[ine]

Dit is een artikel van de NVFR.: Deel 1

Vaccineren wij te veel?
 
Samenvatting van het artikel van Catherine O’Driscoll
Vertaald door Jaap van der Wijk

Catherine O'Driscoll is oprichter van het Canine Health Concern en auteur van het boek ‘What Vets Don't Tell You About Vaccines'.  

In 1991 stierf mijn vier jaar oude Golden Retriever Oliver plotseling. Zoals elke rouwende hondenbezitter vroeg ik mij af hoe dat mogelijk was. Twee jaar later stierf Oliver's zuster Prudence aan leukemie, en wederom vroeg ik mezelf af hoe dat kon. Mijn andere honden waren ook ziek: Chappie had een schildklieraandoening, Sophie liep mank van de artritis, Samson had een autoimmuunziekte (hij overleed toen hij vijf was) en Guinnevere had last van allergieën. Ik voelde mezelf zo ongeveer de slechtste hondenbezitter ter wereld en probeerde erachter te komen wat ik verkeerd deed.  

Ik ontdekte dat alle bovenstaande verschijnselen kunnen worden veroorzaakt door te veel vaccineren en verkeerde voeding. Mijn onderzoek leidde tot de publicatie van een boek met de titel ‘What Vets Don't Tell You About Vaccines' (‘Wat dierenartsen u niet over vaccins vertellen’), en dit leidde op zijn beurt tot een TV-documentaire die een enorme opschudding veroorzaakte in de veterinaire wereld. Op het moment waarop ik dit schrijf staat de Britse regering op het punt om een besluit aan te kondigen naar aanleiding van het onderzoek van een werkgroep ten aanzien van de vaccinatie van honden en katten. Ik hoop dat de veterinaire farmaceutische industrie haar invloed op de regering niet te zwaar zal laten gelden. Ik ben vooral bang dat de `onafhankelijke’ adviseurs van de regering die deel uitmaakten van de werkgroep in feite betaalde consulenten zijn van de grootste Britse producent van vaccins.  

Want het is gewoon waar: wij vaccineren te veel.  

De American Association of Feline Practitioners, de Academy of Veterinary Internal Medicine, de American Animal Hospital Association, de American Veterinary Medical Association, Council on Biologic and Therapeutic Agents, en tweeëntwintig veterinaire opleidingsinstituten in Noord Amerika hebben hun adviesprotocollen voor het vaccineren van katten en honden gewijzigd. In juli 2000, tijdens zijn 137e jaarlijkse conventie, presenteerde AVMA Council on Biologic and Therapeutic Agents (COBTA) zijn gezamenlijke standpunten, waarin met name aandacht werd besteed aan de volgende onderwerpen:  

Wanneer een jaarlijkse boostervaccinatie met een gemodificeerd levend virusvaccin (bijvoorbeeld hondenziekte, parvo of kattenziekte) wordt verstrekt aan een al eerder gevaccineerd volwassen dier, leidt dit niet tot aanvullende bescherming. Gemodificeerde levende virusvaccins zijn afhankelijk van replicatie (voortplanting door celdeling) van het virus voor een reactie. Antistoffen van eerdere vaccins laten het nieuwe virus niet repliceren. Antistoffentiters worden niet aanzienlijk geboosted, populaties geheugencellen worden niet uitgebreid. Er wordt geen aanvullende bescherming gegeven.  
De bijsluiters en verpakkingen van vaccins, alsmede de beweringen van de fabrikanten, moeten worden onderschreven door wetenschappelijke data. Er bestaan geen wetenschappelijke data die de adviezen ten aanzien van het jaarlijks verstrekken van gemodificeerde levende virusvaccins onderschrijven.  
Vaccins zijn niet onschadelijk. Onnodige bijverschijnselen en tegengestelde effecten kunnen worden beperkt door onnodige vaccinaties te vermijden.  
Gewone huisdieren hebben genoeg vergelijkbare reacties op blootstelling aan besmettelijke ziekten en op vaccins om een standaard vaccinatieprotocol te kunnen adviseren.  
Dierenartsen hebben een standaardprocedure nodig voor het rapporteren van tegengestelde effecten van vaccinaties.  

[ine]

Deel 2:

Om nog eens extra de nadruk te leggen op wat er hier door een aantal zwaargewichten van de Amerikaanse veterinaire autoriteiten wordt gezegd: jaarlijkse vaccinatie is onnodig. Dat komt omdat vaccins de vorming van antistoffen tegen besmettelijke ziekten stimuleren, en deze antistoffen blijven jaren in het systeem, waarschijnlijk het hele leven. Alles wat jaarlijkse boosters doen is het inbrengen van virussen die worden uitgeschakeld door de bestaande antistoffen; er vindt geen aanvullende bescherming plaats. En bovendien: vaccins zijn niet onschadelijk.  
Nadat hij had vastgesteld dat mensen levenslang immuun zijn voor ziekten waartegen zij in hun kindertijd zijn gevaccineerd, paste professor Ronald D Schultz, hoofd van de afdeling pathobiologie van de Wisconsin University, dezelfde logica toe op honden. Hij vaccineerde ze tegen rabiës, parvo, kennelhoest en hondenziekte en stelde ze na drie, vijf en zeven jaar bloot aan ziekteveroorzakende organismen. De dieren bleven gezond, waardoor zijn vermoeden werd bevestigd. Hij zette zijn experiment voort door de hoeveelheden antistoffen in het bloed van de honden te meten, negen en vijftien jaar na vaccinatie. Hij concludeerde dat de hoeveelheden voldoende waren om ziekte te voorkomen.  

Fredric Scott, professor emeritus van het Cornell University College of Veterinary Medicine, bereikte vergelijkbare resultaten door vijftien gevaccineerde katten te vergelijken met zeventien niet-gevaccineerde katten. Hij concludeerde dat de immuniteit van de katten zeveneneenhalf jaar na de vaccinatie nog bestond. In 1998 publiceerde de American Association of Feline Practitioners richtlijnen gebaseerd op het werk van Scott, en adviseerde men elke drie jaar te vaccineren.  

"De AAFP is van mening dat katten die elke drie jaar worden gevaccineerd net zo goed tegen deze infecties beschermd zijn als zij waren wanneer zij elk jaar werden gevaccineerd," zei James Richards, directeur van het Feline Health Center van Cornell University College of Veterinary Medicine. "Ik ben één van de velen die vinden dat het bewijs echt fascinerend is."  

In alle bescheidenheid ben ik echter van mening dat het eens per drie jaar vaccineren van uw hond of kat waarschijnlijk nog steeds teveel van het "goede" is. Dezelfde logica gaat op voor jaarlijkse boosters: de in het lichaam circulerende antistoffen schakelen slechts het virus in het vaccin uit. De richtlijn van drie jaar is waarschijnlijk een politieke concessie van de wetenschappers, ter wille van dierenartsen die een hoop inkomsten moeten missen wanneer zij niet jaarlijks meer kunnen vaccineren. In Canada worden dierenartsen nu zelfs uitgenodigd om seminars bij te wonen die hen moeten helpen op andere gebieden aan inkomsten te komen, ter compensatie van de verminderde inkomsten uit het vaccineren, dus de tijden zijn echt aan het veranderen.  

Maar afgezien van het feit dat onnodig vaccineren geld over de balk smijten is: wat zijn de effecten daarvan op u en uw honden?  

[ine]

Deel 3:

Het Merck Manual maant tot voorzichtigheid. Dit handboek wordt uitgegeven door een gigantische producent van vaccins, genaamd Merck, en is de bijbel van de artsen. Onder immunisatie bij kinderen verklaart Merck dat patiënten met B en/of T cel immunodeficiëntie, of afkomstig uit families met B en/of T cel immunodeficiëntie, geen levende virusvaccins mogen ontvangen in verband met fatale risico’s (dood). Merck beschrijft verschijnselen van B en T cel immunodeficiëntie zoals ademhalingsallergiën, voedselallergiën, eczeem, huidaandoeningen, neurologische beschadigingen en hartaandoeningen. Is dit van toepassing op één van uw honden?  

Kinderen toevertrouwd aan de zorg van goede artsen en verpleegsters vragen hun ouders of één van de bovenomschreven aandoeningen in de familie aanwezig zijn, en zo ja, dan ziet men af van het toedienen van levende virusvaccins (wat wij onze honden geven). U kunt zich dus niet afsluiten voor het feit dat u uw hond (die ook B en T cellen heeft) kunt vermoorden wanneer uw hond of de lijn waaruit hij voortkomt aan één van bovengenoemde aandoeningen lijdt en u hem levende virusvaccins toedient of laat toedienen. Het is daarom logisch om het risico van vaccinatie zoveel mogelijk te vermijden en niet meer te vaccineren dan strikt noodzakelijk is.  

Vaccins zijn echter niet alleen dodelijk. Ik heb veel studies gevonden die vaccins in verband brengen met zeer uiteenlopende ziekten.  

Bindvliesontsteking: in 1983 werd onderzoek verricht door Frick en Brooks, waarbij twee groepen honden met aanleg voor huidontsteking. Eén groep honden werd blootgesteld aan een allergeen (stuifmeel) en toen gevaccineerd. Zij kregen geen huidontsteking. De tweede groep werd gevaccineerd alvorens aan het stuifmeel te worden blootgesteld. Deze groep kreeg wel huidontsteking, en ook bindvliesontsteking. Deze studie toont derhalve aan dat vaccins overgevoeligheid veroorzaken en tot een allergische aandoening leiden, waarvan bindvliesontsteking en huidontsteking symptomen zijn.  

Dit verklaart hoe het komt dat het onderzoek naar vaccins, uitgevoerd door Canine Health Concern's (CHC's), waarbij meer dan vierduizend honden waren betrokken, wel moest uitwijzen dat 56,9% van alle honden in het onderzoek met bindvliesontsteking deze aandoening voor het eerst kregen binnen drie maanden na een vaccinatie, en 61,2% van de honden met huidproblemen kregen voor het eerst symptomen daarvan binnen dit cruciale tijdsbestek. Wij gaan ervan uit dat wanneer het vaccin niet in verband kan worden gebracht met ziekten die na de vaccinatie optreden, dan moet slechts 25% van alle ziekten beginnen binnen elk kwartaal van het jaar. Nota bene: in het algemeen traden de meeste aandoeningen op binnen een week na de vaccinatie.  

Maagdarmproblemen: ik weet zeker dat u op de hoogte bent van de controverse rond gemodificeerd levend virusvaccin en de bewering van wetenschappers uit Groot-Brittannië en de Verenigde Staten dat het vaccin de veroorzaker is van het spastische darmsyndroom of de ziekte van Crohn. Mijn eigen onderzoek toont aan dat ontstekingen van het maagdarmkanaal een bijverschijnsel van het vaccineren is, en niet van een specifiek vaccin, hoewel de praktijk van het vaccineren van meerdere virussen tegelijk daarmee verband kan houden. Uit ons onderzoek bleek dat 2,7% van alle bij het onderzoek betrokken honden dikkedarmontsteking had, die in 56,9% van de gevallen optrad binnen drie maanden na de vaccinatie.  

[ine]

Deel 4:

In het Concise Oxford Veterinary Dictionary staat dat Type I overgevoeligheidsreacties worden veroorzaakt door een antigeen reagerend met weefsel masT cellen, met specifieke antistoffen op hun membranen. Hierdoor komen stoffen vrij die ontstekingen veroorzaken. De verschijnselen van Type I overgevoeligheid variëren van soort tot soort, maar kunnen gepaard gaan met verstopping van de luchtwegen, diarree, overgeven, kwijlen, buikpijn en blauwzucht. (Het woord 'ontsteking' staat centraal in het debat over vaccins.)  

In een verhandeling voorbereid door R Brooks van de Commonwealth Serum Laboratories Limited voor de Australian Veterinary Journal (oktober 1991), getiteld 'Adverse reactions to canine en feline vaccins', worden reacties van het systeem op vaccins omschreven.  

Onder Type I overgevoeligheid blijkt uit de verhandeling dat aanvankelijke rusteloosheid, overgeven, diarree en kortademigheid tot de klinische verschijnselen bij honden behoren. Brooks schrijft dat sommige gevallen tot bewusteloosheid en de dood leiden.  

Als een vooraanstaand werk op het gebied van inflammatoire (allergische) reacties op de vaccinatie wordt het onderzoek beschouwd dat werd verricht door Dr Larry Glickman en Dr Harm HogenEsch van de Purdue University, hoewel er ruime keuze is in andere onderzoeksresultaten. Hun verhandeling werd gepresenteerd op de International Veterinary Vaccines en Diagnostics Conference, in 1997.  

Het team bestudeerde de effecten van regelmatige vaccinatie op het immuunsysteem en maagdarmsysteem van Beagles. Eén controlegroep werd niet gevaccineerd en de andere groep werd gevaccineerd met een commerciële cocktail op leeftijd van 8, 10, 12, 16 en 20 weken en met een rabiësvaccin op leeftijd van 16 weken.  

De gevaccineerde groep ontwikkelde betekenisvolle niveaus van auto-antistoffen van fibronectine, laminime, DNA, albumine, Cytochrome C, transferrine, cardiolipine, en collageen. Dit duidt erop dat honden, wanneer zij gevaccineerd zijn, hun eigen biochemisch systeem beginnen aan te vallen: zij worden allergisch voor zichzelf. Dr William R La Rosa van de Hayward Foundation, die sponsor was van het onderzoek, merkte op: "... de overweging moet zijn dat iets in het vaccin één van de oorzaken is (bij de genetisch gevoelige hond) van ziekten als hartstoornissen, huidaandoeningen, nierontsteking, etc."  

Eén conclusie van het CHC onderzoek was bijvoorbeeld dat 53,7% van de honden met nierbeschadigingen deze aandoening voor het eerst kregen binnen de drie maanden na vaccinatie. Dat is nauwelijks verrassend wanneer men naar de studie van Purdue kijkt, want één van de biochemische stoffen die na de vaccinatie worden aangetast is laminine, en laminine beschermt de niercellen.  

Ook blijkt uit een onderzoek van dierenarts Ilse Pedler dat auto-antistoffen op collageen een verklaring kunnen geven voor de toestand van de gewrichten van honden en katten. Bestanddelen van vaccins zijn ook gevonden in het beenderstelsel van patiënten met artritis, en andere studies tonen aan dat vaccins artritis veroorzaken.  

Het is tevens verontrustend dat de studie van Purdue aantoont dat gevaccineerde honden auto-antistoffen op hun eigen DNA aanmaken, hetgeen erop wijst dat vaccins genetische schade veroorzaken, en we moeten ons afvragen wat voor zin het heeft om wetenschappelijk onderzoek te verrichten naar genetische aandoeningen van onze honden, wanneer we voortdurend bezig zijn met het introduceren van nieuw aandoeningen tengevolge van vaccins.  

[ine]

Deel 5:

Veel gedragsproblemen konden na vaccinatie worden aangetoond door Ilse Pedler, maar ook in het CHC onderzoek kwam dit naar voren. In de CHC onderzoek ontwikkelden 73,1% van de honden met concentratieproblemen deze toestand voor het eerst tijdens de cruciale periode na de vaccinatie; 72,5% vertoonde kenmerken van nervositeit en overbezorgdheid en 64,9% begon gedragsproblemen te ontwikkelen.  

Het is bekend dat hersenvliesontsteking het gevolg kan zijn van vaccinatie. In het Merck Manual leest men bijvoorbeeld: "Bij acute verspreide ontsteking van hersenen en ruggenmerg (postinfectueuze encephalitis) kan demyelinisatie spontaan optreden, maar is doorgaans het gevolg van een virale infectie of vaccinatie (of zeer zelden een bacterieel vaccin), hetgeen een immunologische oorzaak veronderstelt." Dit duidt op een verband tussen encephalitis en gedragsproblemen, zowel bij mensen als bij dieren.  

Het is interessant dat Ilse Pedler het in het onderzoek van haar praktijkgegevens ook heeft over pijn aan de wervels, omdat Merck verklaart dat encephalitis zich ook verspreidt naar het ruggenmerg.  

Ilse Pedler stelde tevens vast dat dieren na de vaccinatie epilepsie ontwikkelden. Dit komt inderdaad overeen met ons eigen onderzoek, waaruit bleek dat 73,1% van honden met epilepsie deze ziekte binnen drie maanden na de vaccinatie kregen. Merck omschrijft epilepsie als een symptoom van encephalitis. Ik vraag mij af hoeveel dierenartsen eraan denken om het verschijnsel epilepsie na vaccinatie te melden aan de VMD. Bij mensen is schadevergoeding betaald aan ouders wier kinderen epilepsie te hebben gekregen ten gevolge van vaccinatie, hetgeen verdrietig genoeg door autopsie moest worden bevestigd.  

Desondanks heeft Intervet op openbare bijeenkomsten en in de media beweerd dat epilepsie niet door vaccins kan worden ontwikkeld. Daarentegen beschrijft Merck epilepsie als een symptoom van encephalitis, en vaccins als een oorzaak van encephalitis.  

[ine]

Deel 6:

Ilse Pedler ontdekte ook een aantal bijverschijnselen van injecties bij honden, en zelfs nog meer bij katten, hetgeen wordt bevestigd door het hoge aantal gevallen van kanker op plaatsen waar katten worden geïnjecteerd: tienduizenden per jaar. In een eerder verschenen nieuwsbrief van CHC hebben wij een gespreksverslag gepubliceerd van een presentatie van een Amerikaanse dierenarts op een BSAVA conferentie, waarin hij verklaarde dat Amerikaanse dierenartsen katten vaccineren in de staart of een poot, zodat ze het lichaamsdeel kunnen amputeren wanneer kanker optreedt.  

81,1% van de honden met een tumor of groeistoornis op de plaats van inenting ontwikkelde deze aandoening binnen drie maanden na de vaccinatie, zo blijkt uit het CHC onderzoek.  

Ilse Pedler maakte ook melding van bewusteloosheid, en ernstige shock geldt als een bekende mogelijke reactie op vaccinatie. Een ernstige shock kan de dood tot gevolg hebben, tenzij onmiddellijk adrenaline wordt toegediend.  

Dit zijn slechts enkele van de onderzoeken die vaccins in verband brengen met levensveranderende en levensbedreigende aandoeningen. Dr Jean Dodds, een Amerikaanse dierenarts en onderzoeker, heeft ook een aantal wetenschappelijke verhandelingen geschreven om de samenhang tussen gemodificeerd levend virusvaccin en een toename van immuunsysteem- en bloedgerelateerde ziekten als kanker, leukemie, storingen in het immuunsysteem, bloedarmoede, schildklieraandoeningen en de ziekte van Addison te illustreren.  

Twee factoren lijken bepalend te zijn voor het feit dat drastische veranderingen van het vaccinatiebeleid voor gezelschapsdieren nog steeds niet zijn doorgevoerd. De eerste factor is dat dierenartsen hebben geleerd dat jaarlijkse vaccinatie noodzakelijk is, en connecties tussen wetenschappelijke opleidingsinstituten en de veterinaire farmaceutische industrie, zowel als het verlies van inkomsten uit de praktijk, vertragen het tempo van de veranderingen. De tweede factor is angst: wij hondenliefhebbers zijn gewend om blind te varen op het advies van onze dierenarts – die met zekerheid meer kennis van zaken heeft dan wij - en we zijn bang om onze dieren aan besmettelijke ziekten bloot te stellen.  

Zelf kwam ik op een bijzonder ingrijpende wijze tot inkeer. Nadat ik het verdriet van het overlijden van Oliver, Prudence en Samson had doorgemaakt, probeerde ik mijn honden te beschermen zonder hen bloot te stellen aan de gevaren van vaccinatie. Het gevolg is dat ik twee zes jaar oude ongevaccineerde Golden Retrievers heb die, in tegenstelling tot Ollie, Pru en Sam, nooit bij de dierenarts hoeven te komen. Hun immuunsysteem wordt bijgestaan door nosodes – het homeopathische alternatief voor vaccins - en rauw, biologisch verantwoord voedsel. Ik heb geen aanleiding om spijt te hebben van mijn besluit om de vaccinatienaald links te laten liggen en ben verheugd over hun voortdurende goede gezondheid. Duizenden mensen vanuit de hele wereld die mijn boek hebben gelezen bevestigen dit verhaal met trots. Het boek is momenteel uitverkocht, dus dit is geen verkooppraatje! Ik wil u en uw honden echter de pijn besparen die ik en mijn honden hebben moeten doorstaan.

[ine]

Nog een brief, die ik al eens geplaatst heb, maar niet terug kan vinden!!

Critter Fixer Pet Hospital
Bob Rogers, DVM
5703 Louetta
Spring, Texas 77379
281-370-3262
http://critterfixer.com/
 

April 17, 2002

Office of the Attorney General Consumer Protection Division
Box 12548
Austin, Texas 78711-2548

Mijne heren,

Hierbij dien ik een aanklacht in tegen alle vergunninghoudende dierenartsen die hun huisdierenpraktijk uitoefenen in de staat Texas wegens het niet nakomen van de Regels voor Professioneel Gedrag, artikel 573-26, waarin geschreven staat: dierenartsen met een vergunning om te praktiseren zullen dit doen op een oprechte en integere manier en hun cliënten op een oprechte en integere manier behandelen wat betreft de tijd die men aan hen besteedt en de diensten die men aanbiedt, en wat betreft de bedragen die berekend worden voor accommodatie, dienstverlening, behandelingen en medicijnen.

Ik verklaar hierbij dat de tegenwoordige praktijken rond de verkoop van vaccins voor gezelschapsdieren bestaat uit oplichting door het geven van een verkeerde voorstelling van zaken, diefstal door misleiding en ongepaste beïnvloeding door alle dierenartsen die werkzaam zijn in een praktijk voor gezelschapsdieren.

Het aanbevelen, toedienen en in rekening brengen van coronavaccins bij volwassen honden is oplichting door een verkeerde uitleg, diefstal door misleiding en ongepaste beïnvloeding gezien de wetgeving van deze staat.

Honden ouder dan 8 weken zijn niet vatbaar voor het coronavirus. De ziekte die door dit virus veroorzaakt wordt, is nog nooit voorgekomen bij volwassen honden. Honden ouder dan 8 weken die geïmmuniseerd zijn tegen parvo zullen geen symptomen van corona ontwikkelen. Het toevoegen van een overbodige entstof aan het vaccinatieprotocol resulteert in een verminderde weerstand tegen belangrijke ziekten zoals parvo en hondenziekte en een grotere kans op schadelijke reacties.
Immunologen twijfelen aan de werking van het coronavirus vaccin omdat er IgA antilichamen afgescheiden zoude moeten worden door het slijmvlies ter bescherming tegen het coronavirus en een enting via de huid is niet erg doelmatig om dit te bewerkstelligen. Tweeëntwintig veterinaire geneeskundige scholen, waaronder Texas A&M, bevelen een vaccinatie met coronavirus voor honden niet aan.
Specialisten op het gebied van de spijsvertering op Universiteitsklinieken hebben vastgesteld dat zij slechts 1 x per 10 jaar een geval van coronavirus te behandelen krijgen. In verschillende situaties zijn grote aantalleen honden overleden aan de schadelijke reacties op de entstof.
Een redelijk denkende cliënt kiest niet voor toediening van deze entstof wanneer hij deze informatie krijgt.

[ine]

Vervolg:

Het aanbevelen, toedienen en in rekening brengen van een hervaccinatie met gemodificeerde levende entstoffen zoals hondenziekte, parvovirus, Feline Panleukopenia, injecteerbare Feline Rhino tracheitis en injecteerbare Feline Calicivirus op halfjaarlijkse, jaarlijkse, tweejaarlijkse of driejaarlijkse basis is diefstal door misleiding, oplichting door verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepast beïnvloeding gezien de literatuur waarin te lezen is:

Het USDA Center for Biology and therapeutic agents verklaart dat er geen wetenschappelijke literatuur voorhanden is die de claim op de etiketten om jaarlijks te vaccineren met gemodificeerde, levende entstoffen onderbouwt en teksten op etiketten dienen onderbouwd te worden met wetenschappelijke gegevens.
Immunologen zijn het er over eens dat gemodificeerde, levende entstoffen zich niet kunnen vermeerderen om het immuunsysteem op te wekken tot actie en dat de antistoffen van een vorige vaccinatie zullen verhinderen dat er vermeerdering van de entstoffen van de nieuwe vaccinatie plaatsvinden. Op deze manier wordt de weerstand van de patiënt niet verhoogd. Er is geen enkel voordeel voor de patiënt. De cliënt moet betalen voor iets dat weinig tot geen uitwerking heeft, afgezien van het feit dat de patiënt blootgesteld wordt aan onnodige risico’s wat betreft schadelijke reacties op de toediening van de entstoffen.
De connectie tussen vaccinaties en het ontstaan van IMHA {Immune Mediated Hemolytic Anemia] is wereldwijd aangetoond.
Het is aangetoond dat de tijdsduur van immuniteit tegen hondenziekte 7 jaar is volgens onderzoek op immuniteit, en 15 jaar volgens bloedonderzoek; voor parvovirus 7 jaar volgens onderzoek op immuniteit; voor Feline Panleukopenia en Rhino tracheitis en Feline Calicivirus 7,5 jaar volgens onderzoek op immuniteit.
Een redelijk denkende cliënt zou niet kiezen voor hervaccinatie van een van de bovengenoemde vaccinaties voor een huisdier dat al geïmmuniseerd is wanneer bij bovenvermelde informatie zou krijgen.
De aanbevelingen om vaccinaties tegen leptospirose toe te dienen in Texas is diefstal door misleiding, fraude door een verkeerde uitleg en misleiding door te zwijgen, en ongepaste beïnvloeding gezien het feit dat:

Hoewel leptospirose als endemische aandoening bij honden in opkomst is in bepaalde delen van het land, is leptospirose bij de honden van Texas een zelden voorkomende aandoening. Volgens het Texas Veterinary Medical Diagnostic Lab zijn er gemiddeld twaalf gevallen van leptospirose per jaar bij honden. Factoren die aangeven welke honden risico lopen zij niet bekend. Gezien het feit dat er meer dan 6 miljoen honden zijn in Texas, is de kans op leptospirose kleiner dan 2 per miljoen.
De vaccins die gewoonlijk gebruikt worden bevatten de types Lepto Canicola en Lepto icterohaemorrhagiae, en er is geen bescherming tegen de andere twee types die in Texas gediagnosticeerd zijn. De nieuwere vaccins die Lepto pomona en Lepto grippotyphosa bevatten zijn wel verkrijgbaar, maar de immuniteitsduur is minder dan een jaar. Om beschermd te zijn tegen deze ziekte zou een hond twee keer per jaar gevaccineerd moeten worden met vier types vaccin.
Mensen kunnen leptospirose krijgen maar er zijn geen gevallen bekend waarbij de ziekte van de hond is overgegaan op een mens en men neemt aan dat dit risico te verwaarlozen is.
Gezien het gevaar van een schadelijke reactie zou een redelijk denkende cliënt niet kiezen voor vaccinatie van zijn huisdier wanneer hij bovenvermelde informatie zou krijgen.

[ine]

Vervolg2:

De aanbevelingen om te vaccineren tegen de ziekte van Lyme voor honden die in Texas verblijven is oplichting door verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepaste beïnvloeding gezien de literatuur waar te lezen is:

Het Texas Department of Health rapporteert slechts zeventig gevallen van mensen die de ziekte van Lyme hebben en zij hebben deze opgelopen tijdens reizen en verblijven buiten Texas.
Julie Rawlings gaf in haar onderzoek naar het voorkomen van het organisme in de teken aan dat het Borrelia burgdorferi niet in voldoende mate aanwezig is in de daarvoor geschikte tekensoort in Texas om de ziekte van Lyme tot een endemische ziekte voor honden te maken.
80% van de gevallen van de ziekte van Lyme in de VS komen voor in de staten New England en Wisconsin.
Texas A&M College of Veterinary Medicine heeft geen gevallen van de ziekte van Lyme geconstateerd bij honden in Texas. Proeven die gedaan zijn in dierenasiels hebben geen enkel positief geval opgeleverd.
Dr. Jacobson, Cornell University heeft een wereldwijde relatie gedocumenteerd van meer dan 327 gevallen van honden die polyartritis ontwikkelden na toediening van het vaccin tegen de ziekte van Lyme.
Een redelijk denkende cliënt zou niet kiezen voor vaccinatie met het vaccin tegen de ziekte van Lyme wanneer hij deze informatie over het risico versus de voordelen zou krijgen.
De aanbevelingen om katten te vaccineren met een entstof waaraan een adjuvans is toegevoegd zonder een veilig alternatief aan te bieden, is oplichting door verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepaste beïnvloeding gezien de literatuur waar men kan lezen:

Entstoffen met toegevoegde stoffen zijn schuldig bevonden aan het veroorzaken van kanker op de plaats van enting.
1 op 1000 katten ontwikkelt deze vorm van kanker die 100% dodelijk is.
Veilige vaccins zonder toegevoegde stoffen zijn beschikbaar.
Een redelijk denkende cliënt zou nooit kiezen voor entstoffen met toegevoegde stoffen voor zijn kat wanneer hij deze informatie krijgt.
De aanbevelingen voor vaccinaties van katten met het vaccin tegen infectieuze peritonitis (FIP) is oplichting door verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepaste beïnvloeding gezien de literatuur waar te lezen is:

Infectieuze peritonitis (FIP) is een zelden voorkomende aandoening.
80% van de volwassen katten dragen het normale goedaardige Coronavirus. Bij zeldzame gelegenheden muteert het Coronavirus in het kwaadaardige infectieuze peritonitis (FIP). Elke mutatie vormt een andere variant en er is geen kruisbescherming. Deze entstof werkt niet en kan helemaal niet werken.
Onafhankelijke studies hebben de claim van de producent dat entstof werkt, niet kunnen onderbouwen.
Tweeëntwintig diergeneeskundige opleidingsinstituten en de American Association of Feline Practitioners bevelen deze vaccinatie niet aan.
Een redelijk denkende cliënt zou niet kiezen voor deze vaccinatie als hij deze informatie zou krijgen.
De aanbevelingen om katten jaarlijks te vaccineren met het vaccin tegen infectieuze leukemie (FeLV) voor volwassen katten, dat niet zonder gevaar is, is diefstal middels bedrog, oplichting door verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepaste beïnvloeding gezien de literatuur waar te lezen is:

Katten ouder dan 1 jaar zijn, als ze nooit besmet zijn geweest, immuun voor infectieuze leukemie of ze nou wel gevaccineerd zijn of niet.
Het vaccin tegen infectieuze leukemie (FeLV) met toegevoegde stoffen kan op de plaats waar geënt is een fatale vorm van kanker veroorzaken. Deze vorm van kanker komt voor bij 1:10.000 gevaccineerde katten.
Alleen katten jonger dan 1 jaar of katten met een verhoogd risico dienen gevaccineerd te worden.
Een redelijk denkende cliënt zou niet kiezen voor vaccinatie van zijn kat wanneer deze informatie gegeven wordt.

[ine]

Vervolg 3:

De aanbevelingen om honden en katten elk jaar te vaccineren met een vaccin dat 3 jaar werkzaam is, is diefstal middels bedrog, oplichting door een verkeerde uitleg, misleiding door te zwijgen en ongepast beïnvloeding gezien het feit dat:

De vaccins zijn goedgekeurd door de USDA en bewezen hebben immuniteit te leveren gedurende 3 jaar door de USDA en 7 jaar door serologische onderzoeken die gedaan zijn door Dr. Ron Schultz; daarom is jaarlijkse hervaccinatie iets waarvoor een cliënt wel moet betalen maar dat verder geen effect heeft.
Er zijn geen gegevens beschikbaar waaruit blijkt dat de immuniteit van huisdieren verbeterd is na de tweede vaccinatie.
De National Association of State Public Health Veterinarians adviseert om honden en katten in te enten tegen rabiës op de leeftijd van 4 maanden, een jaar later en daarna elke 3 jaar. Dit protocol heeft bewezen effectief te zijn in 33 staten van de VS.
De aanbeveling om bloedonderzoeken te laten verrichten naar de aanwezigheid van antistoffen bij honden en katten om te bekijken of een herhaling van de vaccinatie noodzakelijk is, is oplichting middels een verkeerde uitleg, bedrog door te zwijgen en ongepaste beïnvloeding gezien de voorhanden literatuur waarin men kan lezen:
De duur van de immuniteit voor ziektedragende stoffen wordt gecontroleerd door de herinneringscellen, B&T lymfocyten. Wanneer ze eenmaal geprogrammeerd zijn, blijven ze levenslang werken. Er wordt geen rekening gehouden met de aanwezigheid van deze cellen wanneer men test op antilichamen.
Zelfs wanneer er geen antilichamen zijn, zijn de herinneringscellen in staat om een adequate reactie van het immuun systeem op te wekken. Een negatieve uitslag van een ‘titer’ onderzoek betekent niet dat er geen immuniteit is of dat een hervaccinatie de immuniteit van de patiënt verhoogd zal worden.
Een positieve titer heeft in studies naar onderzoek naar de immuniteit niet bewezen dat er ook daadwerkelijk immuniteit is.
De cliënt betaalt voor een onderzoek terwijl de dierenarts geen enkele garantie kan geven over de uitslag.
Het is bewezen dat hervaccinatie met levende entstoffen geen enkel effect heeft en dat er immuniteit is gedurende 7 jaar of langer.
Een redelijk denkende cliënt zou deze test niet nemen wanneer hij deze informatie zou krijgen.
Ik heb deze bedrieglijke verkooppraktijken onder de aandacht gebracht van het Board door zes brieven naar hen te schrijven, door voor het Board te verschijnen en aanwezig te zijn bij drie vergaderingen. De leden van het Board hebben door de vragen die ze stelden laten zien dat ze zeer eensgezind zijn wat hun mening over deze onderwerpen betreft, dat ze de teksten die ik hen toegestuurd heb, niet hebben gelezen en dat ze mijn brieven ook niet hebben gelezen. De leden van het Board hebben bij elke gelegenheid geweigerd om in actie te komen.

Het Board heeft mijn verzoek om geen vergunning te geven aan de Pfizer Animal Health Drug Company om aanvullende informatieve bijeenkomsten te houden over de vaccinatie van gezelschapsdieren afgewezen terwijl deze seminars misleidend zijn omdat er belangrijke feiten verzwegen worden door belangenverstrengeling waardoor dierenartsen aangezet worden om door te gaan met hun misleidende praktijken bij het verkopen van vaccins.

De inwoners van de staat Texas betalen meer dan 360 miljoen dollar per jaar voor vaccins die niet noodzakelijk zijn en mogelijkerwijze schade aanrichten bij hun huisdieren. Meer dan 600.000 huisdieren worden elk jaar ziek door de schadelijke reacties op onnodige vaccinaties. Velen van hen sterven.

[ine]

Vervolg 4:

Een enquête die uitgevoerd is door de American Animal Health Hospital Association geeft aan dat minder dan 7% van de dierenartsen hun adviezen hebben bijgesteld ondanks het feit dat deze nieuwe aanbevelingen sinds 1995 tot twee maal toe zijn verschenen in alle belangrijke veterinaire medische tijdschriften.

Gezien het feit dat het doel van dit Board van de staat Texas is om de inwoners van Texas te beschermen, zoals bepaald is in de Texas Administrative Code Title 22, Part 23, Chapter 577, Subchapter B, Rule 577.16: Verantwoordelijkheden van het Board: [a] The Texas Board of Veterinary Medical Examiners is verantwoordelijk voor het tot stand brengen van richtlijnen en het vervaardigen van regels om een hoge mate van integriteit, bekwaamheid en handelwijze binnen het beroep van de veterinaire geneeskunde tot stand te brengen en te handhaven in overeenstemming met de Veterinary Licensing Act, eis ik hierbij dat de Texas State Board of Veterinary Medical Examiners aantoonbare en zorgvuldige acties dient te ondernemen om de misleidende verkooppraktijken en fraude bij het verkopen van vaccins voor gezelschapsdieren stop te zetten.

Het zou acceptabel zijn wanneer de Texas State Board of Veterinary Medical Examiners aan de AG zou vragen om een oordeel te vellen over deze praktijken en wanneer de Texas State Board richtlijnen zou aangeven in de Board Notes, waarin aangegeven wordt dat het Board de praktijken die ik hierboven omschreven hebt, verbiedt.

Een alternatieve oplossing zou zijn dat het Board aan alle praktiserende dierenartsen bekend maakt dat er een aanklacht is ingediend tegen hen, en dat elke aanklacht tot een gerechtelijke procedure zal leiden.

Wanneer er binnen negentig dagen na ontvangst van deze brief geen aantoonbare en zorgvuldige actie heeft plaatsgevonden van de zijde van het Board, dan zal ik namens de inwoners van Texas een principiële procedure opstarten tegen de Texas State Board of Veterinary Medical Examiners, wegens nalatigheid in de uitvoering van hun verantwoordelijkheden, en zal ik het Hof vragen om het Board opdracht te geven om hun plichten na te komen.

Hoogachtend,

Dr. Robert L. Rogers.

[ine]

Nieuwsbrief NVFR juni 2003:

Deze artikelen hebben geleid tot een golf van protest en verontrusting in de Nederlandse kynologie, met reacties variërend van "als dat toch eens waar is" tot "de dierenartsen willen hun kip met de gouden eieren niet slachten".  
De NVFR heeft de afdeling virologie van de veterinaire faculteit van de Universiteit Utrecht en de veterinaire pers om opheldering en stellingname verzocht. Wij houden u op de hoogte.  

Nieuwsbrief september 2003:

Veterinair Nederland zwijgt in alle talen

Heel veterinair Nederland hult zich in karakteristiek stilzwijgen naar aanleiding van de vragen die de NVFR heeft gesteld over de gangbare vaccinatieprotocollen en de eventuele schadelijke effecten daarvan. Niemand waagt het zijn of haar mond open te doen, maar intussen vindt er her en der al verandering van de protocollen plaats. Parvo-vaccinaties die doorgaans op leeftijd van 9 weken plaatsvonden, worden vaker verschoven naar een leeftijd van 12 à 14 weken, wanneer de eerste cocktail moet worden toegediend. Rabiësentingen worden voorzichtig verschoven van jaarlijks naar eens per twee of drie jaar, tenzij de entingen nodig zijn voor verblijf in het buitenland. Men schijnt in de veterinaire wereld panisch te zijn voor de aansprakelijkheid voor schade die mogelijk het gevolg is van te veel of oneigenlijk vaccineren. Een integere Nederlandse dierenarts die de kwestie wil toelichten, al was het maar om de onrust weg te nemen, heeft zich nog niet aangediend. Wellicht heeft België toch minder corrupte dierenartsen dan wij, alhoewel calvinistische Nederlandse dierenartsen graag het tegendeel beweren.  
 

[Eidos]

Steengoed Ine!!!!!

Ik zal dit stuk uitprinten en aan iedereen geven die ik ken die in het bezit is van katten en/of honden .

Liefs barbara

[chooky]

Super!!!
Hardstikke bedankt Ine. Ik ga het ook uitprinten, morgen even langs de copyshop, kan ik ook uitdelen.

[jeanne]

Nou, maar goed dat ik nu weet dat ik alles kan kopieren en plakken in word! Ga ik morgen eens op mijn gemak lezen!!!!!!!!!!!
Thanks, je hebt er weer veel moeite voor gedaan Ine, toppie!