Gisteren was het weer zover: groentemixmaakdag! Het is misschien stom, maar ik word altijd vreselijk gelukkig van die bezigheid. Eerst de markt op om de groenteboer te verrassen met een bovengemiddelde aankoop, dan thuis de hele boel op het aanrecht storten, wortels etc. wassen en dan vervolgens ongeveer twee uur lang het monotone geluid van de keukenmachine.... Wat een mens dan goed kan nadenken . Af en toe krijg ik even gezelschap van Sam of Bruin, die hun allerliefste gezicht trekken voor een stukje komkommer. En als ik dan zo'n enorme bak met zalig ruikende meuk zie, is mijn dag geheel geslaagd. Alles in de zakjes prutsen (het minst leuke onderdeel) en dan het comfortabele idee dat er weer voor een maand in de vriezer zit.
Oh ja, en dan de afwas. Da's altijd een beetje een domper .
Dit alles onder het motto klein huiselijk geluk.
Groeten, Judith.
PS Ik zit op mijn werk en mijn collega ziet 'BARFplaats' staan. Huh? Leg ik het hem heel kort uit. Zegt ie: ja, dat is ook eigenlijk heel logisch. In de natuur koken ze hun voedsel ook niet. Ze bestaan wel, mensen die niet direct in de gordijnen schieten...