is te klein maar er is in bepaalde delen van de wereld nog genoeg ruimte.
Ik vind het allemaal zo krampachtig. Mensen mogen zelfs niet meer op een woonwagenkamp wonen, omdat de goegemeente dat niet leuk vindt. Iedere woonwagenbewoner die overlijdt, die z'n woonwagen wordt opgeruimd en daar mag geen nieuwe worden neergezet, in sommige gemeenten. De bewoners moeten zo ver gaan dat ze erkenning als cultureel erfgoed moeten aanvragen. Je moet dus of op een flat. Of in een rijtjeshuis. Of, als je het kan betalen, ja dan mag je in een vrijstaande villa. Maar alles dat daar buiten valt, past niet. Mag niet.
. Maar dat zie ik nog wel voor me. Een redelijk fatsoenlijk huis, stroom en een telefoon (liefst ook internet zei het verslaafde zieltje 
) en een dokter een-soort-van-in-de-buurt. En dan verder niet of maar heel weinig werken voor een baas en zelf bezig zijn met je eigen eten, houtvoorraad enz. En dan nog is het echt wel afzien als je weet dat de winter er aan komt. 
