Hieronder een stukje over antibiotica in kip en bijprodukten van kip. De hoeveelheden zijn zwaar te verwaarlozen en dat geldt ook voor rund en overige slachtvee. Of het waar is? Laten we daar maar vanuit gaan, ik probeer wel zoveel mogelijk biologisch/scharrelvlees in te slaan.
http://www.gezondheid.be/index.cfm?fuse ... t_id=274#3
3. Wanneer komen antibiotica-residuen voor in vlees, melk of eieren, en in welke hoeveelheden ?
In principe zal het vlees, de melk en de eieren van een dier dat behandeld geweest is, nog lange tijd minieme hoeveelheden antibiotica bevatten. Na een behandeling met een geneesmiddel probeert het dierlijk organisme de vreemde stof uit het lichaam te verwijderen. Deze eliminatie verloopt logaritmisch : na verloop van tijd blijft nog slechts de helft over van wat oorspronkelijk aanwezig was, na nogmaals eenzelfde periode opnieuw de helft en zo verder tot er bijna niets meer overblijft. Deze logaritmische daling geldt voor vlees, organen en melk. Ook bij eieren daalt de concentratie na het stopzetten van de behandeling, doch het verloop van de daling is enigszins verschillend. De vorming van de dooier neemt meerdere dagen in beslag. De rest van het ei wordt gevormd in ongeveer 24 uren. Een antibioticum dat tijdens de vorming van de dooier afgezet wordt, blijft aanwezig. Het wordt dus niet geëlimineerd, alleen verdund zodra de behandeling wordt stopgezet. Ook nadat het antibioticum uit het lichaam van de kip geëlimineerd is, kan het dus nog aanwezig zijn in de eieren die nadien gelegd worden.
Doordat de overblijvende hoeveelheid steeds halveert blijft er in het vlees, in theorie althans, steeds iets over. Men kan aannemen dat op een bepaald ogenblik de hoeveelheid zo laag wordt dat dit geen enkel gevaar meer inhoudt voor de consument. Men noemt deze concentratie de maximale residu limiet (MRL). MRL's zijn verschillend van produkt tot produkt en dikwijls ook afhankelijk van het voedingsmiddel in kwestie (spiervlees, orgaanvlees, melk, pluimveevlees, eieren, vis, honing).
Een voorbeeld kan illustreren hoe onbeduidend de toegelaten concentraties zijn. Voor ampicilline bedraagt de maximale residulimiet 50ug/kg (of 0,05g/1000kg) in vlees en 4ug/kg (of 0,004g/1000kg) in melk. Ampicilline wordt ook gebruikt als geneesmiddel voor mensen. Een gebruikelijke orale dosis voor een volwassen persoon bedraagt 1 tot 4g per dag. Om de laagste dagelijkse dosis op te nemen zou een mens dus 20.000 kg vlees of zelfs 250.000 kg melk moeten eten of drinken. Dat kan een normale persoon in zijn ganse leven niet.
4. Zijn deze residuen giftig ?
Om een MRL te bepalen voor een geneesmiddel moet eerst nagegaan worden in welke concentratie het middel geen enkele van de bekende vormen van toxiciteit meer vertoont. Men maakt hierbij gebruik van meer dan één proefdiersoort. Ook in vitro-testen (in proefbuizen) worden uitgevoerd om bijvoorbeeld eventuele mutagene of carcinogene eigenschappen (= kankerverwekkende) van de stof op te sporen.
De meeste antibiotica zijn gelukkig zeer weinig toxisch in verhouding tot hun antibacteriële werking. De MRL is in elk geval zo laag dat elke vorm van toxiciteit uitgesloten is. Een uitzondering hierop is chloramphenicol; dat om die reden dan ook volledig verboden werd voor voedselproducerende dieren. Van chloramphenicol mogen dus helemaal geen residuen aangetroffen worden in vlees of melk of in om het even welk ander voedingsmiddel.