Als ik hem al vind, gaat hij dan zeker op de loop.
Dat is het lastige aan Luis, hij vertrouwt niet op ons als hij buiten is. Binnen ook niet trouwens. Als hij denkt dat je iets van hem wil of verwacht dan vlucht hij weg en daar kan je met snoepjes of gelijk wat niets aan veranderen.
Maar buiten is naar hem toe lopen of hem vragen te komen vaak al voldoende.
Het is zo'n geweldige stresskip en dat is met ouder worden veel erger geworden.
Veel kans dat hij zich niet zomaar laat vangen, zelfs als we hem vinden. Al had ik nu natuurlijk wel alles gegeven dat hij een tracker zou hebben.
Bovendien is het hier vooral maisvelden. Op de foto nog niet, maar nu staat die ongeveer op mensenhoogte. Als je daar in gaat, maakt hij zich van het geluid dat je maakt zeker uit de voeten voor je hem kan zien. Plus dat het echt zoeken naar een spelt in een hooiberg is.
We hebben uiteraard wel al veel rondgelopen in de buurt, kan je toch niet laten. Maar we hebben natuurlijk geen idee waar hij naartoe is.
Vandaag eens gaan bellen bij de buren en flyers maken zeker.