ik wil toch even reageren: onze (verwaarloosde herplaats) hond, was erg mager. liep in 1e instantie bij ons overal "doorheen"
Het was duidelijk bij onze 1e bezoek aan de da, dat er veel mankeerde, hoe erg het was, zagen we pas na een week of 8 opkomen.
Hij was mager, had enorme voedsel behoefte.
We hadden hem ontwormd met druppels (de naam is me even ontschoten) omdat de da er vanuit ging dat er toch wel iets met deze hond was gedaan, in ieder geval als pup/jonge hond. hij bleef kwakkelen en het ging in de zomer steeds verder bergafwaarts (we hebben hem eind april in huis gekregen), hij werd sloom, viel af en had af en aan zware diarree wat amper te stoppen leek en ook niet voor lang.
iI augustus volgde uitgebreid bloedonderzoek en een echo van de buik: hij had zware (zeer zware) bloedarmoede en geen witte bloedcellen meer, en bleek spoel en haakworm te hebben. Uiteindelijk bleek hij ook (wat we allang vermoedde) giardia te hebben in zeer ernstige mate.
Hij had dunne en dikkedarm ontsteking, opgezette lymfeknopen in de buik, een misvormde milt, te hoge nierwaarde en een veel te lage schildklierwaarde.
De wormen waren er zo uit, de giardia is een heel ander verhaal, wat een krengen zijn dat.
Onze da zei dat hij vroeger nog geleerd had dat volwassen honden (onze hond is 5jaar) helemaal geen spoelworm konden hebben, gezien het feit dat onze hond ze zelfs opbraakte en overal door zijn lichaam bleken te zitten was dat feit dus weerlegd.(maar dat wist tie al)
het was toen ontzettend moeilijk voeding te vinden die hij nog verdragen kon, door de zware dunne en dikkedarm ontsteking, was hij al aardig kapot van binnen en had grote intolerantie opgebouwd.
Niets verdroeg hij, ook niet vers.
Uiteraard zijn wij wel heel hard met onze hond (en onze da heeft echt meegeknokt) aan het werk gegaan, samen met Hildegard Dijkgraaf en haar studente Leonie.
We zijn hem puur gaan behandelen om hem sterker te maken. Geen medicatie voor nieren of schildklier, er vanuitgaande dat alles een gevolg was van de zware verwaarlozing en parasieten besmetting.
Het heeft ons en onze hond veel gekost (ook financieel maar dat terzijde), hij at wel voor een hond van 70kg (en hij is er nu 40).
We zijn veel bij de da geweest (of hij bij ons, wat een schat van een man is dat), Leonie heeft (en nog) ons fantastisch bij gestaan.
En.... hij is er goeddeels doorheen.
Zijn voedingsintolerantie gaat nu eindelijk heel snel minder worden en zit hij op een dieet met half versvlees al (eend/rijst), ik zal de details besparen, maar alles en werkelijk alles gaf waterdiarree behalve verse vis en visbrokjes. Hij is van 32 naar 40kg, en ziet er prachtig uit.
Mensen vragen of hij nu volwassen is, zo uitgezwaard is hij nu (nu pas kennelijk, en blijkbaark kon dat nog na al die jaren)
zijn we uit de problemen...... nee, dit weekend nog had hij weer diarre en kwam er een enorme plas bloed mee, zijn darmen zijn zo beschadigd.
Onze da is er van overtuigd en heeft het ook zo gezegd dat hij bij zijn oude adres absoluut was doodgegaan tussen 3 en 6 maanden, of bij het 1e beste virus wat hij had opgepakt (in-geent was hij ook niet sinds zijn pupentingen), dit puur door de invasie van parasieten in zijn lichaam.
Dus volgens mij kan het wel, dat een hond sterft aan een wormbesmetting, als je het maar erg genoeg laat worden, maken wormen (en giardia) alles stuk, spoelwormen zitten overal in de hond en maken ook de lever stuk. Gelukkig is onze Gorby daarvoor gespaard gebleven en lijkt hij nu op peil te komen.
Maar het kan wel........ als je maar slecht genoeg voor je hond zorgt.