Ik heb een vraagje...
De hond van de buuf, een benner lust ontzettend graag rozebottels.
Nou vroeg ik mij af of die dingen wel goed zijn? Zou het eventueel een toevoeging zijn voor in een GF mix?
In de zoekfunctie kan ik ook weinig vinden
Moderator: Lizzy
chooky schreef: Uit Het geïllustreerde kruidenhandboek, van Juliette de Bairacli Levy
Roos (Rosa canina / Rosaceae)
Komt voor in hagen en bossen. Bladeren hebben de roosvorm, met fijne stekels. Bloemen zijn groot, rose of roomwit, zoet geurend. Vruchten zijn groot, hard, rood (rozebottels). Alle variëteiten van de roos, met inbegriip van de gecultiveerde soorten, zijn een waardevol tonicum voor het gehele lichaam en in het bijzonder voor het hart.
Zij zijn zacht adstringerend [volgens mij betekent dat samentrekkend] en iets laxerend. De vruchten zijn ook laxerend. Ze zijn bijzonder rijk aan vitaminen, in het bijzonder vitamine C, verkoelend voor het bloed en bijzonder heilzaam als middel tegen vrouwenziekten.
Vroeger werd de wortel aanbevolen als middel tegen hondsdolheid en hierin ligt misschien de reden voor de naam van een van de wilde variëteiten : Rosa canina, hondsroos. De oude Kelten gebruikten deze rozensoort tegen ontstoken wolvebeten, zowel bij mensen als bij hun huisdieren. De bloembladen van de sterk geurende gecultiveerde roos, speciaal de donkerrode, worden in de Oriënt verwerkt tot suikerwerk; hetzelfde vinden we in de Provence. Ook wordt er stroop van gemaakt. De Turken maken een bijzonder kostbaar, geconcentreerd rozenessence, dat zij verkopen onder de naam attar.
Gebruik:
Ter behandeling van catarre, diarree, bloedingen. Alle vrouwenziekten, met inbegrip van witte vloed, metritis, dreigende miskraam. (De etherische olie van rozen is een werkzaam tonicum voor hart en hersenen en ook een tonicum voor de eierstokken en de baarmoeder.) De bloemblaadjes van de witte roos zijn een verzachtende lotion, die verkoelend en adstringerend wekt op de pijnlijke en vermoeide ogen.
Dosering:
Twee dessertlepel rozeblaadjes stampen tot ze zacht zijn en dan vermengen met honing. 's Morgens vroeg innemen. Vruchten: neem iedere dag zes tot acht rozebottels; eet ze rauw of maak er een thee van, zoeten met honing. Voor thee moeten de bottels zachtjes gekookt worden tot sze zacht zijn. Drink hiervan 's morgens en 's avonds een kopje. Olie: een paar druppels op een klontje suiker.
Confiture van rode rozen (Turks recept):
Neem per pond vers ingezamelde rode rozeblaadjes een pond rietsuiker, drie eetlepels honing en het sap van een citroen. Doe eerst het citroensap bij de suikeren verwarm deze dan voorzichtig tot ze opgelost is, voeg dan de honing toe en ga door met verwarmen. Pas wanneer alle suiker gesmolten is voegt men er langzaam de rozeblaadjes bij. Ongeveer een uur zachtjes laten koken onder herhaaldelijk roeren, tot het mengsel tegen de zijkant van de pan goed hard wordt. Vlak voordat men de pan van het vuur neemt, doet men er ongeveer drie druppels amandelolie bij en laat deze nog even meesudderen. De amandelolie maakt de rozenconfiture glanzend en doet haar ook beter stollen. Gebruik echter niet te veel van deze olie, want dat zou de heerlijke, natuurlijke smaak van de rozen bederven; een paar druppels is meer dan genoeg. Overscheppen in schone, voorverwarmde potten. Wanneer de confiture afgekoeld is goed sluiten. Deze rozendelicatesse bij vooorkeur in een geemailleerde of stalen pan maken, om aanbranden te voorkomen.